Surrender

15. Insane...

Zawgyi...

​ေနာက္​တစ္​​ေန႔တြင္​ Loey အိမ္​သို႔
​ေရာက္​လာခဲ့သည္​။ Baekhyunက
ခပ္​တည္​တည္​ျဖင္​့ ၾကည္​့​ေနသည္​။ ႏွစ္​​ေယာက္​စလံုး
လႈပ္​လည္​းမလႈပ္​ စကားလည္​းမ​ေျပာပဲ
မိနစ္​​ေတာ္​​ေတာ္​ၾကာထိ ၿငိမ္​​ေနၾကသည္​။
လက္​​ေ၀ွ့ႀကိဳး၀ိုင္​းထဲက လူႏွစ္​ဦးလို
တစ္​​ေယာက္​ကို တစ္​​ေယာက္​ အကဲခတ္​​ေနၾကသည္​။

​ေတာ္​​ေတာ္​ၾကာမွ Loey ျပံဳးသည္​။ ထို႔​ေနာက္​ Baekhyun ကို ၾကည္​ၾကည္​လင္​လင္​ၾကည္​့လိုက္​ရင္​း သူတို႔ၾကားက တိတ္​ဆိတ္​​တင္​းမာ​ေန​ေသာ ​ေလထုႀကီးကိုၿဖိဳခြဲလိုက္​သည္​။

"ထြက္​မ​ေျပးလို႔ ​ေက်းဇူးပါပဲ..."

ထိုစကားကို Baekhyun က
အထအန​ေကာက္​ကာ
ခပ္ဆတ္ဆတ္တံု့ျပန္​​​​လိုက္​သည္​။

"ကြၽန္​​ေတာ္​က ဘာ​ေၾကာင္​့ထြက္​​ေျပး​ေနရမွာလဲ...အမွားမွလုပ္​မထားတာ...
အရင္​အ​ေခါက္​​ေတြက ခင္​ဗ်ားကို​ေ႐ွာင္​​ေနတာက
ခင္​ဗ်ားမ်က္​ႏွာ ျမင္​​ေနရရင္​ ရြံလို႔....
အဲ့ဒါကိုခင္​ဗ်ားက အထင္​မွား​ေနပံုရတယ္​..."

"...."

Loey အံကိုႀကိတ္​လိုက္​မိသည္​။ ​ေျပာစရာစကားမ႐ွိ။

"ကြၽန္​​ေတာ္​့မိဘ​ေတြခင္​ဗ်ားကို​ေခၚထားတာမလား
သူတို႔က​ေတာ့ ရြာထဲသြားၾကတယ္​...
အဲ့ဒါလည္​း​ေကာင္​းပါတယ္​...
ကြၽန္​​ေတာ္​ခင္​ဗ်ားနဲ႔ ျပတ္​ျပတ္​သားသား​ေဆြး​ေႏြးဖို႔
လို​ေနတဲ့အခ်က္​​ေတြ႐ွိ​ေသးတယ္​...
ထိုင္​​ေလ..."

သူ၏ စစ္​ဂ်ာကင္​ႏွင္​့ ဦးထုပ္​ကိုခြၽတ္​ကာ အနီး႐ွိ ကုလားထိုင္​​ေပၚတြင္​ ဂ်ာကင္​ကိုလႊားတင္​ကာ
ဦးထုပ္​ကို စားပြဲ​ေပၚတင္​ကာ ထိုင္​လိုက္​သည္​။
Baekhyun ကမီးလင္​းဖို​ေ႐ွ႕႐ွိ ပက္​လက္​ကုလားထိုင္​တြင္​ထိုင္​​ေနသည္​ျဖစ္​ရာ ​ေမာ့ၾကည္​့​ေန​ေသာ မ်က္​၀န္​း​ေအာက္​႐ွိ ပါးမို႔မို႔​ေပၚတြင္​ မ်က္​​ေတာင္​ဖ်ား​ေကာ့​ေကာ့တို႔က အရိပ္​ထင္​​ေနသည္​။