ASLI TUTULMASI (TAMAMLANDI)

30.BÖLÜM

Keyifli okumalar...

Bense yüzümde mutluluk, huzur ve gülümsemeyle" yanımda sen olduğun sürece her zaman hazırım ben"dedim. Ömer cevabımla, yüzündeki gülümseme daha da büyümüş ve arabayı çalıştırıp yeni hayatımıza yol almıştık...

ASLI

Hayat o kadar garipki. Daha 1 hafta öncesine kadar mutsuz, hayata küsmüş bir insanken şimdi mutluluktan havalara uçan, ayakları yere basmayan biriyim. Şu kısacık zamanda daha iyi anladım. Ben Ömer olmadan nefes dahil alamıyordum.

Güne gene mutlulukla gözlerimi açmıştım. Artık hayatın benim için bir anlamı var. O da Ömer...

Vücudumu esnettikten sonra yataktan kalkıp banyoya geçtim. İhtiyaçlarımı giderdikten sonra tekrar odama geçip dolabımı açtım. Havalar artık yavaş yavaş soğumaya başladığı için kumaş bir pantolon ve buz mavisi tül bir gömlek giymeye karar verdim. Oyalanmadan pijamalarımı çıkarıp seçtiğim kıyafetleri üzerime giydim. Saçlarımı açık bırakıp uçlarını maşa ile kıvırdım. Hafif bir makyaj yaptıktan sonra siyah ceketimi  ve çantamı alıp odadan çıktım.

Ömer her zamanki gibi arabanın kapısına yaslanmış beni bekliyordu. Bende onu daha fazla bekletmeden koşarak Ömerin kollarına attım kendimi. Ömer hemen karşılık verip sıkıca bana sarılıp saçlarıma öpücük kondurdu. Ah bu adam benim huzurum, evim, yuvam her şeyimdi.

Tek bir dokunuşla insan kendini güvende hisseder mi? Bilmiyorum ama Ömerin bana her sarılışında o güveni iliklerime kadar hissediyordum. Yavaşça birbirimizden ayrılıp arabaya bindik. Yolda ilerlerken bir an olsun ellerimiz birbirinden ayrılmamış yola öyle devam etmiştik.

İş yerine vardığımızda Ömer le aynı anda arabadan indik. Ömer hemen yanıma gelip elimi tuttu, asansöre doğru öyle  ilerledik. Asansör açıldığında  içinde sadece birkaç çalışan vardı. Bizi gördüklerinde günaydın dedikten sonra tekrar önlerine dönmüşlerdi. Her ne kadar ilişkimizi herkes bilsede utanıyordum. Elimi Ömerin elinden çekmeye çalıştığımda Ömer buna müsaade etmemiş tam tersine elimi dahada sıkı tutmuştu. Bende Ömeri kızdırmak için bir şey yapmamış el mahkum öylece durmuştum. Allahtan asansördekiler bizden önce inmiş, iyi günler dileyip çıkmışlardı. Onlar inince rahat bir nefes koyvermiştim.

Ömer  bu halime  sadece gülümsemişti. Ama ne yapabilirimki elimde değil, utanıyordum. Ben daha ne olduğunu anlamadan Ömer  belimden tutup sırtını asansöre  yasladı. Şok olmuş bir şekilde Ömere  bakıp "Ömer ne yapıyorsun biri görecek şimdi" dedim nefes nefese.

Ömer dediklerimi hiç umursamadan  elini usulca  yüzüme çıkarıp okşamaya başladı. Ömerin tek bir dokunuşuyla nefes alış verişim hızlanmaya,  kalbim yerinden çıkacakmış gibi atmaya başladı. Ömer bu halinden gayet memnun bir şekilde dokunuşlarına devam etti.

Daha sonra Ömer yavaşça yüzüme  yaklaşıp yanağımı okşayıp "Sence bu benim umurumda mı?"dedi..

Ne kadar kendime engel olmaya çalışsamda Ö-ömer diyip kekelemiştim. Allah kahretsin nereden çıktı bu kekeleme işi. Kendimi ne kadar durdurmaya çalışsamda gözlerim kendiliğinden  kapanmış Ömerden gelecek olan hamleyi bekliyordum. Allahım bana ne oluyordu? . Daha önce hiç hissetmediğim duyguları yaşıyor bununla baş etmeye çalışıyordum. Daha fazla ne kadar şaşırabilirim diye düşünürken  dudaklarımda hissettiğim dudaklarla şaşkınlığım daha da artmıştı ama kendimi de durduramamış açlıkla Ömere karşılık verirken bulmuştum kendimi. Ben karşılık verdikçe Ömer üzerimdeki hakimiyetini arttırıyordu. Şikayetçi miyim? Asla..

Öpüşümüz git gide ateşleniyordu. Adeta çölde susuz kalmış gibi bir birimiz sömürüyorduk. Nefesim ne kadar kesilsede Ömerden ayrılamıyordum. Ömer bir ara dudağımı ısırınca istemsiz bir şekilde inlemiştim ve Ömer sanki benden bu komutu bekliyormuş gibi öpüşün daha da derinleştirmiş, vücudumuzu bir bütün haline getirmişti.