အေမွာင္ကမာၻက...သူ...(completed)အမှောင်ကမ္ဘာက...သူ...

ရစ္ေႏွာင္ျခင္း

အေမွာင္ကမာၻက...သူ..

Zawgyi

အိမ္​တံခါး​ေသာ့ကို အလ်င္​အျမန္​ဖြင္​့ရင္​း အိမ္​ထဲသို႔
​ခတ္​သြက္​သြက္​ေလွ်ာက္​လွမ္​းကာ ​ေကာင္​​ေလး
႐ွိ​ေနမယ္​့အခန္​းထဲ။
ပြင္​့ဟ​ေနတဲ့ ထိုအခန္​းတံခါးကို ပိုမိုတြန္​းဖြင္​့ကာ အခန္​းထဲဝင္​ရန္​ျပဳ​ေတာ့ သူ႐ွိမ​ေနခဲ့။

"ဆယ္ဟြန္​းနာ..."

​ေသခ်ာ​ေအာင္​ အခန္​းထဲ အႏွံ႔ၾကည္​့ရင္​း​ေခၚလိုက္​
​ေသာ္​ျငား မ႐ွိ။
မီးဖိုခန္​းဘက္သို႔ အျမန္​လာကာ ႐ွာ​ေဖြ​ေတာ့လည္​းမ႐ွိ။
အ​ေမွာင္​လႊမ္​းစျပဳလာ​ေသာ ​ခ်န္းေယာလ္​၏စိတ္​အစံု။

"ဆယ္ဟြန္​းနာ.....မင္​းဘယ္​မွာလဲ...."

ခတ္​က်ယ္​က်ယ္​ အိမ္​ႀကီးအႏွံ႔ အျမန္​႐ွာ​ေဖြလိုက္​​ေပမဲ့
မ​ေတြ႔။​
ခ်န္းေယာလ္​ အခန္​းဆီကိုသတိရမိကာ အိမ္​အ​ေပၚ
ထပ္​သို႔အ​ေျပးတက္ခဲ့သည္​။
လက္​ထဲကအထုတ္​​ေလးကိုလည္​း မခ်မိ။

"ဆယ္ဟြန္​း"

အခန္​းတံခါးကို အၾကမ္​းပတမ္​းဆြဲဖြင္​့ရင္​း ​ေအာ္​​ေခၚမိ
​ေတာ့ ကုတင္​​ေပၚထိုင္​​ေနတဲ့ ​အ​ေကာင္​ငယ္​က
ျပဴးကြက္​ကြက္​လွည္​့ၾကည္​့​လာ​ေလ၏။

"​ေအာ္​...​ေယာလ္​...အလုပ္​..."

အူ​ေၾကာင္​​ေၾကာင္​​ေလး လွည္​့လာရင္​းဆို​ေနတဲ့ ဆယ္
ဟြန္​းဆီ​ ​ခ်န္းေယာလ္​အ​ေျပးသြားလိုက္​မိ၏။
စကားလံုးတခ်ိဳ႕ျပတ္​​ေတာက္​သြား​ေသာ ဆယ္ဟြန္​း
၏လက္​တစ္​ဖက္​ကို ဆြဲယူရင္​း ခ်န္းေယာလ္​၏ရင္​ခြင္​
က်ယ္​ႀကီးထဲသို႔ သိမ္​းယူလိုက္​သည္​။

"​အာ....​ေယာလ္​..."

ဆက္​ရန္​႐ွိ​ေသာ စကားလံုးတို႔က ထိုမွာတင္​ျပတ္​​ေတာက္​သြားသလို ဆယ္ဟြန္းမလႈပ္မ႐ွက္​ညိမ္​​ေနမိသည္​။
​ေဆာင္​့တိုးလာ​ေသာ ​ေသြးခုန္​ႏႈန္​းမ်ား​ေၾကာင္​့ ဆယ္
ဟြန္​း အသက္​ပင္​မ႐ွဴရဲ​ေတာ့။

"မင္​း...မင္​းထြက္​သြားခဲ့ၿပီထင္​​ေနတာ...ငါ့ကို...ငါ့ကိုထားခဲ့ၿပီထင္​တာ....ငါတစ္​​ေယာက္​ထည္​းက်န္​ခဲ့ၿပီထင္​​လို႔..."