အေမွာင္ကမာၻက...သူ...
Zawgyi
ေရခ်ိဳးၿပီးသည္ႏွင့္ ထမင္းပြဲျပင္ကာ ထိုင္ေစာင့္ေနသည့္
ဆယ္ဟြန္းကိုေတြ႔ရသည္မို႔ ခ်န္းေယာလ္ျပံဳးမိျပန္သည္။"စားႏွင့္တာမဟုတ္ဘူး..."
"တစ္ေယာက္ထဲစားစရာလား...?"
ႏႈတ္ခမ္းစူကာဆိုသည့္ ဆယ္ဟြန္းက ခ်န္းေယာလ္မ်က္
ဝန္းေတာက္ေတာက္ကိုဆြဲေဆာင္၏။
ခ်န္းေယာလ္ ခဏတာေငးမိသြားေသာ္လည္း အၾကည့္ကို
ျပန္ယုတ္ရင္းထမင္းအျဖဴထည္တစ္ဇြန္းကိုေကာ္ကာစားလိုက္သည္။ခ်န္းေယာလ္အိမ္ျပန္လာတိုင္း အျမဲဟင္းထုတ္ေလးဆြဲကာ
လာတတ္သည္မို႔ ဆယ္ဟြန္းကထမင္းတည္သည့္
အလုပ္သာလုပ္ရသည္။
တစ္မ်ိဳးတည္းေသာ ၾကက္ခ်ဥ္စပ္ဟင္းေလးကိုေကာ္
ကာ ခ်န္းေယာလ္ပန္းကန္ထဲသို႔ထည့္ေပးေတာ့ အရင္ကလိုပဲ ဆယ္ဟြန္းကိုေမာ့ၾကည့္ျပန္သည္။
ထို႔ေနာက္ အရင္ကလိုပဲ ပါးခ်ိဳင့္ႀကီးေပၚေအာင္ျပံဳး
ရင္းျပန္ငံု႔သြားျပန္သည္။ထိုအျပဳအမူအားလံုးကို ဆယ္ဟြန္းအလြတ္နီးပါး
ရေနသည္အထိ ဂ႐ုတစိုက္႐ွိေနမိသည္။
အျမဲျပဳတတ္ေသာ ထိုအျပဳအမူတိုင္းက ဆယ္ဟြန္းကိုရင္ခုန္ေစ၏။
ထိုအျပဳအမူတိုင္းကိုဆယ္ဟြန္း ခ်စ္သည္။
ျမတ္ႏိုးသည္။အျမဲျမင္ေနခြင့္ ဟူေသာေတာင္းဆု
ကို ညအိပ္ယာဝင္တိုင္း ဆုေတာင္းမိသည္ကို ခ်န္းေယာလ္ မသိခဲ့။"စားလို႔ေကာင္းလား...?"
"အြန္း....ေကာင္းတယ္....ထမင္းအဆင္ေျပရဲ႕လားဟင္"
ခ်န္းေယာလ္အေျဖကိုေစာင့္စားေနသည့္ ဆယ္ဟြန္း
မ်က္ဝန္းေလးေတြက အေရာင္တလတ္လတ္။
ခ်န္းေယာလ္က အားရစြာျပံဳးရင္း ေခါင္းညိမ့္ျပသည္မို႔
ဆယ္ဟြန္းသြားစြယ္ေလးေတြေပၚေအာင္ပင္ရယ္မိလိုက္သည္။*မင္းသိလား ေယာလ္...မင္းျပံဳးရင္သိပ္ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ*
YOU ARE READING
အေမွာင္ကမာၻက...သူ...(completed)အမှောင်ကမ္ဘာက...သူ...
Fanfictionအခ်စ္ကက်ိန္စာမျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ အခ်စ္မွာက်ိန္စာသင့္ႏိုင္သလား... ဒါဆိုရင္ ငါတို႔ခ်စ္ျခင္းဟာ က်ိန္စာေတြနဲ႔ထင္ပါရဲ႕ ... ******* အချစ်ကကျိန်စာမဖြစ်နိုင်ပေမယ့် အချစ်မှာကျိန်စာသင့်နိုင်သလား... ဒါဆိုရင် ငါတို့ချစ်ခြင်းဟာ ကျိန်စာ...