Those Eyes

-Chapter 11-

#The Takahashi

------------------------------------------------------

              ★Grae's POV★

          I SMIRK as I saw them following me. That's it T's follow me 'till you lose. Mas binilisan ko pa ang pagpapatakbo ng motor ko. Tiningnan ko ulit kung nakasunod pa ba sila sa akin. I pout ng makitang ang layo ko na at mukhang hindi na sila makakahabol. Lumiko ako sa isang iskinita hanggang sa makalabas ulit ako sa highway. Nag u-turn ako at mabilis na pinaharorot ang motor pabalik para makauwi na ko. Walang challenge ang dalawang iyon. Mukhang minamanmanan pa lang nila ako. And for sure, one of these days. Hindi na ako magugulat na alam na nila kung saan ako nakatira.

         

I park my big bike as I reach the building. Swabe akong bumaba at tinungo ang elevator. Na pa buntong hininga na lang ako. I guess, hindi pa sila ganoon ka seryoso sa laro. Ilang oras na lang din ang meron ako para maghanda. I just can't let my guard down. Lalo pa't ang mga bihasa ang mga makakalaro ko.

         NAGHIHIKAB akong naglalakad patungong classroom. Kulang ako sa tulog pero hindi katulad ng dati. I manage to sleep before my childish act consume me again. Ayaw ko na maulit yung nangyari dati.

"Grae."    bungad sa akin ni Kieffer pagkaupo ko.

Hindi ko siya pinansin at umubub sa mesa. Pero ilang segundo pa lang akong nakaubub sa mesa ng may kumalabit sakin. Hindi ko iyon pinansin. Ang sarap pa matulog. May kumalabit na naman sa akin, hanggang sa nagsunod sunod na. Hindi ko pa rin pinansin. Bahala siya.

" Grae."         kinalabit na naman niya ako.

"Grae."

"Grae, hoy."

Inis akong bumaling ng tingin sa kanya. Ayaw pa awat e. Ramdam ko pa na nakatingin sa amin halos lahat ng klase.

"Kailangan mo?"     bungnot kung tanong.

" Ayos ka lang?"    napa facepalm ako sa sinagot niya. Sagutin ba naman ng tanong iyong tanong ko, tss.

Hindi ko siya sinagot at bumalik ulit sa pagkakaubub sa mesa. Bahala siya diyan. Ilang sandali pa ay rinig ko na ang boses ng aming guro kaya umayos na ako nang upo at na kinig. Nasa mood ako makinig bakit ba? Tss. Maya maya lang din ay napapabusangot ako, kahit anong pakikinig ko kasi sa lec ay wala akong maintindihan. Hindi pumapasok sa utak, tsk. Panay pa ako sa kakahikab. Kulang talaga ako sa tulog.

Lunch time came, sa rooftop ang diretso ko. Wala akong balak kumain. Mas gusto ko ang matulog kahit nararamdaman ko na ang gutom. Nakapikit kong sinalubong ang hangin na dumampi sa mukha at nagsayaw ng buhok ko. Taking a nap in this kind of air breeze is a good one. Nakangiti akong tumungo sa sulok nitong rooftop kung saan hindi mainit. Agad akong humilata at ginawang unan ang bag ko.

Na alimpungatan ako ng maramdamang may nakatitig sa akin. Kunot nuo akong bumangon at sinamaan ng tingin ang dahilan ng pagkagising ko. Ang walang hiya ay nakangiti lang naman na parang nakakita ng magandang tanawin, tss. Nakabusangot kong kinusot ang mga mata at naghikab.

"What are you doing here?"   I flatly asked.

" Bawal ba?"  I facepalm. Seryoso, bakit ang hilig ng gunggung na 'tong sagutin ng tanong ang tanong ko? E hulog ko 'to e. Inismiran ko lang siya at hindi na nagsalita.