Those Eyes

-Chapter 18-

#Attack

------------------------------------------------------

★Grae's POV★

      
     KAKALAPAG ko pa lang nang libro sa mesa ay siya ding pagsulpot ni Hanna kasama na naman ang mga alalay niya. Hindi ko sila pinansin. Naupo na ako at nagsimulang gawin ang set work na iniwan ni Ms. May. Pero hindi pa ako nakakapagsulat nang hablotin niya ang libro. Napabuntong hininga na lang ako at walang ganang tiningnan silang tatlo. Nakahalukipkip si Hanna habang nakataas ang isang kilay. Ang dalawang alalay naman niya ay nakapamiwang at maarting nakatayo sa magkabilang gilid niya.

"Iwasan mo si Kieffer freak." 

"Bakit na naman ba Hanna?"

"Anong bakit? Layuan mo si Kieffer kung ayaw mong mapatalsik sa school."

"I don't understand you at all Hanna. I didn't do anything to you. So please, spare me with your shits."   mahinahon kong sabi

"You freak, how dare you."   nanggagalaiti niyang sabi.

Anytime now, I know she will lose her temper and she'll shout her lungs out.

"Kung gusto mo talaga si Kieffer, siya ang guluhin mo. Huwag ako dahil hindi ako siya."

"Huh, and you know how to talk back now."

Halos mapairap ako sa sinabi niya. Kadasinusugod niya ako, I always talk back to them. To her. Ngayon niya lang na laman? How stupid.

"Layuan mo si Kieffer freak. Hindi ka bagay sa kanya. Alam mo kung bakit? Because you are a freak, and freaks like you shou—"  

Her litanies was cut off by a loud explosion. That made the ground shake a bet. At dahil nandito kami sa ikalawang palapag ng library, medyo malakas ang lindol na naramdaman namin mula sa pagsabog. I took a glance of what's happening outside. Kung bakit nagkaroon ng pagsabog. I stilled in my chair when I saw what happened. The cafeteria was on fire. Nag-uunahang magsilabasan ang mga students and stuffs na nandoon. But what caught my attention was the man wearing an all black outfit. Nagmamadali itong lumabas at nakikihalo sa mga estudyante pero halata namang siya ang dahilan kung bakit nasusunog ang cafeteria. Wala sa sariling napatayo ako at dinampot ang mga gamit saka nilagpasan sila Hanna na mukhang na estatwa sa nakita. Habang naglalakad pababa ay inilalagay ko sa loob ng bag ang mga gamit na nilabas ko kanina. Pagkatapos kong e zeeper ang bag ay binitbit ko na lang iyon. Hindi na ako nag-abala pa na isukbit iyon sa balikat ko. Palabas na ako nang may tumawag sa pangalan ko.

"Grae."

Huminto ako saglit at nilingon ang tumawag. It was Kieffer, together with Lucas and Jake. Nakasunod din sila Hanna sa likod nila. Hindi ako nagsalita at nagpatuloy na sa paglabas. Ramdam ko naman ang pagsunod nila. Saktong na sa bukana na ako ng pinto nung tumunog ang cellphone ko. Kinuha ko iyon at sinagot nang hindi tinitignan kung sino ang caller.

"Attacked."

Iyon lamang ang sinabi niya pero samut-saring mura na ang lumabas sa bibig ko. Bakit kailangang dito pa sa paaralan? Akala ko ba labas sa syudad ang gusto nila. Or was it just that to caught us off guard? Shit, this can't be happening.

"Code S."    I shout and throw my bag somewhere in the library and run outside. Rinig ko ang pagsunod nila sa akin. Nagmumura pa ang tatlo.

Na sa field na ako nang magsilabasan na rin ang mga estudyanting na sa loob pa ng mga building. May na rinig pa akong nagsisisigaw na tumawag ng bumbero. Nakipagsiksikan ako sa mga taong nakakasalubong ko. Ang iba ay naitutulak ko para lang makadaan. Lahat sila ay palabas nang campus premises. Maya-maya pa ay na sa tabi ko na si Krystal.

" They were all over the campus. What should we do?"

Shit, talagang walang patawad ang alphabet na iyon.

"Their boss?"   I asked.

"He's on the CCTV room."

I stop running. I look around and saw Kieffer, Lucas and Jake approaching in our direction. Wala ng natirang mga estudyante, guro at school stuffs. Tanging kaming lima na lang ang nandito. Nakatayo sa gitna nang school field.

And then out of nowhere, isa-isang nagsilabasan ang mga myembro ng alphabet. Ang nakakainis pa, lahat sila may bitbit na armas. Kung hindi baril ay espada. Kung hindi kutsilyo ay baseball bat. Napaka-unfair. Asar.

"Ang daya naman oh. Ang dami na nga nila. May mga armas pa."   biglang angal ni Krystal. Ang lakas pa ng boses. Itong buwan na ito talaga.

"Good day people. We are all here, to wetness, the downfall of Ishana. Hell. Takahashi."   sabi nung kung sinong duwag habang diniinan ang pagbanggit sa pangalan ko.

"Or should I call you now Grae Takahashi?"   nang-uuyam na sabi nung duwag na nasa loob ng CCTV room. Binuntutan pa niya ng nakakalukong tawa.

"My bad. Maybe you are all wandering who I am referring to. Well, dear people. I am referring to the one and only freak in your campus. Yes, the so called freak that is very special. And because she is very special, I want her gone. So the Takahashi will stop from illusion. Heard me little girl?"

I was rooted in my place after hearing that. Little girl. I knew someone who was calling me little girl sometimes. I shook my head to erase that thought. He's not one of them. He can't be. Nathan, he's too kind to be one of the alphabet.

"Come on little girl. I know by now, you knew who I am already. And yes, it is me. Your one and only Nate. Don't deny it little girl."

I can't move. I can't even speak. It felt like my whole world stop spinning. Si Nathan, ang taong na sa loob ng CCTV room. Ang taong nagsasalita gamit ang speakers ng buong campus. Ang taong kinukulit akong lumipat ng school dahil sa pambubully sa akin. Ang taong akala ko...akala ko...akala kong nag-aalala sa akin. Ay isa sa mga taong gusto akong mawala. Gusto akong patayin.

"Nani?"     I asked, almost a whisper.

★Kieffer's POV★

       "NANI?"    Grae asked, almost a whisper. Hindi ko man na intindihan ang sinabi niya. Alam kong nagtatanong siya. Hindi ko man kilala ang taong nagsasalita ngayon. Alam kong kilala siya ni Grae. Ng Ishana ko.

"Nani? Nathan-kun, nani?"

I was about to touch her shoulder nang magawi kay Krystal ang tingin ko. Nasa nuo niya ang isang palad habang nakapikit nang mariin. Parang problemadong problemado siya ngayon. Mayamaya pa ay naihilamos niya ang kamay sa mukha. And then she burst out, shouting her lungs out.

"Pakining sheyt naman oh. Bakit sa dinamiradami ng tao ang unggoy na iyon pa? Pakyu ka Nathan pakyu ka."

Kung ganoon, kilala din ni Krystal ang taong iyon. Hindi lang si Ishana. And now I'm confuse, sino ang taong iyon, na tinawag nila sa pangalang Nathan? Kaano-ano siya nila? Ni Ishana? Is she that close to that person para magkaganito siya?

ST💧