Stonehearts 6: Alexandrite

Twenty Two

True to his words, sinundan niya nga ako sa kusina and napa-thank you Lord na lang ako nang nakabihis na siya. Sadyang iniiwas ko ang tingin ko sa kanya dahil hindi ko mapigilang titigan ang kabuuan niya.

His muscles are ripped, and his shirt is hugging all the right places, from his arms to his shoulders, to his pecs, and of course 'yong abs niyang pwedeng-pwede mong ulamin araw-araw.

Napa-iling ako dahil sa direksyon ng mga naiisip ko. I heard his faint chuckle making me jerk my eyes to him.

"What?"

"Anong what?" tanong niya pabalik sa akin.

"Bakit ka tumatawa?"

"Bakit ka umiiling?" muling tanong niya. Sometimes, I forget how exasperating he is. Natatabunan kasi 'yon ng pagkaperpekto niya.

"Wala. May naisip lang ako na dapat hindi ko iniisip." magulong sagot ko sabay inom sa tasa ng tsaang kinulong ko sa magkabilang palad ko.

"Gusto ko ba 'yang ayaw mong isipin?" tanong niya kaya muli akong napatingin sa kanya.

Magkaharap kaming dalawa kaya walang takas sa kanya ang kung ano man ang magiging ekspresyon ng mukha ko.

"H-hindi ko alam." utal na sagot ko sabay lunok. 'Yong init ata ng tsaa nalipat na sa mga pisngi ko.

He again let out a soft chuckle, "Pakiramdam ko gusto ko 'yang ayaw na naiisip mo."

I froze when I felt his naked feet touch and caressing mine.

Mission abort!

Uuwi na lang kaming dalawa ni Clyde.

Tinungga ko 'yong natira sa tsaa ko kahit mainit. Iuuntog ko na lang sarilig ko sa pader para makatulog kesa ganito.

"Gio nga!" suway ko sa kanya saka ako tumayo.

"What?" he answered laughing a bit.

Wala na ako sa tamang wisyo. I am again stuck in the Gio fog but this time it is far worse. Bakit ko pa kasi kailangan makita ang mala-Adonis niyang katawan?

"Tigilan mo nga 'yang paninikis mo sa'kin." I said before standing and going to the sink to clean my teacup.

A few seconds later, I felt him standing behind me. He put his hands on either side of me trapping me in his deathly presence. My spine tingled when he pressed a kissed on the corner of my neck and my shoulder.

Nabitawan ko pa 'yong binabanlawan kong tasa.

"G-gio..." I called out. It sounder like a plea rather than a protest.

"Hmmm, wifey?" he whispered as he continued to nibble on my sensitive skin.

"I-naantok na ako." I managed to blurt out.

It was like a magic word. Natigil siya sa ginagawa niya at nilayuan ako. I took a little while to get my self together before I faced him. Inaasahan kong dismayado siya o ano, kaso pagharap ko sa kanya nakangit lang siya.

It was a subtle smile but full of warmth. He reached out and hugged me before he planted a soft kiss on my forehead.

"Iwan mo na sa akin ang hugasin. I'll just load them in the dishwasher. You go get some sleep." Utos niya.

Tumango na lang ako at nagmadaling umakyat sa kwarto namin ni Clyde. Pero bago pa ko makahakbang sa unang palapag ng hagdan muli niya akong tinawag.

"Rest well, wifey. Because soon, I won't let you rest at all." he said with a wink.

I don't know if that is a threat or a promise or both but one thing is for sure, with only his words I felt a sudden wetness in between my legs.

The effect he has on me is getting stronger and stronger each day. And with us living on one roof, alam ko ako ang nasa alanganin.

Hindi ko alam kung anong oras ako nakatulog pero alam kong maaga akong nagising. Kahit gustuhin ko mang matulog pa, minabuti ko na lang na bumangon at ipaghanda ng makakain si Clyde at Gio.

Napahinto ako nang bubuksan ko na ang pinto saka ako napatingin kay Clyde. Am I finally giving my son what he wants?

Napailing na lang ako at tinuloy tumungo sa kusina.

Gio's kitchen was packed with everything you might need for a kitchen. Nabuksan ko lahat ng drawers at cabinets gawa nang hindi ko alam kung nasaan ang mga gamit. And don't get me started on his pantry, it was loaded. Parang mini-grocery na nga sa paningin ko.

Mukhang hindi rin masyadong nagluluto si Gio dahil halos bago lahat ng gamit niya. May tag price pa nga ang iba.

I opt to cook bacon and eggs. I also ran the coffee maker. Saktong-sakto nga ang baba ni Gio dahil pweded ko na siyang handaan ng kape.

He was still yawing when he greeted me good morning. Akala ko nga uupo na siya agad pero umakap muna siya sa bewang ko at humalik sa noo ko.

"Smells good in here, wifey. What's cooking?" he asked when he claimed a seat at the counter just behind the cooking area.

"Bacon and eggs. Magkape ka muna, malapit ng maluto itong kanin."

Then I went to serve him his coffee. He was quietly watching me move around, his eyes filled with something I dare not to give meaning to.

"It's okay. Hindi naman ako nag-aagahan." Sambit niya ng naabot ko sa kanya ang kape.

"Clyde may want you to join him for breakfast." I said, activating the Clyde card to get him to eat breakfast. He appeared to be thinking about what I said. "Bakit ba ayaw mong kumain ng agahan?"

"Hindi naman sa ayaw ko. Hindi lang ako nasanay."

"Well, ngayon masasanay ka na. Kasi kaming dalawa ni Clyde lagging nag-aagahan. And you have to put a good example to Taba, kasi kapag nakita ka niyang hindi kumakain ng – " then I stopped what I was saying. Did I go overboard? Nag-aassume ba ako na forever na kaming magsasamang tatlo sa iisang bahay?

He must have noticed the fear in my eyes, "Hey, it's okay. Kakain na ako ng agahan." Pero mali ang inisip niyang rason kung bakit ako napahinto sa pagsasalita.

"Pakigising na si Clyde. Baka ma-late siya sa school." Pakiusap ko dahil gusto kong mapag-isa muna para makapag-isip.

I really want to tell him about Claire para matapos na ang kalbaryo ko at maumpisahan ko na ang kung ano man ang mayroon kami na malinis ang konsensiya ko.

But how?

And how will he react?

Aayawan niya ba si Clyde?

Will he hate him knowing that he isn't mine? Kung ganoon ang mangyayari paano ko proprotektahan si Clyde?

He had fallen in love with Gio as am I. I can't imagine the heartbreak he will go through once Gio would retract.

Napatigil ako sa pagsandok ng kanin at binalikan ang realization ko.

I am inlove with Gio.

Saka ako napalingon ng narinig ko ang tili ni Clyde at ang tawa ni Gio habang pababa sila sa hagdan.

"Shit. Kailangan ko na talagang sabihin sa kanya." Bulong ko sa sarili ko.

--

Updating this at 3 am because sleep won't visit me. XD