Unicode Version
ဝမ်ရိပေါ် POV
ဘဝဆိုတာတိုတိုလေးမဟုတ်လား အကို
ဒီတော့လည်းရှင်သန်နေရတဲ့ကာလအချိန်ခဏမှာ
ကျွန်တော်ချစ်တဲ့သူနဲ့နေသွားချင်သေးတယ်လေသူလိုအပ်တာအကုန်ဖြည့်ဆည်းပေးရင်း
သူ့တစ်ယောက်တည်းကိုပဲ
အဆုံးစွန်းထိချစ်ရင်းပေါ့အကယ်၍များကံကြမ္မာက
အခွင့်အရေးတစ်ခုလောက်
ကျွန်တော့်ကိုပေးသနားခဲ့ရင်တော့
ခုနကစာစုမှာ အတူတူ ဆိုတာလေး
ကျွန်တော်ထပ်ပေါင်းထည့်ချင်တယ်အကိုဒါဟာကျွန်တော့်မှာရှိတဲ့
တစ်ခုတည်းသောလောဘပါပဲမနေ့ညကအဆုံးသတ်သွားတဲ့
ပန်းချီကားလေးကိုဗူးထဲ
ညင်ညင်သာသာထိုးထည့်ရင်း
အိပ်ရေးမဝသေးတဲ့မျက်ဝန်းတွေကို
အသာယာပွတ်သပ်နေမိတယ်မနေ့ကအကို့အိမ်ကပြန်ပြီး
ဟွိုက်ဆန်း နဲ့ခဏတွေ့ဖို့ကော်ဖီဆိုင်အထိုင်မှာ
Exam result link sms ရောက်လာတာမို့
ဝင်ကြည့်ရင်း ဟွိုက်ဆန်း အတင်းခေါ်လို့
သူငယ်ချင်းတွေနဲ့အောင်ပွဲခံညနက်ခဲ့ရတယ်လေအကိုရောကျွန်တော်ပါ
စာမေးပွဲအောင်ကြပြီး
ကျောင်းဖွင့်ရင်အကိုက ၁၂ တန်း
ကျွန်တော်က ၁၁ တန်းတက်ကြရမှာအခန်းချင်းကကပ်ရပ်မို့
အရင်ကထက်အကို့ကိုအချိန်အများကြီး
ငေးမောကြည့်နေခွင့်ရလိမ့်မှာအမှန်အကို့ရဲ့အောင်မြင်မှုကိုဂုဏ်ပြုဖို့အတွက်စဥ်းစားရင်း
မပြီးသတ်သေးတဲ့ကျွန်တော့်ပန်းချီကားလေးကို
သတိရမိတာမို့အကို့အတွက်လက်ဆောင်အနေနဲ့
အဆုံးသတ်ရေးဆွဲနေတာကြောင့်
မနေ့ညကပိုညဥ့်နက်ခဲ့ရတာတကယ်တော့ကျွန်တော့်ရဲ့လက်ဆောင်ကို
အကိုလက်မခံမှာစိုးတာရယ်နဲ့
တခြားတန်ဖိုးရှိပစ္စည်းတစ်ခုခု
ဝယ်ပေးတာထက်စာရင်
အကိုသဘောကျတဲ့ပန်းချီကားလေးပေးတာက
ပိုအဓိပ္ပါယ်ရှိတယ်ထင်လို့ပါနောက်ပြီး ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင်အချိန်ယူ
ပုံဖော်ထားရတဲ့လက်ရာလေးမဟုတ်လားကျွန်တော့်ရဲ့ပထမဆုံးပန်းချီကားနောက်ကွယ်မှာ
ဆုတ်ဖြဲခံလိုက်ရတဲ့စာရွက်အဖြူတွေ
တောင်လိုပုံနေပေမယ့်ဒီပန်းချီကားချပ်လေးကို
အကိုလက်ခံဖို့ကလွဲရင်သဘောကျဖို့ထိတော့
ကျွန်တော်မမျှော်လင့်ရဲဘူး

YOU ARE READING
Shade In Darkness ( Season 1 )
FanfictionUni + ZG အချစ်ဆိုတာငါပြန်သတိရဖို့ကြောက်နေရမယ့် အမှတ်တရတစ်ခုမှန်းမသိခဲ့ဘူး အခ်စ္ဆိုတာငါျပန္သတိရဖို႔ေၾကာက္ေနရမယ့္ အမွတ္တရတစ္ခုမွန္းမသိခဲ့ဘူး