Unicode Version
ဝမ်ရိပေါ် POV
အချိန်သာနှစ်ရက်ကုန်သွားတယ်
အကို့ဆီကဖုန်းလက်ခံမရ
ဘယ်လိုလဲကိုမတွေးတတ်
ကျွန်တော်မှာတော့အကိုဘယ်အချိန်များ
ဖုန်းထဆက်မလဲဆိုပြီးအိပ်တာတောင်
Volume ကိုအမြင့်ဆုံးထားအိပ်ရတာနဲ့
စာကြည့်တိုက်မှာလည်း Silent လုပ်ဖို့ဝေးလို့
ဖုန်းကိုခဏခဏလှမ်းကြည့်ရတာနဲ့တင်တစ်နေ့ကုန်အကိုနဲ့အတူနှစ်ယောက်တည်း
စာအုပ်ဖတ်ရမှာကိုတွေးတွေးပြီး
ညညဆိုအိပ်လို့တောင်မပျော်အကိုကတော့ လူကိုမျှော်လင့်ချက်ပေးသွားပြီး
တစ်နေရာရာမှာကြိတ်ရီနေတာများလားဒါမှမဟုတ် ဘုရားရေ
အကိုနေမကောင်းလို့လားအကို့အကြောင်းခေါင်းထဲဝင်လာတာနဲ့
မတရားတွေအများကြီးတွေးတတ်တဲ့
ကျွန်တော့်ကိုယ်ကျွန်တော်တောင်
ကြောက်လာမိပြီကျွန်တော်ဆေးမီပါသေးတယ်နော်
မနက်ဖက်တွေ တမင်တကာ
အကို့အိမ်လမ်းဖက်က တကွေ့တပတ်ကြီး
လျှောက်သွားတော့လည်းအကို့ကိုထပ်မတွေ့ရအသက်ဆက်ဆေးလေးကို
မမြင်ရတာနှစ်ရက်ရှိပြီမို့
အခန်းထဲကနံရံကပ်ဓာတ်ပုံလေးတွေနဲ့သာ
အလွမ်းဖြေနေရတာအကိုသိမှာမဟုတ်ကျွန်တော်အကို့ကိုတကယ်တွေ့ချင်ပါတယ်
စာကြည့်တိုက်ပိတ်ရင်
အကို့အိမ်မှာသွားမေးရကောင်းမလားနေမကောင်းလို့အိမ်မှာနားနေတာဆိုလည်း
ကျွန်တော်စိတ်အေးရမယ်အနည်းဆုံးတော့အကို့ကိုမျှော်ရင်း
ရှည်ထွက်လာတော့မယ့်
ကျွန်တော့်လည်တိုင်လေး
ခဏဖြစ်ဖြစ်သက်သာတာပေါ့တရွေ့ရွေ့သွားနေတဲ့နာရီကိုကြည့်မိတော့
သုံးနာရီငါးဆယ့်ခုနှစ်မိနစ်အပြင်မှာ
မိုးချိန်းသံသဲ့သဲ့လည်းကြားနေရသေးတယ်မိုးရွာတော့မယ်ထင်ရဲ့
လေးနာရီထိုးခါနီးပြီမို့
စာအုပ်ဌားမယ့်အပ်မယ့်သူ
ထပ်ရောက်လာဦးမှာမဟုတ်တော့
စာကြည့်တိုက်ပိတ်ရတော့မယ်

YOU ARE READING
Shade In Darkness ( Season 1 )
FanficUni + ZG အချစ်ဆိုတာငါပြန်သတိရဖို့ကြောက်နေရမယ့် အမှတ်တရတစ်ခုမှန်းမသိခဲ့ဘူး အခ်စ္ဆိုတာငါျပန္သတိရဖို႔ေၾကာက္ေနရမယ့္ အမွတ္တရတစ္ခုမွန္းမသိခဲ့ဘူး