Kar Kırıkları

Kar Kırıkları: 4. Bölüm

Kar Kırıkları:

Bölüm 4:

Figures – Jessie Reyez

Already Gone – Sleeping At Night

Baş ağrısının yarattığı rahatsız his ile yüzümü buruşturdum ve inleyerek gözlerimi açtım. Bu baş ağrısının nedeni de neydi? Elimle alnımı ovdum. Odamın içindeki güneş ışığı rahatsız ediciydi. Şu an zihnim çalışmıyordu. Ne saat yatmıştım, ne kadar uyumuştum bilmiyordum. Tekrar uyusam uzun süre uyanmayacakmış gibi hissediyordum.

Bakışlarımı saate çevirdim. Öğlen olmak üzereydi. Yavaşça doğruldum. Ayağa kalktım. Pijamalarımı giymeden yatmıştım. Kendimden iğrendim. Bu hatayı nasıl yapabilmiştim? En nefret ettiğim şeylerden birisi dışarısının pisliğini odama taşımaktı.

Hızlı bir duşun ardından aşağıya indim. Mutfağa girdiğim zaman abimi gördüm. Sinir küpü gibiydi. Kaşlarımı çattım. "Günaydın?" dedim sorgularcasına.

" Tüm gece neredeydin?" diye sordu.

" Evde?" dedim. Sinirle tek kaşını kaldırdı. Zihnimi yokladım. Sonra duraksadım. Hayır, ben evde değildim.

İpek.

Roman.

Yamaç.

Parti.

Yangın.

Tanımadığım bir grup insan.

Roman!?

Yangın!

" Dalga mı geçiyorsun lan?" diye bağırdı. " Seni kaç kere aramam gerek? İnsan çıkmadan haber verir. Seni nasıl merak ettim biliyor musun?" Ona laf yetiştirmekle uğraşamazdım. İpek'in iyi olup olmadığını bilmeliydim. Hatırladığım tek şey yangın görüntüsüydü. Nasıl olduğunu ne olduğunu pek hatırlamıyordum. Pek içtiğimi hatırlamasam da belki de fazla içmiştim ve unutmuştum.

" Özür dilerim." dedim ve koşarak evden çıktım. Arkamdan gelen bağırmaları yok saydım. Daha sonra onunla aramı düzeltirdim.

Yolu hızlıca aştım ve kapıyı çaldım. İpek'in kapıyı açması uzun sürmedi.

" Ne var sabah sabah?" dedi. Yataktan az önce kalkmış gibi bir hali vardı.

" Seni merak ettim." dedim. " Dün akşamdan sonra. Yangın-" dedim ve duraksadım. Bir saniye. Ben eve nasıl gelmiştim?

" Biz eve geldikten sonra çıkan yangından mı bahsediyorsun? Sence evdeyken bana zarar verebilir mi?" Neden ters davranıyordu? Ayrıca ben o yangın görüntülerini gözlerimin önünde hatırlıyordum." Berfu yorgunum, sonra gel. " dedi ve kapıyı yüzüme kapattı.

Yangında biz oradaydık. Ben alevleri hatırlıyordum. Sadece nasıl olduğunu hatırlamıyordum. En son Roman yanımdaydı. Neden onun yanında olduğumu net olarak hatırlamıyordum. Parçalar yavaş yavaş yerine oturuyordu. Biraz daha zorlamalıydım kendimi. Arkamı döndüm ve eve yürümeye başladım.

" Berfu, sınırları aşmaya başladım!" diye bağırdı abim. " Dışarı çıkmana karışmıyorum, ama sen gecenin bir saati haber vermeden gidiyorsun. Onu geçtim, ben sana bir şey söylerken bırakıp kaçıyorsun." Durdu ve derin bir nefes aldı. " Canını sıkan bir şey mi var? Dikkatini dağıtacak bir şey?"

Evet, tuhaf şeyler oluyor; ama ben sana bunları söyleyemem. Söylersem bana inanmazsın ki. İlk önce evin önünde başında dövmeler olan ve parlayan birini gördüm. Sonra fazlasıyla çekici bulduğum bir çocuk var, ama fazla garip hissettiriyor. Durduk yere sürekli gözlerim kararıyor ve farklı görüntüler görüyorum. Bahsetmiş miydim? Bir de dün geceyi hatırlamıyorum.