Batak - ZeyKer - ►Askıda

- 20 - "Hayatı Görmek"

Hey, ahali herkese selam :D 

Bu bölüm ayrı bir uzun oldu :D Çünkü havada, karasa, suda... Her yerde fırsat bulduğum ilk an yazdım. Böylelikle diğer günlerin telafisini yapmış olurum sanırım :)

Bölüm, açıklama hariç 1701 kelime :) Rahat 5 sayfa çıkar diye düşünüyorum :D

Çokta romantik bir bölüm diye düşünüyorum, Zeynep'ten gelen bir güven patlaması mı desek artık :)

Neyse, haydin iyi okumalar :))

------------------------------------------------------

Banyodan çıktıktan sonra Zeynep'i yatağın üzerine bağdaş kurmuş ve ellerini çenesine yaslamış halde buldum. Mimiklerinden birşeyler düşündüğü belliydi. Üzerime giyecek birşeyler bakarken bir yandanda Zeynep'le konuşmaya başladım.

"Ne bu hâlin? "

Çekmecelere göz atarken, bir yandanda göz ucuyla Zeynep'e bakıyordum.

"Ne varmış ki hâlimde? "

Elleriyle saçlarını düzeltmeye başlayınca gülmeye başladım. Durup beni incelemeye başladığında, durgunlaştı. Elime geçen bir tişörtü alarak ona döndüm. Söze başlayan ilk o oldu.

"Çok mu çirkinim? "

Küçücükte olsa onu durgun halde görünce bedenimi saran endişe birden yok oldu. Aksine bu hâline kahkahalarla gülerken kaşlarını çatıp bana bakmaya başladı.

"O kadar belli etmeseydin keşke ya. "

Yanına gidip yatağın üzerine oturdum. Ciddi bir hâlde biraz sonra söyleyeceklerimin gerçekliğini gözden geçirsemde, söyleyecektim.

"Hayır, Zeynep. Sen düşündüğünün aksine çok güzelsin. "

Cümlemi bitirdiğinde bir an duraksayıp ardından kahkaha atmaya başladı. Bu kadar neye güldüğünü anlamazken, bir süre sonra durup ciddi bir yüz ifadesini büründü.

"Sen ciddisin."

"Çok ciddiyim."

Bir süre daha sessiz kalınca, oturduğum yerde ona doğru eğilip yüzünü avuçladım.

"Bak, Zeynep. Böyle düşünmene sebep olan ne bilmiyorum ama gerçekten kendine haksızlık ediyorsun."

Ben böyle söyleyince ilk an birşey söyleyecek gibi olsa da sonra araladığı dudaklarını kapatıp sessizliğine devam etti.

"Peki sen beni neden bu kadar güzel buluyorsun ki? "

Aniden gelen sorusuyla, hazırlıksız yakalamıştı beni. Kendine güzel olmadığını o kadar çok inandırmış olmalı ki, benim onu neden güzel bulduğumu düşünüyor.

Benden cevap beklerken, sorduğu soruyu içinde tekrarladım.

Bende bilmiyordum.

Gerçekten, onu güzel bulmamın bir nedeni olabilir miydi?

"Bak birşey söyleyemiyorsun işte."

"Zeynep. "

"Hım? "

"Nedeni yok. "

"Neyin? "

"Sorduğun sorunun. "

Bir an düşünür gibi oldu.

"Tamam."

Daha da yaklaşıp, fazla uzattığım süreyi kapayarak dudaklarını öpeceğim anda, söyledikleriyle öpmemi engelledi.