รักกลิ่นเลือด nc19++++

Ep.1

ตำนานที่ถูกเราขานกันมานาน...ของนักเดินเรือหรือชาวประมง ที่ว่า...เมื่อออกเดินทางไปกลางมหาสมุทร
เเล้วจะเจอคลื่นลมเเรงหรือพายุ....แต่จะมีเสียงดนตรีขับกล่อมออกมาและเรียกหาให้ไปที่นั่น...
:
:
:
แต่เมื่อเข้าไปแล้วอย่าหวังว่าจะได้มีใครกลับมา....
:
มาร์ค:มันก็แค่นิทานหลอกเด็กผมไม่สนใจหรอกครับท่านพ่อ..
คนตัวโตตอบโต้ชายหนุ่มตรงหน้าที่มีใบหน้าคล้ายคลึงกับตนต่างกันก็แค่...แววตาของคนตรงหน้านั้นเลือดเย็น..กว่าตนหลายเท่า...
:
:
:
พระราชา:หึ...เเล้วเจ้าเชื่อเรื่องเงือกไหมหล่ะ
คำถามที่แสนจะเหมือนเทพนิยายถูกเปล่งออกมาจากปากผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อของตน...
:
:
มาร์ค:ทำไมหล่ะ
คนตัวโตถามกลับอย่างไม่สบอารมณ์..ตนจะเชื่อได้อย่างไรมันก็แค่เรื่องที่เล่าสืบต่อกันมาปากต่อปาก..
:
:
:
พระราชา:เขาว่ากันว่า...ถ้าผู้ใดได้กินหัวใจของเงือกมันผู้นั้นจะเป็นอมตะ...มีแรงเหมือนหนุ่มๆเลยหล่ะ ข้าก็เคยได้มาอันนึง...เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักมาก..เมื่อสมสู่เสร็จข้าจึงได้เห็นเธอเดินลงน้ำไป...และขาของเธอก็กลายเป็นหางทันที..

ผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อเล่าเรื่องราวที่ตนพบเจออย่างไม่รู้สึกสะทกสะท้านใดใด...
:
:
:
มาร์ค:และพ่อก็ฆ่าเธอ...
ชายหนุ่มรูปงามเพียงคาดการณ์เท่านั้น..แต่คงไม่ผิดหรอกเพราะพ่อของตน..ก็ใช่คนที่ใจดีไม่...
:
พระราชา:สมเเล้วที่เป็นลูกข้า...ฮา...ไม่งั้นข้าจะมีแรงมีเมียเป็นร้อยๆขนาดนี้หรอ..

คำพูดที่ดูชอบใจในการกระทำของตนถูกเปล่งออกมา..นัยตาสีดำขลับ..บ่งบอกว่าตนนั้นไม่ได้สงสารหรือเห็นใจแม้สักนิด..
:
:
มาร์ค:ท่านนี่มันเหี้ยมโหดจริงๆ
ต่อให้จะพูดเช่นไร..ท่านพ่อข้าก็คงไม่รู้สึก..ฆ่าหญิงสาวที่ชมว่าน่ารักได้ลงคอ...นัยตาที่น้ำตาลเข้มของผู้เป็นลูกหมดความเลื่อมใสว่าที่พ่อของตนอย่างห้ามไม่ได้...
:
พระราชา:จำไว้ ออกทะเลคราวนี้กลับมาแล้วข้าจะให้แต่งงานกับอาเดล..

คลุมถุงชน...คำพูดที่ผู้เป็นพ่อเอ่ยออกมาดูก็รู้ว่าขัดไม่ได้ต่อให้มาร์คต้วนจะไม่ชอบพอหรือแม้แต่ไม่เคยเห็นหญิงงามผู้นั้น ก็ต้องทำตามความประสงค์ของท่านพ่ออยู่ดี...
:
:
มาร์ค:ข้าไม่ได้รักอาเดล
คำปฎิเสธที่เปรียบเสมือนการลองใจ ผู้เป็นพ่อถูกโต้ตอบออกไป..แม้ในใจจะทราบคำตอบดี..
:
พระราชา:เจ้าต้องแต่ง!
แววตาสีดำขลับจ้องเขม็งมาที่ลูกชายของตน..ตอบกลับมาด้วยท่าที ที่ดูบังคับผู้ที่ได้ชื่อว่าลูกไม่น้อย...
:
มาร์ค:ผมขอตัว...
องค์ชายที่ไม่อาจขัดอกขัดใจพ่อของตนได้..จึงได้แต่จำใจและเลือกที่จะเดินออกมาเอง
:
:
ร่างหนาที่ไม่อยากจะเถียงกับพ่อของตน...กษัตริย์ที่มีเมียนับร้อย...แต่มีสนมเอกคนเดียวนั่นก็คือแม่ของข้า...
:
:
:
ร่างหนาที่เดินมาที่เรือของตนเพราะได้เวลาในการเดินทางเเล้ว...ทหารที่ติดตามไปด้วยมีไม่มาก..เพราะนี้ตนแค่ออกไปเที่ยวเล่นตามประสาของตน...
:
:
:
เรือรำใหญ่เริ่มออกเดินทาง...ไปกลางมหาสมุทร คลื่นลมทะเลที่ดูสงบ..ไหลเอื่อยๆ...ท้องฟ้าที่ดูสดใสใน
ตอนบ่ายๆของวัน... ท้องฟ้าสีคราม..ที่ดูตัดกับน้ำทะเลสีฟ้าใส มองออกไปช่างสุดลูกหูลูกตา...
:
:
:
เรือขนาดกลางแล่นออกไป...พร้อมกับทหารที่ตามมาอีกสิบกว่านาย..เพื่อมาคอยดูแล...
:
:
ณ...เกาะมายา
:
:
:
ท่านยา:เอาหล่ะทุกคน คืนนี้พวกเราก็อายุ18ปีเต็มเเล้ว พวกเจ้าจงไปหาคู่ครอง...เเละเมื่อสมสู่เสร็จ..พวกเจ้าก็ฆ่ามันทิ้งซะ! อย่าเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงออกไป ไม่งั้นอันตรายจะเข้ามา อย่าหลงรักมนุษย์พวกมันลวงโลก..เข้าใจไหม...
:
:
:
หญิงแก่ที่ดูแลเกาะแห่งนี้ กำลังพูดถึงพิธีกรรมคืนนี้อยู่ ทุกคนต้องไปหาคู่เพื่อที่จะรักษาเผ่าพันธุ์เงือกไว้ และต้องฆ่าคู่นอนของตนเอง เพื่อไม่ให้มันรู้ตัวตนของเรา...
:
:
:
แบม:ย่าครับ...ผมยังไม่พร้อมเลยนะครับ
:
ท่านย่า:โถ..หลานย่าเจ้าจงจำไว้นะอย่าหลงรักมนุษย์ แม่เจ้าหลงรักมนุษย์..
:
แบม:ท่านเเม่เลยถูกควักหัวใจไป
:
ท่านย่า:เจ้ารู้อย่างนี้ก็ดีเเล้วหล่ะ...ไปเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับคืนนี้
:
:
แบม:ผมฆ่าคนไม่ลงนี่ครับ...
:
:
ท่านย่า:ถือว่าทำเพื่อเผ่าพันธุ์ของเรา..เจ้าไม่ฆ่ามันจะย้อนกลับมาล้างเผ่าพันธุ์เรา
:
:
แบม:ครับ...ผมจะทำ
:
:
:
คนน้องนั่งนิ่งกับคำพูดของท่าย่าที่พูดกรอกหูอยู่ทุกวัน..
เขาอายุครบสิบแปดปีเมื่อไหร่เขาจะต้องฆ่าคน...เพื่อดำรงเผาพันธุ์ของเราไว้...