รักกลิ่นเลือด nc19++++

Ep.18

สติมาทุกอย่างมันคงจะดีขึ้นเอง คำนี้มันใช้ได้จริงเสมอแหละ..แต่ไม่ใช่ตอนนี้
:
:
แม้ว่าคนตัวเล็กจะกลัวเพียงใด แต่การที่เอาแต่หลบในนี้อีกไม่นานคงมีคนหาตนเจอ..
:
:
:
ร่างบางจึงค่อยๆออกมาจากซอกหินนั่น และไม่ลืมที่จะชำเลืองมาซ้ายขวาเพื่อดูว่ามีใครมาหรือป่าว..
เมื่อแน่ใจแล้วคนตัวเล็กจึงรีบวิ่งออกมา วิ่งไปให้ไกลที่สุดในใจคิดแต่ว่า ตนต้องรอดออกไปจากที่นี่ให้ได้
:
:
:
แต่ดูเหมือนโชคชะตาจะไม่เข้าข้างตนสักนิด..ร่างบางวิ่งหนีมาโดยไม่ได้มองให้ดี ร่างน้อยๆนั่นจึงชนเข้ากับริชาร์จ ราวกับถูกกลั่นแกล้งจากเบื้องบน เหมือนหนีเสือปะจระเข้...
:
:
:
แบม:เจ้าเข้ามาได้อย่างไร...
:
:
แม้ว่าร่างบางนั่นจะชนเข้ากับกายหยาบแต่สตินั่นก็ยังคงมีมากพอที่จะถามคำถามนี้ออกไป..
:
:
ริชาร์จ:หึ..ข้าไม่ได้โง่นะแบมแบม
:
:
ชายหนุ่มพุ่งตรงมาจับแขนบางไว้เพื่อไม่ให้วิ่งหนีตนไป
:
:
แบม:ปล่อยข้านะ
:
:
:
แม้จะดิ้นสักเท่าไรก็ดูจะยิ่งเพิ่มแรงบีบขึ้นไปอีก..ชายหนุ่มก้มซุกหน้าหวานเข้ามาใกล้ๆซอกหูของคนตัวเล็กพรางกระซิบเสียงแหบพร่าเบาๆ
:
:
:
ริชาร์จ:เสียดาย เป้าหมายของเจ้าไม่ใช่อาเดล ไม่งั้นเจ้าคงโดนล่าหัวไปเสียเเล้ว แต่ไม่เป็นไรข้าจะถือว่าข้าช่วยเจ้าเเล้วกัน..
:
:
:
พูดจบริชาร์จก็รวบแขนของคนตัวเล็กไว้ด้านหลังพรางใช้เศษผ้าที่ได้จากการฉีกเสื้อของตนมามัดไว้..และใช้ชายเสื้อของคนตัวเล็กปิดปากสวยนั่นไว้อีกที..
:
:
:
ร่างบางดิ้นแรงแค่ไหนคงหนีไม่พ้นการจับกุมนี่สินะ..ริชาร์จยืนขึ้นเต็มความสูง และลากร่างของคนตัวเล็กมายังซอกตึก ที่ดูไม่ลับตาคนมากนัก และปล่อยให้คนตัวเล็กอยู่ตรงนั้นอย่างยากลำบาก..
:
:
:
ริชาร์จ:รอมีคนมาสงเคราะห์เจ้าเเล้วกันนะฮาา...
:
:
:
พูดจบริชาร์จก็เดินออกไปทันที..ร่างบางพยายามลุกขึ้นอย่างยากลำบาก..เพื่อไปหาโหดหิน มาตัดเศษผ้าที่ข้อมือของตน..
:
:
:
ด้านอาเดลที่ค่อยๆเดินมาอย่างระมัดระวัง ก็พบเข้ากลับไอรีน นั่นทำให้อาเดลคิดแผนอะไรบางอย่างออก...
:
:
ไอรีน:อย่าเข้ามา ไม่งั้นข้าฟันเจ้าแน่
:
:
หญิงสาวขู่คำรามราวกับเสือ แต่หารู้ไม่ว่าเสือเองก็มีโอกาสพลาดท่าเช่นกัน..
:
:
อาเดล:เจ้าฟังข้าก่อน ข้าไม่มีอาวุธข้าทำอะไรเจ้าไม่ได้เป้าหมายข้าไม่ใช่เจ้าไอรีน..
:
:
:
:
แน่นอนคำพูดโป้ปดถูกส่งออกมา ก่อนเข้ามาที่นี่ทุกคนจะถูกสำรวจก่อน เพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครพกอาวุธใดใดเข้ามา หากต่างออกไป อาเดลซุกมันไว้ที่ขอบกางเกงของตน และใส่กระโปรงยาวตามแบบฉบับเจ้าหญิงซ้ำอีกที..นั่นทำให้ผู้ตรวจพลาดไป..และมีดปลายแหลมยาวราวเจ็ดถึงแปดเซนก็ถูกนำเข้ามา...
:
:
:
ไอรีน:เป้าหมายเจ้าคือใครองค์หญิง!
:
:
ไอรีนต้องการความแน่ใจว่าตนจะไม่โดนทำร้ายเป็นแน่
:
:
อาเดล:ข้าต้องจัดการคาร่า
:
:
อาเดลพูดความจริงออกไป เพื่อดูให้แน่ชัดว่าใครกันแน่ที่คิดจะเล่นงานตน..
:
:
ไอรีน:ข้าเองก็ไม่ได้จะจัดการเจ้าองค์หญิง เป้าหมายข้าคือแบมแบม
:
:
นั่นทำให้ไอรีนคิดได้ทันทีว่า..คนที่หมายหัวตนคงหนีไม่พ้นคาร่าหรือแบมแบม เช่นนั้นนางจึงระวังตัวเป็นพิเศษ..
:
:
อาเดล:งั้นเรามาร่วมมือกันไอรีน
:
:
หญิงสาวผมทองยื่นข้อเสนอ
:
:
ไอรีน:ข้อเสนออะไร
:
:
แต่ดูเหมือนเธอจะติดกับอาเดลเสียด้วยสิ...
:
:
:
อาเดล:เรามาร่วมมือกัน ข้าจะล่อแบมแบมให้เจ้าเพราะดูแล้วยังไงเป้าของแบมแบมคือข้า ส่วนเจ้าล่อคาร่าให้ข้าที และเราจะตัดหัวของพวกนางสองคน..
:
:
:
อาเดลยื่นข้อเสนอแม้มันจะเสี่ยงไปบ้าง แต่ตนไม่โดนเอาเปรียบหรอก..
:
:
ไอรีน:แล้วข้าจะได้อะไร
:
:
ไอรีนดูสนอกสนใจข้อเสนอนี้ไม่น้อย..
:
:
:
อาเดล:หึ เราต่างได้หัวเป้าหมายทั้งคู่ นั่นแปลว่าองค์ชายอาจมีเมียได้ถึงสองคน หรือไม่ก็ให้องค์ชายเป็นคนเลือก หาเลือกเจ้าข้าก็กลับเมือง แต่หากเลือกข้า ครอบครัวเจ้าจะสุขสบาย ข้าสัญญา..
:
:
:
คำพูดโป้ปดแสนดูดี ทำให้เหยื่อติดกับได้ไม่ยาก
อาเดลนั้นรู้จุดอ่อนของไอรีนเป็นอย่างดี และฉลาดเป็นอย่างมาก จึงเดาเกมได้ไม่ผิดเพี้ยนนัก..
:
:
:
ไอรีน:ตกลง..
:
:
และเเน่นอนเหยื่อติดกับร้อยเปอร์เซ็น
:
:
อาเดล:งั้นเจ้าวางขวานนั่นลงก่อนสิ
:
:
อาเดลร้องบอกเพื่อความปลอดภัยของตนเอง..นั่นทำให้ไอรีนยอมวางขวานลง แต่ก็ยังคงกำด้ามขวานไว้แน่น
:
:
ไอรีน:ข้าต้องทำยังไง
:
:
หญิงสาวที่ไม่รู้ตัวสักนิดว่าตนนั่นแหละที่กำลังติดกลับอันโง่งมงายขององค์หญิงจอมปลอมนี่ถามขึ้น
:
:
:
อาเดล:ข้าจะจับเจ้ามัด และจะคอยซุ่มดูอยู่ห่างๆคาร่ามาใกล้เมื่อไหร่ ข้าจะรีบพุ่งไปตัดหัวนาง เมื่อข้าทำสำเร็จ ต่อไปเจ้าก็จัดการตามแผนเจ้าได้เลยไอรีน
:
:
:
ไอรีนหารู้ตัวไม่ว่าผลสุดท้ายคนที่ติดกับคงเป็นนางเอง..
อาเดลจับไอรีนมัดโดยนำมาล่อคาร่าไว้ โดยให้ไอรีนส่งเสียงร้องขอความช่วยเหลือเสียงดัง..อาเดลจึงหลบอยู่แถวนั้น..
:
:
:
และมันดูได้ผล คาร่าเดินเข้ามาติดกับแต่ดูเหมือนเหยื่อจะโดนหักหลังซะนี่...
:
:
คาร่า:ไง ทำไมมาโดนมัดตรงนี้หล่ะ
:
:
:
หญิงสาวผมยาวสลวยเอ่ยทักคนที่นั่งพับอยู่บนพื้น โดยที่ข้อมือถูกมัดไว้ อาเดลที่เห็นดังนั้นก็ดูเข้าแผนตนไม่น้อยเลย..แต่ทว่า
:
:
:
ไอรีน:ช่วยข้า ช่วยข้าด้วย
:
:
:
ไอรีนร้องขอ หากแต่จริงๆแล้วมันคือการส่งสัญญาณให้อาเดลรู้ต่างหาก..อาเดลที่ได้ยินดังนั้นก็ทำท่าจะเดินเข้ามาโจมตี แต่เมื่อเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า ก็ทำให้อาเดล
นึกเปลี่ยนใจ
:
:
:
คาร่า:ฝันไปเถอะ..
:
:
:
มือบางของคาร่าเผยเล็บยาวราวกับปีศาจออกมาอีกครั้ง
และจ้วงแทงเข้าปักอก เสียงกรีดร้องโหยหวนดังสนั่น เธอทรมานไม่น้อย เลือดสีแดงสดไหลยาวลงมาเป็นทาง ก่อนที่นางจะสิ้นใจ คาร่าจึงชักมือออก..นั่นทำให้อาเดลที่เห็นดังนั้นจึงนึกกลัว และไม่เข้าไม่ช่วยไอรีน..
:
:
:
ร่างบางของไอรีนล้มลงเมื่อมือบางชักกรงเล็บนั่นออก แววตาที่ดูอาฆาตแค้นของไอรีน ถูกส่งมายังคนที่สัญญาอย่างดิบดี แต่กลับหักหลังตน..เมื่อเห็นเช่นนั้นอาเดลจึงรีบวิ่งหนีไปทันที..
:
:
:
คาร่ามองดูสภาพศพที่น่าเวทนานั่น แต่ก็ไม่ได้สะอิดสะเอือนแต่อย่างใด นางจึงเดินออกมา ทิ้งเหยื่อรายที่สอง ที่ดูไร้ประโยนช์นั่นไว้ แล้วตามหาเป้าหมายของตนต่อไป...
:
:
ด้านแบมแบมเองที่เมื่อตัดเชือกเส้นนั้นขาดแล้ว ก็รีบลุกหนีออกมาทันที..แต่กลับระวังตัวมากกว่าเดิม..
:
:
:
ร่างบางเดินมาเรื่อยๆตามทางโดยให้มีเสียงเบาที่สุด แต่เเล้วก็พบเข้ากลับรอยเลือดที่ไหลออกมาเป็นทางราวกับสายน้ำ บ่งบอกว่ามีคนบาดเจ็บอยู่ในห้องนั่น
:
:
:
ร่างบางมองดูจนแน่ใจว่าแถวนี้ไร้วี่เเววคนแล้ว จึงเดินเข้าไปสำรวจภายในทันที แม้จะกล้าๆกลัวๆบ้างก็เถอะ..
แต่เมื่อเข้ามาแล้ว ก็ทำคนตัวเล็กแข่งขาอ่อนเเรงเสียจนล้มพับไปกลับพื้น..
:
:
:
เสียงกรีดร้องที่อยากจะกรีดร้องออกมาดังๆ แต่ก็ถูกกลืนลงคอ เพราะหากมันเร็ดรอดออกมาตนต้องไม่ปลอดภัยเป็นแน่..
:
:
:
คนตัวเล็กใช้มือบางปิดปากเพื่อกันเสียงสะอื้นไม่ให้เล็ดรอดออกมา กลับค่อยๆขยับเข้าไปดูร่างของคนตรงหน้าใกล้ๆอย่างน่าสงสาร..
:
:
:
น้ำตาใสไหลพราก..ทำให้ภาพตรงหน้าเบลอเลือนแต่ตนก็รู้ดีว่า คนตรงหน้านี้เป็นเพื่อนของตนเป็นแน่ มือบางลูบเข้าที่เปลือกตาของเพื่อนรักตน เพื่อให้มันปิดสนิท
:
:
:
แววตาและท่าทางการตายที่ดูทรมานไม่น้อย ทำคนตัวเล็กนึกสงสารเสียจับใจ แต่ตนก็ช่วยไม่ได้
:
:
ร่างบางจึงค่อยๆลากร่างเพื่อนสาวของตน ที่ไม่ว่าจะถูกหักหลังหรือคิดฆ่าตนมาแล้วหลายคราก็ยังอยากช่วย..
:
:
:
ร่างของไอรีนถูกนำมาวางไว้ที่มุมมืดเพื่อให้เธอได้พักอย่างสงบ ก่อนที่จะรีบตรงไปยังหน้าประตูของปราสาทเพื่อรอเวลาที่ประตูจะเปิด เพราะตอนนี้ใกล้เย็นเเล้วทำให้ไม่ใช่แบมแบมคนเดียวที่คิดเช่นนั้น
:
:
:
:
ร่างบางเดินมายังประตูทางออก..และหลบซ่อนตัวอยู่ตามมุมหิน นั่นทำให้เห็นคาร่าที่ค่อยๆเดินออกมาจากอีกทาง ในสภาพเสื้อผ้าเปื้อนเลือด ราวกับคดีฆาตกรรมในหนังสยองขวัญ และตามมาติด คงเป็นอาเดลที่วิ่งพรวดพราดเข้ามา และก็พบกับคาร่า เป้าหมายของกันและกัน ที่หมายมั่นจะตัดหัวให้จนได้..
:
:
:
:
แต่เเล้วร่างของคนตัวเล็กก็รอยขึ้นเหนือพื้น..ด้วยแรงที่มากของชายหนุ่มที่ดึงเสื้อตนขึ้นและเดินออกมาหาหญิงสาวที่จ้องกันตาต่อตาฟันต่อฟันอยู่..
:
:
:
แบม:ปล่อยข้านะ ปล่อย
:
:
:
คนตัวเล็กร้องโวยวายและดีดดิ้นเสียจนหญิงสาวทั้งสองหันมา นั่นทำให้หมัดหนักๆของริชาร์จชกเข้าที่ท้องน้อยเสียเต็มแรง จนคนตัวเล็กนิ่วหน้าไปด้วยความเจ็บปวด..
:
:
:
อาเดล:พี่ข้า มาช่วยข้าเร็วข้าเจอเป้าหมายของข้าแล้วสิ
:
:
:
อาเดลออกคำสั่งนั่นทำให้ริชาร์จปล่อยร่างบางลง คนตัวเล็กถูกปล่อยลงพื้นอย่างแรง ความจุกที่ท้องน้อยนั้นทำเอาคนตัวเล็กดิ้นไปไหนไม่หลุด..
:
:
:
ริชาร์จจึงพุ่งเข้าไปจับตัวคาร่าไว้ให้อาเดล อาเดลที่เห็นท่าทางได้เปรียบของตน จึงพอใจไม่น้อย มือบางของว่าที่ราชินี หยิบจับก้อนหินขนาดพอมือ และเดินตรงมายังคนตัวเล็กที่นอนคดคู้เพื่อกอดท้องบางของตนไว้
:
:
:
มือบางฟาดก้อนหินขนาดพอมือลงบนหัวของแบมแบมไปหนึ่งทีอย่างไม่ปราณี ร่างบางสลบไป นั่นทำให้
อาเดลมั่นใจว่าอีกนานกว่าแบมแบมจะตื่น พอตื่นขึ้นมาตนคงเป็นราชินีเสียเเล้ว..
:
:
:
อาเดลจึงหันไปเล่นงานคาร่าที่ดิ้นเท่าไรก็ไม่หลุดพ้นจากแรงของพี่ชายตน แต่ทว่าเสียงของทหารก็เข้ามาใกล้เสียเต็มทีเเล้วประตูปราสาทนี่จะเปิดเเล้ว
:
:
:
อาเดลจึงคิดว่าถ้าพระราชาเข้ามาเห็นริชาร์จตนต้องถูกหาว่าโกงเป็นแน่..คิดได้เช่นนั้น องค์หญิงอาเดลจึงวิ่งเข้าไปชักดาบข้างลำตัวของริชาร์จที่พกมาด้วย..
:
:
:
อึก...ฮึกเสียงจ้วงแทงปักขั้วหัวใจของคาร่าและทะลุไปจนถึงคนที่กอดหญิงงามนั่นไว้... ปลายดาบแทงทะลุขั้วหัวใจของทั้งริชาร์จและคาร่า ร่างทั้งสองล้มลง มีดดาบปักอกอยู่เช่นนั้น...เป็นการยิงปืนนัดเดียวเเต่ได้นกถึงสองตัวเสียงจริงๆ...
:
:
:
เมื่อได้ยินเสียงปลดกุญแจประตูปราสาท อาเดลจึงแสร้งล้มลงกับพื้น ร่ำไห้ราวกับไม่ได้ตั้งใจกับการกระทำนี่..
:
:
:
เมื่อประตูเปิดเข้ามาพระราชาก็เห็นอาเดลหมอบหน้าลงกับพื้น ร่ำไห้อย่างน่าสงสาร และข้างกายนางก็มีศพถึงสามศพนอนอยู่..นั่นคงเป็นคำตัดสินที่ไม่ยาก
:
:
:
อาเดล:พระราชาฮึก..ได้โปรดข้าขอโทษ ข้ามีอาจละเมิดกฎเกณฑ์นี้ได้ พี่ข้าเข้ามาหวังจะลักพาตัวข้าไป แต่ข้ามิยินยอม จึงได้จบชีวิตพี่ข้าลง ข้าขอประทานอภัยฮึก..
:
:
:
อาเดลร้องไห้เสียจนตัวสั่นตัวงอ ก้มหน้าลงกับพื้นราวกับยอมรับผิดต่อการกระทำนี่...
:
:
:
พระราชา:ฮะ ฮา นี่สิราชินีที่เหมาะสม ข้าขอแต่งตั้งให้อาเดลเป็นองค์ราชินีองค์ต่อไป..
:
:
:
คำตัดสินถือเป็นเด็ดขาด..แต่กลับทำให้มาร์คต้วนรู้สึกหน่วงในใจไม่น้อย...แบมแบมตายแล้วหรอนี่ คนตัวโตทนดูภาพตรงหน้าไม่ไหว จึงเดินออกไปด้านนอกทันที
:
:
:
เหล่าสนมจึงเข้ามาประคองอาเดล และพานางกลับเข้าวัง ตามตำแหน่งที่นางได้รับ..พระราชาและเหล่าทหารต่างพากันกลับไปโดนไม่สนใจศพที่ไร้ประโยชน์นี่สักนิด..