คนตัวเล็กที่นอนมองใบหน้าคม...ที่หลับตาพริ้มใต้เเสงจันทร์..."ข้าทำร้ายเจ้าไม่ได้...ข้าทำไม่ลง"คนตัวเล็กเพียงแต่พรึมพรำออกมาเท่านั้น...
:
:
:
เมื่อแน่ใจเเล้วว่าร่างหนานั้นหลับสนิทเเล้ว..ตนก็ค่อยๆ..เดินลงทะเลไปเพื่อ...เผยร่างอย่างเต็มตัว...
:
:
ขาบางก้าวเท้าลงแตะน้ำทะเล...ก่อนจะค่อยๆเดินลงไปจนไม่เห็นร่างที่เปลือยเปล่าเเล้ว. . .
:
:
จากขาเริ่มกลายเป็นหาง...ครีบยาว..ว่ายวนอยู่ครู่หนึ่งเพื่อรักษาตนเองจากการสมสู่เมื่อกี้...
:
:
:
ไม่นานร่างบางก็รีบว่ายขึ้นมา...และเห็นคนที่ตรงหลงรักยังคงนอนอยู่. . ."จะไม่ทำร้ายเจ้าแน่ๆมาร์คต้วน"คนตัวเล็กคิดได้ดังนั้น...
:
:
:
ก็รีบว่ายกลับมาที่ฝั่งทันที...เพื่อหาทางหนีให้กับคนที่ตนรัก...
:
:
แบม:ตื่นเถิด...
คนตัวเล็กสะกิดร่างหนาให้ตื่นจากห้วงนนิทรา...
:
:
มาร์ค:มีอะไรรึ. . .
:
แบม:กลับบ้านเจ้าไป...
:
คนตัวเล็กชี้ไปที่เรือลำกลาง ที่ร่างหนาใช้เดินทางมา..
:
มาร์ค:เรือมันแตกไปแล้วนี่...
:
แบม:ป่าวสักหน่อย...เจ้าแค่ถูกคลื่นซัดมา
:
มาร์ค:ลูกเรือคนอื่นหล่ะ..
:
แบม:เดี๋ยวพี่ข้าคงช่วยกลับไป...
:
มาร์ค:ขอบใจ...
:
แบม:ข้าขอตามเจ้ากลับไปด้วยได้ไหม...
:
:
:
คนน้องมองนัยตาสีน้ำตาลเข้มด้วยแววตาที่วอนขาอย่างจริงจัง...เพราะเขาฆ่าผู้ชายคนนี้ไม่ได้...ต่อให้อยู่ที่นี่ทุกคนก็จะทำร้ายเขา...เพราะเขาผิดกฎของเผ่านี้..
:
:
:
มาร์ค:เจ้าแน่ใจหรอ...ไปอยู่ในวังในฐานะอะไร ข้ามี
ชายาเเล้ว...
:
:
:
แบม:ฮึก....(เพราะงี้สินะจึงต้องฆ่าพวกมนุษย์ให้หมด..พวกมันไม่มีความรักจริงเลย เเต่ข้าทำไม่ได้ข้ารักเขาท่านย่า...ข้าขอโทษ)
:
:
:
มาร์ค:ว่าไง...จะไปเป็นอะไรในวัง...
:
แบม:เอ่อ...สนม! ให้ข้าเป็นสนมเจ้าก็ได้
:
:
มาร์ค:หึ..ท่านพ่อคงจับเจ้าไปเป็นเมียอีกคนแน่ๆ รูปร่างก็ดี ผิวพรรณก็สวย..หน้าตาก็งามเท่าหญิง..
:
:
แบม:ท่านจะไม่ปกป้องข้าหน่อยหรอ...ข้าเป็นของท่านเเล้วนะ..
:
:
นัยตาสีฟ้าสั่นระริก....
:
มาร์ค:ก็ได้ข้าพาเจ้าเข้าวังแน่...
:
แบม:ฐานะอะไร..
:
มาร์ค:สนมตามที่เจ้าขอ..อย่าหวังตำแหน่งเมียเลย
:
:
:
แบม:ฮึก...โอเคข้ายอม(ยอมทุกอย่างขอแค่ให้ได้อยู่ข้างๆเจ้า...ข้าทรยศเผ่าพันธุ์ตัวเองก็เพราะท่าน
มาร์คต้วน....)
:
:
ทั้งสองจึงเดินขึ้นเรือและเดินทางกลับไปที่วังทันที...
:
:
:
มาร์คต้วนเดินมาหยิบเสื้อผ้าที่พอหลงเหลืออยู่ให้กับคนที่ขอตามตนมาด้วย...คนตัวเล็กดีใจที่จะเดินทางออกไปข้างนอกบ้าง...เขาไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว...
:
:
:
เมื่อเรือแล่นออกไป..หญิงสาวร่างบางก็รีบวิ่งไปรายงานท่านยาทันที...
:
:
คราล่า:ท่านย่าคะ...แบมแบมหนีไปกับชายของนางแล้วค่ะ...
:
:
:
ท่านย่า:ปึก...
เสียงไม้เท้าของหญิงแก่...กระทบลงพื้นอย่างแรง เพราะความไม่พอใจ ที่หลานของตนทำเรื่องแบบนี้ให้เกิดขึ้น....
:
:
:
ท่านย่า:มันทำอะไรลงไป!...เดินตามรอยแม่มันรึไง..
:
คราล่า:ท่านยาจะเอายังไงคะ..
:
ท่านย่า:คนอื่นสังหารพวกชายโฉดพวกนั้นหมดรึยัง
:
คราล่า:หมดเเล้วค่ะ ท่านย่า
:
:
ท่านย่า:ดี...ข้าไว้เจ้านะคราล่า เจ้าคือมือมีดที่ดีที่สุดของเผ่าเรา เจ้าไปสังหารชายที่นางรักซะ..เเละพานางกลับมาให้ข้า!
:
:
คราล่า:รับทราบค่ะ..
:
ท่านย่า:จำไว้ อย่าเผยตัวให้ใครรู้...
:
เมื่อคราล่าได้รับมอบหมาย...ก็รีบว่ายน้ำตามเรือของทั้งคู่ไปทันที...
:
:
แบม:เราจะถึงตอนไหนหรอท่าน..
:
มาร์ค:รุ่งเช้า..
:
แบม:ตื่นเต้น..ข้าอยากให้ถึงไวๆ
:
มาร์ค:โลกในวังมันไม่ได้สวยงาม
:
แบม:ข้าไม่สน...ข้ารู้แค่ว่าข้ารักท่าน
:
มาร์ค:. . .(พูดคำว่ารักง่ายเพียงนี้เลยหรอ..)
:
:
:
แบม:ข้าจะดูแลท่านเอง...ขอเพียงแต่ท่านรักษาข้าให้เป็นของท่านเพียงคนเดียว..อย่าส่งข้าให้ใครไม่ว่าจะพ่อเจ้าก็ตาม...
:
:
:
มาร์ค:ข้าขัดพ่อข้าไม่ได้หรอก...
:
:
แบม:จะใจร้าย..เห็นข้าเป็นของคนอื่นหรอท่าน ข้าเป็นสมบัติของท่านคนเดียวนะ...
:
:
มาร์ค:โอเค...ข้าสัญญาข้าจะปกป้องเจ้าเท่าที่ข้าทำได้
:
แบม:ขอบคุณท่านมาก...
:
:
:
ไม่นานเรือก็แล่นมาถึงท่าเรือของพระราชวัง..
คนตัวเล็กดูตื่นตาตื่นใจไม่น้อย..กับพื้นและผู้คนที่นี่..เขาพอใจไม่น้อยเลยทีเดียว...
:
:
:
มาร์ค:ไปได้เเล้ว..จะพาไปเข้าเฝ้าท่านพ่อกับเสด็จแม่..
:
แบม:ครับ..
:
มาร์คต้วนพาคนที่ตนพามา..เข้าไปพบพ่อและแม่ของตน...
:
:
ร่างหนา..เดินนำเข้ามาก่อนที่จะมีคนตัวเล็กๆเดินตามต้อยๆไม่ห่าง...
:
พระราชา:ไง..เอาของฝสกอะไรมาให้พ่อ..
:
:
:
สายตาที่พระราชามองคนตัวเล็ก..ทำเอาคนตัวเล็กต้องหลบที่หลังแกร่งทันที...สายตานี่มันอะไร...ซ้อนความเหี้ยมโหดไว้ภายใต้รอยยิ้มที่ส่งออกมา...ข้ากลัว...
:
:
:
มาร์ค:ข้าพบเขาที่เกาะ..เขาช่วยข้าจากการจมน้ำ
:
เสด็จแม่:ชื่ออะไร...
:
ใบหน้าเรียบเฉยถามคนตัวเล็กตรงหน้า..อย่างเอาจริงเอาจัง...
:
:
แบม:ข้าชื่อแบมแบม..
:
พระราชา:ให้ข้าเถอะ..ผิวดี ตัวเล็กแบบนี้ข้าชอบ...
:
:
:
คนเป็นพ่อพูดออกไปด้วยความหื่นกระหาย...
ต่างจากเสด็จแม่..ที่ดูชินกับการกระทำแบบนี้แล้วหล่ะ..เพราะพระราชานั้นมีหญิงมากมาย...ตนมีหน้าที่แค่ปรนิบัตรเท่าที่ทำได้ก็เท่านั้น....
:
:
:
มาร์ค:คนนี้ข้าขอเว้นเถิดท่านพ่อ..ข้าพาเข้ามาเป็นสนมของข้า...
:
พระราชา:หึ...
:
:
สายตาที่พระราชามองใบหน้าหวานอยู่นานจับจ้องที่ดวงตาสีฟ้าไม่ห่าง.."ข้าเคยเห็นแบบนี้ที่ไหนนะ.."
:
:
มาร์ค:ท่านแม่ ข้าขอให้แบมแบมเป็นสนมคนแรกของข้า...
:
:
แบม:. . .(สนมคนแรกหรอ...)
:
:
เสด็จแม่:ตามใจเจ้าสิ แต่อย่าลืมว่าอีกไม่นานเจ้าต้องเข้าพิธี..สมรสกับเจ้าหญิงอาเดล...
:
:
มาร์ค:ข้าไม่อยากแต่ง...
:
เสด็จแม่:ถ้าเจ้ายอมแต่ง..ข้าจะยอมรับสนมคนแรกของเจ้า...
:
:
มาร์ค:ข้ายอมแต่งก็ได้
:
พระราชา:ฉลาดมาก..
:
มาร์ค:ข้าขอตัว ข้ามาเหนื่อยๆข้าอยากพัก..
:
ร่างหนาเดินจูงมือร่างบางเข้าตำหนักท้ายของตนไป..
แท้จริงแล้วมาร์คต้วนจะอยู่ตำหนักใหญ่ก็ได้...แต่เพราะตนนั้น..ไม่ชอบนางสนมหรือคนใช้..
:
:
:
ที่เอาแต่ชิงดีชิงได้ ริษยากัน ร่างหนาเลยขอมาอยู่ท้ายตำหนัก..เพื่อเป็นการส่วนตัวมากกว่า. . .
:
:
:
คนตัวเล็กที่เดินตามมาไม่ห่าง...ก็ถูกสายตาของเหล่าหญิงสาวในตำหนัก..จับจ้องอย่างเอาเป็นเอาตาย...
ทำให้คนตัวเล็กจึงรีบเดินไปไม่ห่างคนที่จูงมือตน..
:
:
:
เมืาอพ้นตำหนักใหญ่ได้ไม่นาน...ก็เข้าสู่ตำหนักท้ายวัง..ที่นี่ดูร่มรื่น..ต้นไม้และดอกไม้ดูสวยงามไปหมด... ไม่มีแม้แต่คนใช้ เพราะเจ้าชายมาร์คต้วนไม่ชอบ
และไม่เคยคิดที่จะมีคนใช้ของตนแม้แต่คนเดียว...
:
:
:
ทั้งคู่เดินเข้าตำหนักเล็กท้ายวังไป...ก็พบกับห้องรับแขกที่ถูกจัดให้ดูสไลต์ฝรั่งเพราะด้วยความที่เจ้าชายนั้นถูกส่งไปเรียนนอก...ทุกอย่างจึงดูทันสมัยขึ้นมานิดหน่อย..
:
:
:
มาร์ค:เจ้าไปอาบน้ำซะ...
:
แบม:ขอบคุณที่ปกป้องข้า..
:
มาร์ค:ข้าก็แค่รักษาคำพูด...
:
แบม:. . . .
:
:
:
คนตัวเล็กเดินเข้าห้องน้ำไปเพื่อจัดการชำระล้างร่างกายของตน..ให้สะอาด แต่เพราะไม่ได้แช่น้ำ..หางจึงไม่โผล่ออกมา...
:
:
ไม่นานคนตัวเล็กก็เดินออกมาในสภาพเปลือยเปล่า...
:
แบม:ข้าอาบเสร็จเเล้ว
:
:
:
ร่างหนา..หันมาก็พบกับร่างบางที่เปลือยเปล่า...ร่างกายที่พึ่งจะอาบเสร็จ..กลุ่มผมที่เปียกน้ำ..มันทำให้ดูเซ็กซี่ขึ้นมาไม่น้อย...
:
:
มาร์ค:ทำไมเจ้าไม่ใส่เสื้อผ้า...ถ้าจะอยู่กับข้าเจ้าต้องใส่เสื้อผ้าเข้าใจไหม!
:
แบม:ขะ..ข้าขอโทษ...เสื้อผ้าเมื่อกี้ข้าฉีกมันไปแล้วนี่..
:
มาร์ค:เจ้าฉีกทำไม!
:
แบม:ข้าไม่รู้วิธีถอด...ข้าขอโทษ...
:
มาร์ค:เจ้านี่มัน...
:
:
:
คนพี่เดินไปหยิบเสื้อผ้าที่ตนหาไว้ให้ร่างบางอยู่เเล้ว..นำมาใส่ให้เพื่อจะได้สอนวิธีใส่...เพราะตอนอยู่บนเรือ..ตนเป็นใส่ให้...ทั้งหมด
:
:
:
มาร์ค:ที่เกาะเจ้าไม่มี..เสื้อผ้าใส่กันหรอ
:
:
แบม:ที่เกาะข้าไม่นิยมใส่..เพราะทุกคนต่างต้องอยู่แต่ในบ้าน ห้ามออกมายกเว้นงานเทศกาล..
:
:
มาร์ค:โบราณจริงๆ
:
แบม:ขอโทษเรื่องเสื้อผ้า..ข้าจะซ่อมให้
:
:
มาร์ค:ไม่ต้อง...มันขาดก็ทิ้งไปเสื้อผ้ามันเก่าเเล้ว..เจ้าหาของข้าใส่เอา...
:
แบม:ข้าชอบกลิ่นท่านที่สุด
:
มาร์ค:เลิกเรียกข้าว่าท่านๆสักที
:
แบม:จะให้ข้าเรียกว่าอะไร
:
มาร์คต้วน: มาร์ค เรียกมาร์คเฉยๆก็พอ..
:
แบม:ท่านมาร์ค...
:
มาร์ค:ข้าบอกให้เลิกเรียกท่านไง
:
แบม:ข้าขอโทษ..มาร์ค
:
:
:
มาร์ค:ดีมาก...เจ้าห้ามออกไปไหนเข้าใจไหมถ้าซนเจ้าจะอันตราย..อยู่แต่ในตำหนักข้าก็พอ ข้าต้องออกไปข้างนอก...
:
แบม:ไปไหน..
:
:
มาร์ค:ข้าต้องไปออกไปทำงานทำการสิ อีกไม่นานข้าก็ต้องขึ้นครองราชย์ ข้าต้องเรียนรู้ทุกอย่าง
:
:
แบม:ข้าอยากไปด้วย..ถ้าข้าอยู่ที่นี่ข้าจะปลอดภัยแน่หรอ..
:
:
มาร์ค:ไม่ต้องกลัวหรอก....ไว้วันไหนข้าอยากพาเจ้าไปข้าจะพาไป...
:
:
แบม:แปลว่าถ้าไม่อยากพาไป เจ้าจะพาคนอื่นไปหรอ!
:
มาร์ค:ก็คงงั้น..
:
:
:
คนตัวใหญ่พูดพรางเดินออกจากห้องของตนไป...
และก็มีเสียตะโกนไล่หลังมา...ทำเอาคนที่ได้ฟังก็แอบยิ้มตามให้กับความซื่อนั่น....
:
:
:
แบม:ใจร้าย!!...เจ้ามันใจร้าย
YOU ARE READING
รักกลิ่นเลือด nc19++++
Fanfiction#รักกลิ่นเลือด เชื่อเรื่อง เงือกไหมหล่ะ?! หึ...แบบนี้มันไม่มีใครเชื่อหรอก.. . แบมแบมนายโกหก..ทำไมพวกเขาไม่ได้กับมา.. . พระราชาได้โปรด...ให้เรารักได้รักกันข้าแลกด้วยหัวใจของข้า.... . เธอมัน...หนีบ้านหนีเมืองตัวเองมาตามผู้ชาย . สมสู่กับซะ! มาร์คต้วนละ...
