รักกลิ่นเลือด nc19++++

Ep.17

เช้าวันใหม่..ที่ดูไม่สดใสสัดนิด ความกดดันจากการแข่งรอบสุดท้ายทำให้คนตัวเล็กดูกังวลไม่น้อย..
:
:
ร่างบางลุกขึ้นจากเตียง จัดการพับผ้าห่มและจัดข้าวจัดของให้เข้าที่เข้าทาง..ก่อนที่จะเดินออกมาด้านนอก...
:
:
ไม่นานไอรีนก็เดินตามออกมา...ทั้งสองรีบเดินไปยังลายประลองเพื่อรวมกลุ่มทันที...
:
:
ไอรีน:แบมแบม
:
:
:
เสียงหวานร้องทัก ระหว่างที่ทั้งคู่เดินมาด้วยกัน...ทำให้ใบหน้าหวานหันไปตามเสียงร้องทัก...แม้ว่านัยตาสีฟ้าครามนั้นยังคงดูเศร้าอยู่..
:
:
:
แบม:ว่าไง
:
:
คนตัวเล็กตอบกลับ..แม้ในใจจะกังวลเรื่องราวต่างๆมากมายก็ตาม...
:
:
ไอรีน:ถ้ามีคนนึงต้องชนะ อาจจะไม่ใช่พวกเราทั้งคู่ แบมจะโอเคไหม..
:
:
เสียงหวานถามขึ้น..นั่นอาจจะเป็นคำถามสุดท้ายที่ได้คุยกันก็ได้นี่เนอะ...
:
:
แบม:อืม..ต้องยอมรับผลการแข่งสิ
:
:
:
คนตัวเล็กตอบกลับ..ไม่มีใครโอเคหรอก และไม่มีใครอยากสังเวยชีวิตของตนอีกแล้ว แต่ถ้าทำให้มาร์คต้วนมีความสุขแบมแบมก็เองก็ยอม...
:
:
:
ไอรีน:ไม่คิดมากนะ ยังไงเราก็ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมเนอะ..
:
:
สาวสวยร่างบางพูดขึ้น มือบางโอบไหล่มนของคนตัวเล็กและพากันเดินไปยังที่รวมตัวทันที...
:
:
ไม่นานเมื่อทุกคนมากันพร้อมหน้าพร้อมตา..ผู้คุมเกมที่ป่าเถื่อน ก็ค่อยๆเดินออกมา พร้อมกับรอยยิ้มที่ดูสนุกไม่น้อย...
:
:
:
พระราชา:พวกเจ้านี่เก่งจริงๆรอดมาได้ถึงแปดคนสุดท้ายฮา....ด่านต่อไปพวกเจ้าก็ต้องเหลือรอดคนเดียวเเล้วหล่ะฮาาาา...
:
:
:
ใบหน้าคมเข้มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง..เหตุใดถึงได้ดูสนุกทั้งๆที่มีคนกำลังจะตาย...เหตุใดถึงเหลือแปดหล่ะ!
:
:
:
พระราชา:ต่อไปข้าจะจับพวกเจ้าทั้งแปดไปขังไว้ที่ปราสาทล้าง โดยจะจับคู่ให้ พวกเจ้ามีหน้าที่ล่าหัวของผู้เข้าแข่งคนอื่น...และปลดกุญแจที่ข้อมือของตนออกให้ได้จำไว้ เย็นเมื่อไหร่ข้าจะมาเปิดประตูให้ หากใครให้ผู้อื่นเข้ามาช่วย มันผู้นั้นจะถูกตัดสิทธิ์...
:
:
:
กฎกติกาการแข่งขัน ถูกเผยออกมา กุญแจมือที่ล็อกข้อมือของผู้เข้าแข่งไว้โดยแบมแบมได้คู่กับไอรีน...คาร่ากับหญิงสาวที่เข้าแข่งอีกคน.. อาเดลกับเบี้ยล่างของตนที่ซื้อตัวไว้ คนอื่นๆจับคู่กันอย่างรวดเร็วและถูกจับไปปล่อยไว้ในปราสาท...
:
:
:
เมื่อทุกคนเข้ามาแล้ว ต่างก็รีบหนีกันไปเป็นคู่ๆเพื่อหาอุปกรณ์ตัดพันธนาการที่ข้อมือของตน..
:
:
คนตัวเล็กถูกลากให้ตามมา ด้วยแรงของหญิงสาวที่ตนถูกจับไว้ด้วยกัน...
:
:
:
ไม่นานทั้งคู่ก็พบขวานที่วางอยู่ชั้นล่างของปราสาท..
ปราสาทที่ดูปล่อยล้างเสียจนผุพังชำรุด ไร้ซึ่งคนดูแล แต่ทว่ากลับกลายมาเป็นสถานที่นองเลือดของเหล่าผู้เข้าแข่ง...
:
:
:
ไอรีนวิ่งเข้าไปคว้าขวานที่วางอยู่...และหยิบมันมาไว้ข้างลำตัวตน...
:
:
แบม:ตัดเลยไอรีน..
:
:
:
เสียงหวานเปล่งบอกคนที่ลากตนมา..แต่กลับสัมผัสได้ถึงบรรยากาศที่เปลี่ยนไป แววตาเพื่อนของตนไม่ใช่เช่นนี้เหตุใดเล่า...ทำไมกัน
:
:
:
แบม:ทะ..ทำไมมองข้าแบบนี้
:
:
เสียงหวานเอ่ยขึ้นอีกครั้ง..ในใจหวาดหวั่นไม่น้อย
:
:
ไอรีน:หึ..สงสัยไหมหล่ะทำไมจำนวนคนถึงลดลง
:
:
:
เพื่อนสาวที่ดูใจดี บัดนี้กลับกลายเป็นเหมือนคนละคน..กลับตอนแรกที่แบมแบมรู้จัก..รอยยิ้มร้ายเผยขึ้นจากมุมปากสวยของเพื่อนสาวตน...
:
:
:
แบม:หมายความว่าไง...
:
:
:
เสียงหวานสั่นเทาด้วยความกลัว...ทำไมแววตาเพื่อนตนเองช่างน่ากลัวเช่นนี้...
:
:
ไอรีน:หึ กฎอีกข้อของคนที่กลับบ้านก็คือ ฆ่าคนที่เหลือในเกมนี้เมื่อมีโอกาสฮา....
:
:
:
เสียงหัวเราะราวกับคนบ้าแผดดังไปทั่ว..ทำให้คนที่ได้ฟังยิ่งสั่นกลัวไปใหญ่...ที่คนลดจำนวนลงคงเพราะเมื่อคืนเกิดการรอบฆ่าสินะ...
:
:
:
แบม:อะ...ไอรีน เราเพื่อนกันไม่ใช่หรอ
:
:
เสียงหวานถามขึ้น ตอนนี้แบมแบมรู้ชะตาตัวเองดีเลยสิ
:
:
:
ไอรีน:จะบอกอะไรให้นะ เมื่อคืนเจ้าหน่ะควรโดนข้าเก็บแล้วแบมแบม แต่สะเออะออกไปข้างนอกเสียนาน ข้าเลยพลาดนี่สิ...
:
:
:
เพื่อนสาวเผยแผนร้ายออกมา.. ยิ่งทำให้คนฟังเหมือนตายทั้งเป็น..มันตุกเสียจนพูดไม่ออก...
:
:
:
:
ไอรีน:เเต่พอเจ้ากลับมา ข้าก็เลยขี้เกียจลงมือฮา...แต่นั่นก็ยิ่งทำให้ข้าอยากจะเก็บเจ้าเข้าไปใหญ่ ทำไมถึงหนีไปหาองค์ชาย ทั้งๆที่บอกว่าองค์ชายไม่ได้รัก จะบอกว่าถูกลากไปหรอ..หึ หรือจริงๆไปอ้อนวอนขอให้ช่วยเจ้าหล่ะแบมแบม...
:
:
:
:
นี่มันแผนบ้าอะไร...ตนอยู่กับงูพิษมาตลอดเลยหรอ
ไอรีนที่แสนดีหายไปไหน ทำไมถึง....น้ำตาใสไหลเผาะ
นี่มันใจร้ายเกินไปแล้ว...
:
:
:
แบม:ฮึก...ไม่ใช่ ข้าไม่เคยขอให้องค์ชายช่วย เราไม่ใช่เพื่อนกันหรอไอรีน..
:
:
:
เสียงหวานถามขึ้น น้ำสีใสไหลไม่หยุด หากอ้อนวอนขอให้คนตรงหน้าไม่ฆ่าตนคงเป็นไปไม่ได้...ถ้าเป็นเช่นนั้นขอฟังเหตุผลทั้งหมดก่อนเสียดีกว่า..
:
:
:
ไอรีน:หึ..คำพูดพวกนั้นลืมมันไปเหอะ เจ้าควรจะเชื่อที่พระราชานั่นพูดนะ ราชินียังไงมือก็ต้องเปื้อนเลือด..ฮาา
:
:
:
เสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่งดังหลอกหลอนอยู่ในหู เสียจนคนฟังแทบเป็นบ้า..นี่ตนเสียเพื่อนไปเพราะการแข่งบ้าๆนี่หรอ...
:
:
:
แบม:อืม..ผิดที่ข้าเชื่อใจเจ้าสินะ
:
:
:
เสียงหวานพูดจบก็หลับตาลง...รอรับความตายทันที ตนรู้ดีว่าเช่นไรก็ไม่รอด... เหตุการณ์เก่าๆหวนย้อนมาหลอกหลอนคนดื้อรั้นที่คิดหนีตามผู้ชาย เพื่อหวังว่าเขาจะมอบรักแท้ให้ ตอนนี้มันจบเเล้ว ถ้าตนฆ่าองค์ชายมาร์คทิ้ง และเชื่อท่านย่า ตนคงไม่ต้องมาเสียใจเช่นนี้..
:
:
:
หญิงสาวร่างบางตรงหน้ายกขวานขึ้นเหนือหัวก่อนที่จะฟันมันลงมาอย่างแรงที่โซ่ระหว่างช้อมือนั่น..จนมันขสดออกในคราเดียว...
:
:
:
แรงนั่นทำให้ทั้งสองล้มพับไปกองกับพื้น เปลือกตาสีมุกลืมขึ้นช้า..ตนยังไม่ตาย...ร่างบางรีบลุกขึ้นและเข้าไปพยุงเพื่อนสาวของตนที่ล้มไปเช่นกัน..
:
:
:
ไอรีน:เป็นบ้ารึไง ข้าจะฆ่าเจ้านะ หนีไปสิหนีไป ไม่งั้นข้าฟันเจ้าด้วยขวานนี่แน่แบมแบม ข้าไม่ได้โกหก หากแต่เห็นเจ้าเป็นเพื่อน หนีไปก่อนที่ข้าจะเริ่มเกมนี้โดยสมบรูณ์...
:
:
:
แววตาที่ดูจริงจังถูกส่งมา..คนตัวเล็กผละมือออกจากแขนบางและรีบวิ่งหนีไปให้เร็วที่สุด..ทิ้งไว้ก็แต่สาวสวยอดีตเพื่อนรักของตนที่ล้มพับไป...แต่อีกเดี๋ยวเกมมันก็คงเริ่มโดยสมบรูณ์แล้วสิ...ฮา...ฮา..ฮะ..ฮาาาาาาา
:
:
คนตัวเล็กวิ่งหนีมาอย่างไม่คิดชีวิต..ความรู้สึกต่างพรั่งพรูออกมา..มันทั้งตกใจ และกดดัน ตอนนี้ไว้ใจใครไม่ได้เลย..ไม่ได้เลยจริงๆ...
:
:
:
ร่างบางหลบเข้าไปยังซอกหินใต้บันได..เพื่อบดบังร่างน้อยๆที่สั่นเทาของตนเอง และสายตาของผู้เข้าแข่งทุกคน..ตอนนี้ตนต้องมีสติ
:
:
:
ทางด้านคาร่า..ที่ถูกผูกติดมากับสาวสวยที่ไหนไม่รู้ ต่างกันก็แค่เธอคือมือสังหารที่เลือดเย็น.. และเหยื่อนั่นคงหนีไม่พ้น หญิงสาวที่โชคร้ายคนนั้นสินะ..
:
:
:
มือบางของเธอ..เผยเล็บยางราวกับปีศาจออกมาในยามที่ร่างทั้งสองอยู่ที่มุมใดมุมหนึ่งของปราสาทนี่ สายตาโหดร้ายราวกับปีศาจที่สมบรูณ์แบบ ต่างกันก็แค่ร่างของเธอนั้นยังสวยสดงดงามอยู่...
:
:
:
คาร่า:โชคร้ายหน่อยนะ...
:
:
เสียงหวานเปล่งออก เพื่อบอกเหยื่อผู้โชคร้ายที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนนั้นกำลังจะตาย...ยิ้มร้ายเผยออกมาจากมุมปากหยัก..
:
:
:
:
มือบางที่เต็มไปด้วยเล็บยาว ที่ดูแหลมคมจ้วงแทงเข้าทางด้านหลังทะลุถึงหัวใจของเหยื่อผู้น่าสงสาร..เลือดสีแดงสด พรั่งพรูออกมาราวกับสายน้ำ แววตาเลือดเย็นไร้ซึ่งความสำนึกผิดถูกส่งออกไป.. มือบางดึงก้อนเนื้อที่เต้นตุบๆออกมา ในคราเดียว..หัวใจดวงน้อยขนาดพอมือบาง กำลังเต้นอย่างช้าๆ เสียจนแน่นิ่งไป ราวกับหญิงสาวผู้เคราะห์ร้าย..
:
:
:
:
ที่ล้มพับจมกองเลือดสดของเธอ..มือบางบีบเค้นก้อนเนื้อนั่นเสียจนแหลกคามือ..มือที่เปื้อนเลือด เสื้อผ้าที่ดูเละเทอะนั่น ไม่ได้ทำให้คนลงมือสำนึกแม้แต่น้อย..
:
:
:
มือบางปาก้อนเนื้อที่บีบเสียจนแหลกนั่นลงพื้นก่อนที่จะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงของตน..ร่างบางนั่นลากกายหยาบของเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายไปตามทิศทางที่ตนต้องการ...
:
:
:
โดยไม่แยแสร่างไร้วิญญาณนั่นสักนิด..มือบางที่บัดนี้เล็บยาวนั่นกลับสู่สภาพเดินเเล้ว แต่ก็ต้องเดินลากร่างที่ไร้วิญญาณนี่ไป เพื่อหาอะไรมาตักพันธนาการนี่...
:
:
:
ไม่นานเธอก็เดินมาเจอขวานเล่มใหม่เอี่ยม..ที่ถูกวางไว้ราวกับมันคืออุปกรณ์ในการไล่ฆ่ากัน..มือบางหยิบเข้าที่ด้ามขวานก่อนที่จะหาก้อนหินดีๆสักก้อนเพื่อรองโซ่ที่ตนจะตัด...
:
:
:
มือบางลากร่างเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายมาตลอดทาง เลือดาแดงสดไหลนองพื้นราวกับธารน้ำ ไม่นานก็พบก้อนหินขนาดพอเหมาะ..ตนจึงวางโซ่ลงโดนที่ศพนั้นอยู่ฝั่งตรงข้ามกับตน..
:
:
:
ขวานเล่มโตชูขึ้นเหนือหัวก่อนที่จะฟันลงบนโซ่นั้นและขาดลงในคราเดียว ร่างของเธอเป็นอิสระกับศพนั่นเสียที...
:
:
คาร่าเดินออกมาโดนไม่ตัดหัวของเหยื่อรายนั้น เพราะเป้าหมายของเธอคืออาเดล...
:
:
:
ด้านอาเดลที่ได้จับคู่ของเบี้ยล่างของตนที่ซื้อตัวไว้..ก็ปลดพันธการออกอย่างง่ายดาย เพราะเธอติดสินบนของเจ้าหน้าที่อีกตามเคย..
:
:
:
อาเดล:เจ้าต้องจัดการใคร
:
:
:
อาเดลถามเบี้ยล่างของตน..ตนต้องมั่นใจว่ามันจะไม่แว้งมากัดตน
:
:
:
เบี้ยของอาเดล:ข้าต้องจัดการคาริสซ่า..
:
:
เธอตอบกลับอย่างกล้าๆกลัวๆ
:
:
อาเดล:ดี ออกมาได้แล้วพี่ข้า
:
:
:
องค์หญิงเผยยิ้มร้ายออกมาราวกับปีศาจ ที่ตนหายเงียบไปนานก็เพราะ ไปสืบมาว่าด่านสุดท้ายนั้นจะจัดอยู่ที่ใด และเมื่อรู้แล้วตนจึงให้ ริชาร์จมาหลบไว้ และคอยช่วยตนเช่นเดิม...
:
:
:
สิ้นเสียงริชาร์จก็เดินออกมาจากมุมมืดของปราสาทนี้ แววตาที่สีคล้ายกับอาเดล ค่อยๆจ้องมองหญิงสาวแปลกหน้าที่ยืนข้างๆน้องของตน..
:
:
:
อาเดล:เก็บเลยพี่ข้า...
:
:
สิ้นเสียงคำสั่งริชาร์จก็พุ่งเข้ามาจ้วงแทงเบี้ยล่างหมากตัวสุดท้ายของอาเดลเสียจนสิ้นลมหายใจ..
:
:
:
อาเดล:หมดเสี้ยนหนามไปอีกหนึ่ง
:
:
อาเดลมองพี่ชายของตนที่จัดการเก็บหมากโง่ๆนี่ทิ้งไป
:
:
ริชาร์จ:เจ้าต้องฆ่าใครอาเดล
:
:
ริชาร์จถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง..
:
:
อาเดล:ไอรีน ท่านช่วยข้าหานางและเก็บนางที
:
:
:
อาเดลพูดขึ้น..แววตาดุดันราวกับหาใช่เจ้าหญิงไม่ แต่มันเหมือนสัตว์ป่า ที่กระหืดหระหายความชนะ และโลภมากของนาง...
:
:
:
ริชาร์จ:เจ้าไปได้ละอาเดล ข้าจะจัดการศพมันเองเดี๋ยวใครมาเห็นเข้าเจ้าจะเดือดร้อน..
:
:
:
เมื่อได้ยินดังนั้นอาเดลจึงรีบวิ่งไปทันที..เพื่อตามล่าไอรีน..ส่วนคนที่หมายหัวแบมแบมนั้น คงหนีไม่พ้นเพื่อนรักของตน...