FOOLS who only look at each other...

Chapee 21. Starting anew.

0o. Winnifred’s POV .o0

“O nga pala Bell, may kelangan akong bilhin sa Mall. Pinaki-usapan kasi ako ng kapatid ko. Saglit lang din naman. Ano, sama ka?” biglang sabi ni Diego nang may maalala siya.

“Syempre naman! Alangan naman iwan mo ako noh! tsaka dapat umuwi tayo agad.” Sagot naman ni Bell.

Ok! Hindi ko nagugustuhan kung sa’n patungo ‘tong usapan na ‘to! =____________________=

“Fred, ano? Sasama ka ba samin?” tanong sakin ni Bell

“Hindi na. Ma-istorbo ko pa kayo. Tsaka uuwi nalang ako nang makapag-review narin.” Sagot ko.

“Well, in that note..” parang nag-iisip pa siya. tas… “Chris, pwede bang pakisamahan muna si Fred habang hinihintay ang Kuya niya?”

ANO DAAAAAAAAAAAW?! Please pakisabi saken na nabibingi lang ako!!!!! O________O

“Sure thing.” Sagot ni Eli. (ಠ_ಠ)  Pambihira naman! “Tsaka, naibilin naman na siya saken ni Castillo eh.” dugtong niya.

ANO ULIIIIIIIIIIIIIIT???!

“Kung ganun, aalis na kami. Bye Fred. Vazquez!” biglang paalam ni Diego. Hindi ko na namalayan, nakaalis na pala sila.

*blink* *blink*

AWKWARD. 〜(=_=〜）（〜=_=)〜

“Tinext mo na ba Kuya mo?” biglang tanong niya. *gulp*

“Ah.. O-Oo! P-parating na yun. Kung gusto mo, iwan mo nalang ako dito. Kaya ko namang hintayin ang Kuya ko ng mag-isa eh.” Nauutal pa ako sa simula ah! OTL Lanjuuuuuu >///<

“You see. Iniwan ka saken ng mga kaibigan mo. Obligasyon na kita ngayon.” Biglang sagot niya. Ano daw? Obligasyon niya ako? Kung napipilitan lang din naman siya dahil lang sa mga pinagsasabi ng mga kaibigan ko, pwes hindi naman niya kailangang gawin!  m(><)m  Nakakainis siya!

“Hoy! Kung dahil lang naman sa mga kaibigan ko, wag na! Hindi ka dapat mapilitan! Hindi mo dapat ako obligahin nang dahil lang dun! Ang babaw! Natatakot ka sa kanila? Pssssh! Umalis ka na nga! Pinapainit mo ang ulo ko!” nataasan ko na siya ng boses. Nakakainis!

“You don’t get me! Hindi lang dahil dun! May malalim pang dahilan yun!” sagot din niya na tipong naiinis na.

“Oh really? I don’t get you? Well, look here! I AM NOT TRYING TO UNDERSTAND YOU! ALL OF YOUR FOOLISH STATEMENTS AND BLABBERINGS!”  nasigawan ko na siya nyan. Nag-iinit na talaga ang ulo ko.

“STOP! Please… I don’t want to fight with you. Listen, I’m trying to build a modest relationship with you. I don’t want us to fight. I want you to treat me the way you treat your friends.” Mahinahon na sabi niya. *O* natigilan ako. Yung boses niya, ang hina lang. Para siyang nakiki-usap sa akin.

“B-Bakit m-mo g-g-ginag-a-g-gawa yan?” yung boses ko… it’s like a whisper. Duda ako kung narinig niya

“Because I want us to be good.” Ow. So narinig niya pala… “Masyadong unflattering ang mga naging encounters natin.” Pagpapatuloy niya.

I sighed.

“Let’s start anew.” Suhestiyon niya.

“Okay.” Sabi ko. Mahina pa din ang boses ko. Hindi pa nagsi-sink-in sakin yung mga nangyari. Ang bilis. Andaming nangyari. It seems just a second though.

“Hi. I’m Christopher Eli Vazquez. A transferee. Fourth year student, section B. And you are?” pagpapakilala niya. Nakakapanibago siya. Naging light yung mood sa pagitan naming dalawa. Nakangiti pa siya. *Q* Hindi ako nakapagsalita agad. “Well?” untag niya sakin. Para naman akong natauhan dun.