"Mamaaaaaaaaa..." sigaw ko nung mapagbuksan ko ng pinto si Mama. Kadarating lang nila at si Kuya ang sumundo sa kanila. Hindi na ako nakasama kasi nga nasa school pa ako nun. Gusto ko nga sana pero baka maghintay sina Mama at Papa sa airport ng matagal.
After kong yakapin si Mama, bumaling naman ako kay Papa na noo'y kakapasok lang ng bahay.
"Paaaaaaaaaaaaa!" sigaw ko sabay yakap sa kanya. Hehe. Ganito kami ka-close ng parents ko noh!
"Hahahahaha. Haynaku 'tong anak kong babae, hindi na nagbago. Ang kulit mo pa rin ah!" saway sakin ni Papa.
"Papa naman eh! Naglalambing nga lang eh." sabay pout ko pa. Nagpapa-cute ako ano! Hahahahahaha.
"Asuuus! Nagpapa-cute ka pa jan. Na-miss ka namin, sobraaaaaa. 'Tong Kuya mo hindi man lang na-excite nung nakita kami." pagtatampo kunyari ng Mama niya. Haha. Magka-ugali talaga kaming dalawa.
"Yuck Ma. Kadiri kayang maglambing sa inyo sa harap ng maraming tao. Ang laki ko na noh! Mamaya nyan, mapagkamalan pa akong bakla. Dyaheeee naman pagnagkataon!" sagot naman ng Kuya niya. =_____________=
"Ay naku! Mamaya na nga kayong dalawa. Pagod kami ng Mama nyo kaya wag masyadong makulit." awat ni Papa samin na kunyari ay naiinis pero di naman mapigilang matawa kinalaunan. "Kumain na nga tayo!"
"Yeeeeeeeyyyyyyyyy!!!!" sigaw ko naman. Hahahaha. Syempre basta pagkain hindi ako magpapaawat noh! >;)
Habang kumakain kami, nagkwento sina Mama at Papa pati narin kami ni Kuya tungkol sa mga nangyari nung wala sila. No one dared to open up about my upcoming meeting with my fiancé, and I’m very glad about that. The dinner went well and BUSOG na BUSOG ako! Hahahahahahahaha!
But I guess pansamantala lang yun. Kasi nung nasa living area na kami, hindi na naiwasan na mapag-usapan ang tungkol doon.
“So, anak, bukas na yun. Papasok ka pa ba sa school?” tanong sakin ni Mama
“Yes Ma. Gabi pa naman yun diba? Uuwi nalang ako ng maaga.” Sagot ko
“Ma, Pa, wala na ba talaga tayong ibang magagawa para hindi ito matuloy?” natilihan ako sa tanong ni Kuya. He’s exploring every possibility na hindi matuloy yung usapan ng parents ko at ni Tito Anton. *sigh* Ni hindi ko pa nga kilala yung asawa niya. Well, newsflash, si Tito Anton mismo hindi ko kilala! -____________-
My father let out a big sigh. “Anak, bago pa kami nakapag-desisyon ng Mama nyo, inalam na namin lahat ng mga posibilidad at mga alternative solutions pero ito lang talaga ang best way to keep our business going. In fact, napag-usapan na namin ni Anton ang pag-e-expand ng business natin at paglalagay ng ilang branches pa. Marami siyang plano. Atsaka, hindi na rin iba ang pamilya nila. Para na kaming magkapatid nun. I’m sorry anak.” Sagot naman ni Papa. Tinignan ko si Kuya. Nakatingin siya sakin at malungkot ang mukha niya. He’s trying to help me, I know. It’s the side of him that I love the most, his sweet and comforting side. Nginitian ko nalang siya bilang assurance na okay lang. Okay lang nga ba? *sigh*
“Fred, I already met the guy. He’s a sweet boy. He’s intelligent too. Marespeto siya kaya alam kong mapapabuti ka sa kanya. Tsaka, hindi kayo magpapakasal hangga’t hindi pa kayo nakakapagtapos ng pag-aaral. You’ll be meeting his family too. In fact, kasabay namin dumating ang sister niya. She’s beautiful. Naisip ko nga, bagay din sila ni Leigh. Ha-ha.” Sabi ng Mama niya. Owh! The sister! Yung dapat sana ay ipapakasal kay Kuya. Tinignan ko si Kuya at wala man lang reaksyon sa sinabi ni Mama. Napangiti ako. Haha. Alam ko aasarin siya ni Mama. “Kung si Leigh nalang kaya ipakasal natin?” panunudyo ni Mama. Nakangiti pa ito nang sabihin iyon.
“What? Ma! No!” kitang-kita ang takot sa mukha ni Kuya. Namutla ito na para bang nakakita ng multo. Dahil dun, napatawa kami ni Mama. “Hahahahahahahahahahahahahahahahahaha” Si Papa naman, pangiti-ngiti lang.
BINABASA MO ANG
FOOLS who only look at each other...
Teen FictionON EDITING PROCESS. MAJOR EDITING :(
