FOOLS who only look at each other...

Chapee 35. Somewhat possessive -_-

May dedication. Gaya ng sabi ko ;) Sa susunod na yung iba. Sa kanya muna kasi mag-update daw ako eh. ^________^ Mehehehe. *Cheneneeeeeen*

============================================================

“Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaah! Ang unfair mo Fred!” himutok ni Sam sa akin. Andito kami ngayon sa school gym. Kakatapos lang ng klase namin sa araw na ito at naghahanda na sila sa practice para sa cheering squad. Of course, ang pinuputok ng butse ng babaeng ito ay ang hindi ko pagsali sa kanila sa practice dahil nga sa sprained ang ankle ko.

Magpa-practice din ang mga basketball varsity, so expect na andito din sina Ax, Diego at Eli. Nga pala, things between us, Eli and I, are still the same. Napag-usapan naming panatilihin ang friendship na naumpisahan namin. Sabi nga niya, we shouldn’t rush things. Wala pa ring alam ang mga kaibigan ko tungkol dun. I like to keep it that way, well, not unless dumating na yung araw na kelangan na talaga naming gawin yun.

Hati ang cheering squad at varsity sa court kaya hindi rin namin sila kasama. Nag-wa-warm up na sila, maliban kay Eli, na nasa tabi ko ngayon. =_____________________=

“Unfair ba yan? Hindi ko naman ‘to kagustuhan eh!” sagot ko naman

“Eh kasi naman eh! Basta habang nanonood ka, i-memorize mo yung mga steps ah! Magpapa-reserve kami ng space for you, every formation” paalala ni Bell.

“Oo na po! Kainis ‘to oh! Lumarga na nga kayo at mukhang magsisimula na oh!” pagpapa-alis ko sa kanila. Haha. Ang iingay kasi eh! Ang kukulit pa!

“O sige na. Aalis na kami. Excited na magkaroon ng alone time sa prince niya eh! Psssh!” panunudyo nila sa akin. Kuuuuuuuu! >_________________<

“Heh! Magsitigil nga kayo! Shooooooo!” pagtataboy ko sa kanila sabay umalis din naman agad sila.

Nang nakapwesto na sila sa may side nila sa court, tiningnan ko si Eli na kanina pa tahimik sa tabi ko. *gulp*

“Hey. Okay ka lang?” tanong ko

“Yea” simpleng sagot niya

“No” I said matter-of-factly

Tinignan niya ako dahil sa sinabi ko. “Why do you say so?” seryoso niyang tanong. Bakit siya ganito? D-Dahil ba ‘to kahapon? >3<

“H-Hindi mo ko kinaka-usap eh” mahina kong sabi habang nakayuko

“Wala. Gusto ko lang kasing maglaro kaso hindi pwede”  pagrarason niya.

“Ba’t di ka maglaro!” naiinis kong saad sabay binalingan ng tingin ang mga cheerdancers na nagpa-practice.

“I can’t”

“At bakit?” nakatingin parin ako kina Sam at Bell. *O* Ang galing naman nilang sumayaw.

“Kasi sabi mo magpagaling ako, eh hindi pa naman ako magaling” sagot niya. O//////O Napalingon naman ako sa kanya dahil dun sa sinabi niya. Titig na titig siya sa akin.

“E di wag mo akong sundin! Problema ba yun?” conscious kong sabi kasi hindi pa din siya humihiwalay ng tingin.

“Hindi ko gagawin yun”

“Bakit? Takot ka sa akin? Wow ah! That’s news!” sarcastic kong sabi

“Kasi ayokong gumawa ng bagay na ikakagalit mo”

“Eh? Hindi naman ako magagalit ah! tsaka wala akong pakialam sa’yo noh! Gawin mo lahat ng  gusto mong gawin kasi ako, gagawin ko din kung anuman ang nanaisin ko at hindi mo ako papakialaman dun! Period!”

“Really. That’s why you’re busy entertaining someone else yesterday when I was hilariously worried of you” seryoso siya. Ommo! Ang black ng aura niya! *gulp*