“Sorry guys for keeping you waiting” he said with a wide smile…
There stood the guy whom I do not expect to see at that moment. His appearance left me dumbfounded.
“E-Eli…” nasambit ko sa mahinang boses. “H-How?” tanong ko pero wala naman akong specific na pinagtatanungan. Nilingon ko sina Mama, Papa at Kuya Leigh. Nagkibit-balikat lang sina Mama at Papa habang nababanaag ko naman ang sympathy sa mukha ni Kuya.
Alam na nila… mula umpisa pa! I gasp with that realization.
“Hey dummy! Why you’re so late?” si Ate Queen ang bumasag sa mahaba-habang katahimikan. Alam kong pilit niyang wina-wala ang awkward atmosphere.
“I’m sorry. Traffic. And I… I bought this” sabi niya sabay pakita ng isang bouquet of peach and white roses. I loved it. If I were in an ordinary situation, kikiligin ako ng todo. But I’m not. Inabot niya sa akin ang bouquet and umupo sa tabi ko. Kinuha ko naman yun baka maghinala pa sila. I smiled. A fake smile. And I think… nahalata yun ni Eli.
“Suhol ba ‘to?” pabulong at pasimple kong sabi sa kanya
“I can explain it. Later.” Pabulong niya ring sabi
“Nah. Save it!” sagot ko sa kanya na hindi siya tinitignan.
Everybody seem enjoying the night. They were happily discussing about our marriage. Nakaplano na lahat. Nagulat ako. Handang-handa na talaga sila. Samantalang kami, hindi nagsasalita, hindi nagkikibuan. Nagsasalita lang kami kapag tinatanong kami pero hindi naman lumalagpas sa isang sentence ang sagot naming pareho. I know they understand. We’re both adjusting. Actually, gulantang pa din ako. Ni wala man lang akong ka-ide-ideya!
Ayon sa narinig ko, plano nilang gawin ang engagement party after our graduation. Highschool graduation, to be exact. At ang mismong kasal? ‘Pag college graduate na kami.
SIGH!
“Hey, you alright?” biglang tanong ng katabi ko. Mahina lang ito. Tamang-tama lang para marinig ko.
“What do you think? I was freakin’ deceived!” paangil kong sagot pero sa mahinang boses lang din.
“I’m sorry. You know---” hindi ko na siya pinatapos pa
“Oh, stop it! I don’t want to make a scene” sabi ko nalang at pinagpatuloy ang pakikinig sa kanila. I’m feeling uncomfortable already. All I wanna do right now is to go home and sleep… and maybe not to wake up again! Ever! =_______________________=
I heard him heaved a sigh. Sumasabay naman kami sa usapan minsan. Tatawa pero isang pekeng tawa!
“It’s getting late already. Mind as well give these two some time together, maybe to know each other and all” biglang pahayag ni Tito Anton.
“That’s a good idea Anton! Napapansin ko rin na tayo lang ang nag-uusap-usap. Hindi na natin nabigyan ng pagkakataon ‘tong dalawang ‘to. He-he” pagsang-ayon naman ni Mama
“Alright! Let’s get going” sabi ni Papa sabay tayo at inalalayan si Mama. Ganun din ang ginawa ni Tito Anton.
“Be good kids, okay? Call us when you need anything” sabi ni Tita Shiela
“Hey dummy! Take care of Fred! Lagot ka sa akin! Fred, ngayon pa lang, humihingi na ako ng paumanhin para sa kapatid kong yan. He’s sometimes a pain in the arse!” sabi ni Ate Queen sabay kinindatan ako
Nakita kong kumunot ang noo ni Eli at tinignan ng masama ang Ate niya. Ngumiti nalang ako bilang tugon sa sinabi ni Ate Queen.
“Fred! Alis na kami!” paalam ni Kuya sabay kiniss niya ako noo. “Pre!” sabi ni Kuya kay Eli at nagtanguan lang silang dalawa.
BINABASA MO ANG
FOOLS who only look at each other...
Novela JuvenilON EDITING PROCESS. MAJOR EDITING :(
