ჯინას pov
ტელეფონის ხმამ გამაღვიძა, ვიღაც გამწარებული მირეკავს უკვე ნახევარი საათია მე კი ვაიგნორებ. ბოლოს უკვე ნერვები მომეშალოა და გაღიზიანებული ხმით ვუპასუხე.
_არ დამაცადო ძილი, ასე ადრე რატომ მირეკავ, ან ვინ ხარ.(მე)
_გოგო შენ სულ გააფრინე? მინა ვარ, საათს შეხედე, იცი რომელი საათია და შენ ისევ გძინავს?(მინა)
_უი მინა შენ ხარ? ეს ახალი ნომერია?(მე)
_არა ეს ნომერი ჩემი ძმის არის. მე ტელეფონი დამიჯდა და მაგიტომ დაგირეკე.(მინა)
_მერე ტელეფონს ვერ დატენიდი და ისე ვერ დამირეკავდი?(მე)
_ახლა მაგის დრო არ გაქვს, ახლავე ადექი და ოთხი საათისთვის მზად იყავი.(მინა) ტელეფონი გამითიშა მე კი საათს შევხედე და ჯერ ორი საათი არ იყო. ამდენი დრო არ მჭირდება გამზადებაში, ამიტომ ზოზინით ავდექი, სააბაზანოში შევედი, დავიბანე, თმა გავიშრე და ქვემოთ ჩავედი.
_ჯინა შენ რა არ ემზადები? არ დაგაგვიანდეს.(დედა)
_ჯერ ადრეა(მე) სკამზე ჩამოვჯექი და სწორედ ამ დროს გამახსენდა მინას სითყვები "ჩემი ძმა და მაგისი მეგობრები" ო არა გამოდის დღეს ბითესის წევრებს ვნახავ და კიდე მთავარი შევხვდები ბიჭს რომლის სახელის თქმაც არ მინდა, ის ალბათ თავის ნათქვამს არ ნანობს, ან რატომ უნდა ინანოს. ის ხომ ასეთი აუტანელი ადამიანია. უცბად წამოვხტი ჩემს ოთახში ავირბინე, მაკიაჟი გავიკეთე და კაბა ჩავიცვი.სარკეში დიდხანს ვუყურებდი ჩემს თავს და კმაყოფილი ჩამოვედი ქვემოთ. იქ კი ჩემი ოჯახის თვითოეული წევრისგან კომპლიმენტი მივიღე. კარზე ზარის ხმა გაისმა.
_მე გავაღებ(მე) მინა იყო და ის ძალიან ლამაზად გამოიყურებოდა.
YOU ARE READING
Don't Leave Me《completed》✔
Fanfictionეს ფიკი 17 წლის გოგონაზეა, რომელიც ხუთი წლის წინ ავარიაში მოყვა, ახლა კი არაფერი ახსოვს იმ დღეზე. გოგონა ერთმა უცხო ბიჭმა გადაარჩინა და თუ ვინ არის ეს ბიჭი ამას მოგვიანებით გაიგებთ.