💋თავი 11😳

786 68 8
                                    

ჯინას pov

საღამომდე მინასთან ვიყავი და შემდეგ სახლში წამოვედი.

_მოვედი(მე)

_არ გშია? მოდი ვჭამოთ(მამა)

_გამოვიცვლი და ჩამოვალ(მე)

ოთახში ავედი და სპორტულები ჩავიცვი, თან ტელეფონს ვამოწმებდი, ნუთუ იმ უცნობისგან ველოდი წერილს? არა ჯინა შენ სულ გააფრინე? სამზარეულოში ჩავედი და მაგიდასთან საჭმელად დავჯექი.

_ჯინა დღემ როგორ ჩაიარა?(ჩანი)

_ჩვეულებრივ, ცოტა მოვიწყინე.(მე)

_მინა როგორ არის?(დედა)

_შედარებით კარგადა, ხვალ ალბათ სლკოლაშიც მოვა.(მე)

_კარგია, რომ კარგად არის(ჩანი)

_ჯინა კოშმარებს კიდევ ხედავ?(დედა)

_არა(მე)

_იმედია არ გვატყუებ(მამა)

_არ გატყუებთ(მე) ამ საუბრით გაღიზიანებული ჩემს ოთახში ავედი, გაკვეთილები მოვამზადე და დავწექი. თან ტელეფონს ვამოწმებდი, იმ იმედით რომ ის უცნობი მომწერდა, მაგრამ არ ვიცი ასე ძალიან რატომ მინდოდა მასთან მიწერა.

მეორე დღეს. ჯინას pov

სახლში მე და მინა გვიან დავბრუნდით. დღეს სკოლაში ძალიან დავიღალეთ. მაშინვე ოთახში ავედი და დაძინება გადავწყვიტე, მაგრამ ვინ დამაცადა. მესიჯის ხმამ გამომაღვიძა.

უცნობი: გამარჯობა🥰

უცნობი: დღემ როგორ ჩაიარა? როგორ ხარ?

ჯინა: შენ მგონი სპეციალურად ისეთ დროს მწერ, როცა მძინავს, ისევ გამაღვიძე.😤

უცნობი: ბოდიში, ტკბილო🥰

ჯინა: უკვე ყელში ამოვიდა ეს სახელები მასე ნუღარ მეძახი.

უცნობი: შენ სულ ასეთ ცუდ ხასიათზე, რატომ ხარ?

ჯინა: რა იცი, რომ სულ ასეთ ცუდ ხასიათზე ვარ?

უცნობი: როცა არ უნდა მოგწერო წესიერ პასუხს არ მწერ, სულ გაღიზიანებული ხარ.

Don't Leave Me《completed》✔Where stories live. Discover now