Don't Leave Me《completed》✔

💋თავი 7😳

ავტორის pov

ჯონქუქი და მინა სახლში შევიდნენ. და ძმას დაემშვიდობა და თავის ოთახში ავიდა. იმ ღამეს მხოლოდ ჯონქუქს არ ეძინა. სპორტულებში გამოწყობილი მთელს საზლში დაბოდიალობდა, რაღაც გრძნობა არ ასვენებდა. დაძინება სცადა მაგრამ უშედეგოდ, ძილი არ ეკარებოდა, ამის მთავარი მიზეზი კი ჯინა იყო. ამ გოგომ როგორ მოახერხა, ერთი შეხედვით ცივი და მომენტებში აუტანელი ბიჭის ფიქრებში დასახლება. ბიჭი აივანზე იდგა იმ იმედით, რომ მოპირდაპირე სახლში ჯინას დაინახავდა, მაგრამ ამ მომენტში გოგონას თავის ოთახში მშვიდად ეძინა. ბიჭს ფიქრებში შემოათენდა, უკვე ექვსი საათი ხდებოდა, სახლში ვეღარ გაჩერდა და სარბენად გავიდა. სახლთან ახლოს ერთი პატარა პარკი იყო, ბიჭმა ის რამდენჯერმე შემოირბინა და სახლში დაბრუნდა.

მინას pov

დილით ჩემი ძმის ღრიალი მაღვიძებს, ხმა სამზარეულოდან ისმოდა, მაშინვე მასთან გავიქეცი. მზარეულს უყვიროდა, თავის თავს არ გავდა. ის უყვიროდა ქალს რომელიც წლებია ჩვენთან მუშაობს და ჩვენს აღზრდაშიც დიდი წვლილი აქვს შეტანილი.

_ძმაო რატომ უყვირი დეიდას?(მე)

_ამ ქალს არაფერი ეხერხება, სულ დამსვარა(ჯონქუქი) მთელ ხმაზე ღრიალებდა და თან ზიზღით უყურებდა ქალს.

_ამის გამო ხარ ასე განრისხებული? ამით არც არაფერი დაშავებულა. წადი და  გამოიცვალე(მე) მე დეიდას მივუბრუნდი რომელიც სადაც იყო ატირდებოდა.

_დეიდა არ გეწყინოს, ხომ იცი ეს იდიოტი რამეზე იქნება გაბრაზებული(მე)

_შვილო მართლა შემთხვევით გადავასხი წვენი.(დეიდა)

_მაინც არ უნდა ეყვირა შენთვის, დაველაპარაკები და მაგას ვუჩვენებ სეირს, ისედაც ამ ბოლო დროს ზედმეტს ლაპარაკობს.(მე) გაბრაზბული ჩემ ძმას ოთახში შევუვარდი.

_შენ სულ გააფრინე? როგორ იქცევი თუ ხვდები საერთოდ? ამ ქალს რას ერჩოდი, შემთხვევით მოუვიდა.(მე)