Erkek Lisesindeki Kızlar 2 |Tamamlandı|

22. Bölüm

yagmur_baggul
yagmurtasdemir41
nilesmerrrrr
surakirbacc

Teşekkürler diğer bölümde vote basanları yazacağımmmm.

---------
"Ne olursa olsun yanındayım, bekleyeceğim Berk'ten boşanana kadar bekleyeceğim hatta Bora'yı bilene alalım. Oda benim bir olgun ne de olsa. İkiside hem Belis hem Bora hem de sen çok kıymetlisiniz." Galiba Kadir ile evlenmek en doğru karardı. O beni koruyup sevecekti.
____________________________

Yemekten sonra aile danışmanının ofisine gelmiştik. Berk daha gelmemişti galiba. Kadir ile de hiç konuşmuyorduk. Aile danışmanının kapısının açılması ile ayağa kalktım.

"Öykü Hanım şöyle buyrun içeri." Çıkan hafif yaşlı kadına gülümsedim ve Kadir'e döndüm.

"Sen ben çıkınca beni almaya gelinsin olur mu?" Kafasını tamam anlamında salladı. İçeri girerken oda gidiyordu.

Asıl olayı içeride yaşadım. Berk deri koktuklardan birinde oturmuş bekliyordu. Gene aynı gülümseme(alaylı olan).

"Öykü Hanım şöyle eşinizin yanına geçin." Kafamı hayır anlamında salladım.

"Ayrı otursam?" Danışman(semra hanım) sorumu duymazdan gelerek.

"Öykü Hanım kocanızın yanı daha doğru buyrun." Fazla uzatmadan Berkten olabildiğince uzağa oturdum. Ama boşa küçücük koltuk nasıl uzağa oturacağım?

"Evet. Sizle başlayalım Berk Bey buyrun." Berk önce bana baktı. Sonra yüzündeki gülümseme o eski zamanlardaki gülümsemeye döndü. Her zaman bana uyanınca bakan tatlı gülümseme...

"Semra Hanım ben belki hatalar yapsamda hepsinin bir açıklaması var. Ben karımın benden boşanacağını hiç düşünmedim. Hele ki bir başkası ile evleneceği düşüncesi beni deli ediyor." Berk bunları bana bakarak söylese belki şimdi ağlamaya başlamıştım. Gözlerini üzerimde hissetmek istedim.

"Anlıyorum Berk Bey. Şimdi sizi dinleyelim Öykü Hanım."

"Semra Hanım ben, beni terk eden birini hayatımda istemiyorum. Beni ve kızımı terk eden birini istemiyorum. Boşanmak ve yeni bir hayat kurmak istiyorum. Berk ile tekrar olup her gün beni terk edecek mi acaba diye düşünmek istemiyorum." Son cümlemi Berk'e bakarak söylemiştim. Yüzü git gide düşüyordu.

"Sizi çok iyi anlıyorum Öykü Hanım çünkü beni de yıllar önce terk eden bir kocam vardı." Berk hayretle sordu.

"Şimdi ne yapıyorsunuz Peki?" Kadının gözleri dolarken benim gözümün önünden annemin evinde ilk terk edildiğim zaman geldi ve geçti. Aynı film şeridi gibi.

"Şimdii...boşandık onunla. Pişmanım...o evlendi...ben hala bekarım." Kadının gözünden bir damla yaş düşerken ben sordum bu sefer.

"Siz mi istediniz boşanmayı?" Kadın kafasını hayır anlamında salladı.

"O istedi. Oğlumunuda alıp beni boşadı." Benim de artık gözlerim sel gibi olmuştu. Kadın için değil. Berk'in oğlum ile beni terk edişi için.

"Boşanmak istiyor musun?" Berk soruyu bana yöneltmişti.

"E-evet." Sesim kısık ve titrek çıksada önemsemedim.

"İyi madem ben boşanmıyorum. Duruşmada bunu bir kez daha tekrarlayacağım.

"Ama neden? Sen beni terk ettin ne de olsa."