Not Your Kind of Superheroes (Heroteria Chronicles #1)

Chapter 30: Sent From The Stars

Chapter 30

Sent From The Stars

NOVA

Naguluhan ako sa kanyang pahayag sa amin, pero hindi na ako nabigyan ng tsansa magtanong pa nang humarap sa amin si One Eye. Serioso ang kanyang ekspresyon habang nakatitig ito sa amin.

"Kailangan namin ng tulong ninyo! Ang mga lider namin ay nakakulong sa Abyssal Imprisonment!" Pagpupumilit ni One Eye.

"Doon kami nakakulong ng Dad ko." Maxllow said, her face turning pale and her eyes staring into a memory from the past, a sense of longing reflecting from her pink orbs.

"What is it like?"

"No one can leave and enter that place unless you won Death Mania. Impossible na mangyari ito."

One Eye shed tears and she bit her lower lip. Umiling-iling siya na tila hindi niya matanggap itong katotohanan at realidad.

Nilapitan siya ng babae na may puting Hero mask, she pats One Eye's shoulder and whispered to her ear.

Humarap siya sa amin.

"The government is producing an army of Superheroes. We call it the Copycats. They are producing hundreds or possibly thousands of robots each month." Bungad ng babae na may malaking round glasses at lab coat.

Her name tag says 'Madness'.

"Kailan pa ito nagsimula?" Tanong ni Soren na nakahalukipkip.

"Since January na nila ito ginagawa." Dugtong pa ni Madness, scribbling in her clipboard.

"It's impossible to infiltrate with his escorts around. They don't look threatening that much pero may mga baril sila na panlaban sa mga katulad natin. Kaya hindi kami basta-basta nakakapasok sa Factory." Paliwanag ni One Eye sa amin. Kumalmado na siya.

"Bakit niyo kami niligtas? You know the risk and danger but you still went inside the Factory." Soren squinted his eyes at them.

"We need more allies." Napalunok siya.

"For what?"

"For the revolution."

There was a deafening silence. Osgood and the army of Copycats. And then the Revolution of Villains.

Are they all connected to the Burning World and Shattered World?

Kailangan namin unahin ang sanhi ng paggunaw ng mundo. Ang daming nangyayari at nahihirapan akong makahabol.

It's hard to juggle between one problem to another. We have to focus on our goal to stop the end of the world before we can find a solution to a different case.

"Naniniwala ba kayo na hindi lang tayo ang nag-iisa sa mundong ito?" Napabaling kami kay Seeker nang nagsalita siya.

Hindi kami nakasagot sa sinabi niya.

We are speechless from the information flooding us all at once.

"There are other infinite worlds out there. Mula pagkabata hanggang sa paglaki ko ay lubos na pinaniwalaan ko na balang araw makikita ko rin ang ibang mundo."

Ngumiti siya nang bahagya sa kawalan. Hindi ko maintindihan ang sinasabi niya pero nagpatuloy lang ako na pakinggan siya.

"Gusto kong maabot ang kalawakan. Wala man akong kakayahan makakita ngunit ang aking isipan ay kayang lakbayin ang mga bagay na hindi nakikita ng ibang tao. Dadating din ang panahon at mabubuksan ko ang infinite worlds."