Yıldızları izlesek mi beraber? ~Texting~ (TAMAMLANDI)

22. Bölüm

Gözlerimden akan yaşları durduramadım.

Sadece birkaç dakika daha izledim gece'yi. Gözyaşlarımla beraber hayaller kurdum gece'de.

Ama artık gitme vaktiydi. Her şeyden, herkesten uzağa.

Ayağa kalktım. Son kez baktım yıldızlara.

Ve sırtımı döndüm denize.

Tabii şu an karşımda Acar'ı görmeyi asla beklemiyordum.

"Nereye?" diye sordu ifadesiz yüzüyle.

"Kimseyi ilgilendirmiyor." Yanından geçip gidecekken kolumu tutmasıyla durmak zorunda kaldım.

"Bırak beni. Ben artık anonim değilim. Ben artık senin için hiçbir şeyim."

"Devin. Yapma böyle."

"Acar. Bırak beni." Sesim titriyordu. Ağlıyordum.

Etrafta kimsenin olmamasını fırsat bilerek ağlıyordum.

Buna şahit olan tek şey gece'ydi. Benim çaresizliğime şahitlik ediyordu.

"Herkes seni arıyor farkında mısın?"

Farkındayım ama karşılarına çıkamayacak kadar da çaresizim...

"Gittiğim zaman onlara iyi olduğumu söyleyeceğim. Şimdi bırak beni." Bıraksın diye çırpındığım sırada gerçekten de bıraktı kolumu.

Ve ben o'nu orada bırakıp yürümeye başladım.

"Devin?"

Durmadım.

"Devin?"

Durmayacağım.

"Devin?"

Senden vazgeçiyorum Acar.

"Benim sana ihtiyacım var." İşte o an... Sesinin titrediği o an durdum ben.

"Senin bana ihtiyacın yok Acar."

Belki acımasız olacaktı şimdi ama ben gidiyordum.

"VAR!" diye bağırdı arkamdan kızgınlıkla.

"En çok sana ihtiyacım var." diye fısıldadı sadece.

"Neden?"

"Çünkü," dedi. Durmamı fırsat bilerek bana doğru yürürken bir kez daha fısıldadı.

"Sana alışıyorum Devin."