Yıldızları izlesek mi beraber? ~Texting~ (TAMAMLANDI)

FİNAL

Acar'dan

Hayat benim için nasıl başladı bilmiyorum. O'ndan öncesi yok olmuştu. O ve o'ndan sonrası olacaktı artık.

Hastane de herkes o'nun için bekliyordu. Ameliyatta'ydı.

Biz o'nu bekliyorduk çünkü ölmeyeceğini biliyorduk. O hep güçlüydü.

"Ağlama artık." dedim Esma'nın susmak bilmeyen ağlamasına sinirlenerek. "Ölmeyecek o."

Ruh gibiydim sanki. Sesim tekdüze çıkıyor, soğuk ve acı doluydu. Kafamı duvarlara vuruyor bu boğucu ortamdan bir an önce yanımda sevgilimle çıkmak istiyordum.

Ameliyathaneye giren hemşireler telaş içindeyken içimde ki korku büyüdü. Kimse bana bir şey demedi.

Sadece birkaç dakika sonra doktor çıktı. "İyi." diyecekti bana şimdi. "Ameliyat iyi geçti." diyecekti.

DEMEK ZORUNDAYDI!

"Başınız sağ olsun..."

Ve gitti. O cümleyi söyledi ve gitti.

Bilincimi kaybettiğimi hissediyorum. Etrafımda ne olduğunun farkındayım fakat ben o an orada değildim sanki.

*3 AY SONRA*

O'nsuz geçen 3 ay ölümdü sanki. Yıldızları tek başıma izlediğim 3 ay. Ruhsuz gibi geçirdiğim 3 ay.

Şimdi yine gece'yi izliyorum. Bizim gecemizi. Gece bize özeldi. Yıldızları izliyordum. O gece...

3 ay önce ki o gece gökyüzünden bir yıldız kaymıştı. O benim yıldızımdı. Devin'in yıldızıydı.

Esma ve Hilal hâla ağlıyordu. Onur aramızda ki en güçlü kişiydi. Üzülüyordu ama yalnız kaldığında. Burak herkesten beter olmuştu. Artık gülmüyor, saçma şakalar yapmıyordu. O'nun içinde hayat durmuştu.

"Acar hadi herkes seni bekliyor." Oturduğum yerden kalkıp herkesin beni beklediği o yere gittim.

Sahilde hazırlanmış ufak bir yerdi burası. Etrafta birkaç dekorasyonla birkaç armut koltuklardan vardı. Ve bugün o'nun doğduğu gündü.

Ben bugünü yıldızların altında sevgilime armağan edecektim. Sahilde bulunan herkese...

Onur'un elime tutuşturduğu gitarı aldım ve benim için ayrılmış yere geçtim.

Söyleyeceği şarkı medya'da var

"Biliyorum yıldızların arasından beni izliyorsun şimdi sevgilim."

Ve ellerim gitar telleri üzerinde dolaştı. Melodiye başladığım an tüm sesler sustu. Kimse beni izlemiyor, herkes yıldızları izliyordu.

"Gökyüzünün perdeleri, açıl desem açılır mı?" Gözlerim doldu. Evet ben ağlıyordum.

Esma, Onur, Burak, Hilal... Bizim hikayemizi bilen herkes ağlıyordu. Herkes aklında tek bir resim vardı.

O'nun gülüşü...

"Masalların ülkesine sonbaharda kar yağar mı? Ak saçların vardı senin, güneş gibi bir gülüşün."

Gözlerim gökyüzünde, ellerim gitar tellerinde... Herkes o'na ağlıyordu.

"Senin için ağlamıştı, ırmakları gökyüzünün." Ve şarkının bizim için en önemli yerine giriş yapıyordum.

"Şimdi buradan çok uzakta, rüzgarların tahtındasın. Belki masal diyarlarda, kaf dağının ardındasın." O gökyüzünde ve ben yeryüzünde. Ama kimse bize karışmıyordu. Aramızda ki bağ olduğu gibi duruyordu.