Saving Her

Chapter 9: Knight In A Jacket

Red's Point of View:

Simula nung araw na sinabi niyang natulala raw ako sa kanya, palagi na akong sumasama sa practices niya para lang patunayan na 'di talaga ako natulala nung panahong yun- sadyang na-amaze lang ako sa paraan ng kanyang pagtugtog.

"Oh, baka matulala ka na naman ha."

At ayan na naman siya. Sarap na nga tusukin ng fork eh kaso 'di pwede kasi baka lalong masira mukha niya. Teka? Masyado yung harsh ah? Sige, babaguhin ko nalang. 'Di pwede kasi baka masira mukha niya. Oh, 'di na harsh pakinggan.

Mag-iisang linggo na rin akong sumasama sa kanya rito at pinipilit niya talagang natutulala ako dahil daw nakatitig ako sakanya. Eh ano ba gusto niyang gawin ko?

"Magpractice ka na nga dun at matutulog na ako dito."

"Madaya! Wala ngang tulugan!"

"Ang boring kaya. O sige, maglalaro na lang ako ng Stick Hero."

"Ang taong maglalaro, may crush sa akin."

Parati siyang may consequence sa bawat oras na tatangkain kong gumawa ng ibang bagay kaya no choice talaga ako kundi dumilat buong practice niya. Jusko. Ang tagal kaya ng 1 hour.

Sinamaan ko siya ng tingin, "Nawalan ako ng gana matulog at maglaro. Magpractice ka na nga dun. Shoo."

"Haha. Talo," pang-iinis niya bago ako iniwan sa kinauupuan ko.

Nasa pinakaharap ako na row nakaupo. May mga nanonood pero umaalis din agad, ang iba naman ay halatang ako lang ang gusto makita, after ako masulyapan ay aalis din. Ako lang talaga ang nagtatagal dito. Nagdala na nga ako ng samu't saring pagkain para lang mabawasan ang kaboringan.

Cold As You pala ang title ng itutugtog niya. Kanino kaya dedicated ang kantang yan? Tinatanong ko siya kung kakanta ba siya sa performance night pero ang lagi niyang sagot ay secret. Marunong din pala magpigil ang babaeng yun.

-

Performance night. Present ang lahat ng estudyante except sa mga elementary at kindergarten. Ito ang opening program ng foundation day namin para bukas at saka inaabangn nila ang raffle draw kung saan may mapipiling lucky winners ng limang iphone 6. Oo, ganyan kagarbo ang paaralan namin, to be specific, ganyan kagarbo ang lolo ko.

Simula kaninang hapon, 'di ko na nakita si Maureen. Nabusy na ata sa paghahanda. 'Di nga yun halos mapakaling kumain kanina ng lunch eh. Sabay kaming naglu-lunch since personal alalay ko nga siya at kailangan niya akong alalayan sa pagkain kahit sa totoo lang ay kaya ko na naman. Medyo magaling na kasi yung braso kong inoperahan since mag-iisang buwan na rin ito. Feeling ko nga ay isang araw papatigilin na siya ni lolo sa pagiging PA ko at ibabalik na sakanyang dating section.

"Dude!" muntik ko mabitawan ang hawak kong juice nang bigla akong batukan. Bibigyan ko na sana ng suntok kaso si Jel pala ang may gawa.

"Ano bang trip mo at kailangan mo pa talagang mambatok?!" inis kong sabi.

"Pasensiya. Nadala lang sa hyper na atmosphere," kung titingnan ang paligid, medyo magulo. Para kang nasa club. May mga drinks kasi tapos may mga food, lights, kahit anu-ano na pwedeng mapaglibanagan. Ganito talaga dito habang di pa nagststart ang mismong program.

"Saan ang iba?"

"Nakita ko ang iyong sister dear sa may food section kanina, kasama iyong bago niyang girlfriend. Si Cham naman, ayun oh!" turo niya sa bandang gilid ng hall. Nagbabasa ito ng libro habang naka-headphone, "Si Vien naman, papunta pa raw dito."

"Nag-usap kayo?"

"Nakakausap naman talaga natin iyon eh. One word nga lang parati ang sagot," sagot niya sabay inom sa wine, "Speaking of the devil."

Lumapit si Vien kay Cham. Tinanguan siya ni Cham at tango rin ang sinagot niya. Sila kasi ang mga man of few words sa grupo kaya asahang ganyan lang ang bati nila.

"Good evening students!" bati ni Ma'am Quezon, 'yung advisor namin. "Excited na ba kayo for the events this night?"

"Yes!"

"Okay, let us start this night with a short speech from our school president. Let's give him a warm of applause," umakyat si Lolo sa stage.

Nagstart na magdim ang lights at ang tanging maliwanag na ilaw na lang na natira ay ang spotlight na nakasentro sa stage. Ang kanina ring magulo na hall ay naging tahimik at seryoso.

"Tomorrow, our school will celebrate it's 50th year annivesary and this will be the formal opening event. I remember the time when we were just.."

Nakakapagod makinig, paulit-ulit nalang every year. Medyo memorize ko na nga kung ano ang susunod niyang sasabihin eh. Mas pinili ko nalang makinig ng music at finull volume ito.

Bigla akong nauhaw kaya naisipan kong tumayo kaso WRONG MOVE. Natanggal ang wire sa ipod ko at patuloy na tumugtog with full volume on.

All eyes on me. Fvck. I can already see what kind of trouble is coming.

Maureen's Point of View:

Kaba. Yan ang nafefeel ko ngayon. First time kong magperform sa harap ng maraming tao. Para kay Red din naman 'to eh kaya gora lang!

"After ng speech ni Mr. Valderama ang performance mo. I know you can do it," ngiti ng aking instructor.

After 2 weeks of practice, mamimiss ko ang instructor kong 'to. First time kasi akong narecognize na magaling.

May kumatok sa pinto at bumukas ito, "Hi Ms. Guzman, it's your time to perform now."

Shet. Nanlamig ang buong katawan ko.

"Go," ngiti ni instructor sabay pat sa balikat ko.

Tumayo ako at nagsimula nang maglakad papunta sa likod ng stage, "Let's all welcome Ms. Maureem Guzman for our opening performance."

Lumabas na ako. Madilim ang paligid. Wala akong ibang makita kundi ang mga flash ng camera mula sa audience. San kaya si Red ngayon?

"Let's clap our hands for Maureen Guzman for our opening performance," nawala rin ang aking kaba nang naupo ako sa harap ng grand piano.

*Cold As You by Taylor Swift*

You have a way of coming easily to me
And when you take, you take the very best of me
So I start a fight cause I need to feel something
And you do what you want cause I'm not what you wanted

Oh what a shame, what a rainy ending given to a perfect day
Just walk away, no use defending words that you will never say
And now that I'm sitting here thinking it through
I've never been anywhere cold as you

You put up walls and paint them all a shade of gray
And I stood there loving you and wished them all away
And you come away with a great little story
Of a mess of a dreamer with the nerve to adore you

Oh what a shame, what a rainy ending given to a perfect day
Just walk away, no use defending words that you will never say
And now that I'm sitting here thinking it through
I've never been anywhere cold as you

You never did give a damn thing honey but I cried, cried for you
And I know you wouldn't have told nobody if I died, died for you

Oh what a shame, what a rainy ending given to a perfect day
Every smile you fake is so condescending
Counting all the scars you made
And now that I'm sitting here thinking it through
I've never been anywhere cold as you

Tumayo ako para magbow ng biglang may yumakap sa akin na nakacheckered jacket, kasabay nun ang pagbuhos ng pulang likido mula sa itaas ng stage.

**
CodenameXG: Soooooooorry for the very very very very very very late update. Hope you can understand guys. Good night :)