HIRAETH / SEKAI

35

Beni buraya getiren kız çocuğu ağır adımlarla geldiğimiz yöne doğru ilerleyip ağaçların arasında kaybolurken kendime olan öfkem yüzünden dolan gözlerimi küçük gölgenin ardından zorlukla çektim. Baekhyun etrafımda yarım daire çizip duruyordu ve her göz göze gelişimizde ne kadar da aptalsın der gibi gülüyordu.

"Buraya gelmek için bir nedenin mi var hala?"

Sorduğumda omuz silkti. "Chanyeol'un sürüsünü yok edene kadar bir nedenim yoktu."

"Gerçekten onun sana aşık olduğunu mu düşünüyorsun?" Tıpkı onun gibi kibirli bir ses tonuyla konuştuğumda ifadesi sertleşmişti. "Jongin bile seninle sadece zaman geçirirken, başka bir sürüden olan birinin sana gerçekten aşık olduğunu mu düşünüyorsun? Biliyorsun Chanyeol babasının ve abisinin intikamını alabilmek için seni bile kullanır."

"Bunu yapmaz." Bağırdığında kaşları iyice çatılmıştı. Kendime ona karşı koyacak biri olduğumu söyleyip duruyordum her ne kadar bunu yapamayacak biri olduğumu bildiğim halde. Ama davranışı onun kendinden bile sakladığı düşünceyi bulmuşum gibiydi. Bana kızgın olduğu apaçıktı ama hala insan bedeninde duruyor ve hiçbir şekilde saldırıya geçmiyordu.

"Yaptığınız her plan etkisiz halde kaldı. Beni, onu, Luhan'ı ve Yixing'i öldüremedin. Bu yaptıklarınızın karşılığında ne oldu biliyor musun?"

Gözlerini kısarak bana baktı. Aniden yüzünü büyük bir gülümseme kaplamıştı. Ellerini tıpkı Luhan'ın 'beni kucağına al' diye yalvarmaya başladığında yaptığı gibi hafifçe yukarı kaldırmış ve havada sallamıştı.
Aniden sırtımda hissettiğim darbeyle sendeledim ve dengemi kaybedip dizlerimin üzerine düştüm. Sırtımın ortasından omuzlarıma dek yayılan acıyla burun buruna geldiğimde bunu görmezden gelmeyi seçerek başımı kaldırdım. Chanyeol parmağını alnıma bastırırken yüzünde korkunç bir ifade vardı.

"Senin yüzünden sürüm yok oldu. En yaşlısından en küçüğüne kadar herkesi öldürüp, kafalarını evimin önüne dizerken o aptal eşin ne düşünüyordu söyle bana. Eğlendiniz mi? Herkesin cansız bedenine bakarak o lanet ruhunu eğlendirdin mi?"

"Evet..." diye fısıldadım gülümseyerek. Jongin sadece artık onun sürüsünden tek bir kişinin bile hayatta olmadığını söylemişti bana ama bunu nasıl yaptığını anlatmamış bende sormamıştım. "Çok eğlendim."

Bir tokat yanağımı kapladığında dişlerimi sıkarak ona karşı ifadesiz kalmaya çalıştım. O kadar sert vurmuştu ki kulağım çınlamış ve boynumda bir sızı olmuştu.

"Hala aptallığından bir şey kaybetmediğini görmek güzel yoksa buraya kadar kendi ayağınla gelmezdin."

"Baekhyun..." Gözlerim birkaç metre önümde duran adamı bulmuştu. "Burada olmanın nedeni sadece onun sürüsünün yok olması mı?"

Yüzümü inceleyen gözleri Chanyeol'e kaymıştı. "Evet."

"Jongin'e zarar vermeye çalıştığın için, Luhan'a hak etmediği şeyleri söyleyip onu yaraladığın için ve Yixing'in çok fazla acı çekmesine neden olduğun için senden nefret ediyorum. Seni öldürmek istiyorum."

"Beni öldürmek mi istiyorsun?" Kahkaha atarken birkaç adım yaklaşıp durdu. Chanyeol de tıpkı onun gibi gülüyordu. "Sen daha bir serçeyi bile öldüremezsin. Zavallı bir varlıksın Sehun üzülmeni istemem ama beni asla öldüremezsin."