Vasilias University -- ang nag-iisang eskuwelahan kung saan angtipon-tipon ang mga anak ng mga naglalakihang tycoon at mafia sa mundo. The prestigious school is located in a huge island practically owned by the richest people. Power, fame, wealth an...
Ako lang ba 'to o sadyang ang eerie ng atmosphere dito? Hindi nag-iimikan ang lahat mula nang magsimula ang pormal na hapunan. Hindi maganda ang pakiramdam ko. Bukod sa sadyang hindi ko pagtapon ng tingin kay Valence, halos nakayuko lang ako mula kanina pa. Sa dinner na 'to, mayroong pitong katao -- kasama na ako. Si Uncle, Auntie Rita, ang anak nilang nagpakilalang si Leo, si Otou-san, ang anak niyang si Kai, at ang mapangahas na Valence. Pero napansin kong may isa pang bakanteng upuan sa tabi ni Valence.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
"Forgive me, Mr. Alkippe," basag niya ng katahimikan. "My father will not be coming tonight's dinner."
Napabuntong-hininga si Nich. Wala siyang magagawa. Hindi ito mahilig dumalo sa anumang salu-salo na walang kinalaman sa negosyo. "Very well then. Shall we start?"
---
Sometimes you get the feeling you want to escape reality. Sometimes... you just gotta turn a blind eye on a no-win situation. It's been a week after that dinner. It didn't end well on my part. I found out what they truly want with me. Otou-san is very eager binding me with Kai -- that turns out will be my first husband and Kamina as second once he's come of age. Of course I'm damn shocked. He wish me to marry his sons, would you believe that?!
Not to mention, Valence was a total dick! He swore to never lose me over anyone. Romantic, ugh. But don't get me wrong, he just wants me because he said a Ferrari cannot go back on his word.
"Ms. Roberts, aim... fire!"
I forgot to say, I'm doing gun-shooting at the moment. It's one of my class during Mondays. Firing at morning, fencing at afternoon. I took all shots a miss. Not even one hit the outermost target. Dismay, I reloaded as instructed by the instructor.
Nakakalungkot isipin na sa sariling buhay ko may mga taong gustong magdesisyon para sa akin. MAy karapatan ako 'di ba? Matapos magtapat ng hangarin ang mga mafioso na 'yon, nagpasya si Uncle na ibigay na lamang sa akin ang huling salita bilang respeto sa akin bilang tao. Bilang inaanak niyang mula sa matalik na kaibigan, hindi daw ako dapat maipit at malagay sa delikadong sitwasyon. Napakiusapan niya si Otou-san na kumalma at huwag gumawa ng anumang hakbang na hindi niya nalalaman. Ang problema, pumayag nga ito pero determinadong mapabilang ako sa pamilya niya.
As for Kai, halos hindi naman siya nagsasalita buong hapunan. Hindi ko naiwasang maging maingat sa bawat kilos ko dahil para bang minamatiyagan lang niya ako.
Si Valence naman, hindi ko pa din makalimutan ang ginawa niya sa sa'kin sa hotel. PAsalamat siya't hindi ako nagsumbong kay Uncle. Kapag nagkataon, baka maparusahan pa siya. Hindi pa din humuhupa ang takot na nararamdaman ko sa kaniya. Nakakatakot... nang mga oras na hawak niya ako, akala ko kakainin na niya ako ng buo. Iyong tipong wala akong kawala.
