043: Dinner with the Magnus

397 18 1
                                    

043: Dinner with the Magnus

---

"Where'd you go?" Mainit ang ulo ni Valence pagbalik ko sa kuwarto. Nagpaalam si Logan na may aasikasuhin lang sandali bago ang hapunan. Ipinahatid niya ako sa isa sa mga tauhan niyang naka-stand by lang pala sa isang puno.

"I was--hey!" Mukhang wala siyang balak na pakinggan kung anuman ang sasabihin ko. Hinawakan niya ako sa dalawang balikat sa madiin na paraan. "Val?"

"Why didn't you wake me up? You told me not to leave your side but you can do otherwise?" Hindi ko naiwasang mabigla sa pagtaas ng boses niya. Nahalata niya ang reaksyon ko. Dahilan para lumambot din ang ekspresyon sa mukha niya. Inalis niya ang pagkakahawak sa'kin. "Sorry. It just frustrates me to wake up seeing your empty spot beside me. Don't go leaving without a word like that."

Tinaasan ko siya ng isang kilay. "You were sleeping like a baby. Alangan namang gisingin kita gayong ang sarap ng tulog mo." Napailing na lang ako nang may kasamang galak na ngiti. "Natakot ka bang tinakbuhan na kita?"

Poker face ang isinukli niya sa panunukso ko. "No."

"Eh, ano?"

"I thought someone took you away or something."

Hindi ko na mapigilan ang matawa. Para siyang batang inagawan ng candy. Lumapit ako sa kaniya at ipinulupot ang mga braso sa beywang niya. Ipinahinga ko ang ulo sa dibdib niya. "I won't be taken away..." ...because I might leave someday. I'm sorry, Val.

"I won't let anyone take you away," aniyang gumanti ng yakap.

I stayed inside his arms. I couldn't bring myself to say that it's not impossible for me to leave. Hindi ko alam kung ano talagang nararamdaman ko para sa kaniya. At kung sakali mang nahulog na nga ang loob ko sa kaniya, walang kasiguraduhan na sasapat na dahilan iyon para manatili ako sa piling niya.

---

Dumating ang oras ng hapunan. Inimbitahan kaming sumalo sa pamilyang Magnus. Nasa dulong upuan para sa puno ng pamilya si Logan. Sa kanan niya ay ako at si Val. Sa kaliwa naman niya ay ang kaniyang legal na pamilya, si Caine at ang Russian niyang asawang ipinakilala niya sa pangalang Kostyusha.

Dama ko ang matalim niyang tingin sa akin. Hindi niya ako gusto. Lalo na't alam na niyang anak ako sa labas sa tunay na tinatangi ni Logan. Idagdag pang magkamukha kami samantalang si Caine, ang panganay na anak, ay siya ang halos nakamukha. Medyo nagpapasalamat na din ako na hindi ko nakuha ang mukha ni Mama. Kung sakali baka hindi niya mapigilan ang bugso ng damdamin at masampal ako.

Hindi lang si Kostyusha ang problema ko. The menacing aura of Logan and Caine are heavy towards Val. Na-aw-awkward tuloy ako sa kinauupuan ko. Minabuti ko na lang na pagtuunan ng focus ang pagkaing inihahain ng chef. Sosyal, para kaming nasa restaurant.

"Valence," Logan is sticking his table knife up too much for a show. His smile isn't matching his eyes either. I'm getting jitters.

"Yes, Uncle?" Val doesn't faze. Saludo ako sa tapang na ipinapakita niya. Normal lang ang bawat galaw nito sa hapag at walang bahid ng nerbyos ang pagsasalita.

"I heard you and Judy are engaged?" He innocently stab his steak with a fork. "Care to explain why is that?"

"Kai and Kamina Tsuyoki are asking for her hand in marriage. Mr. Tsuyoki will not accept no for an answer so I took her hand instead. She accepted my request, now we're happily together waiting for the both of us to come of age."

"So, why do I not see any engagement ring on my daughter's hand?"

"As our engagement is unplanned, I have yet to find the time to get her one."

"You are taking her lightly."

Kinakabahan na ako sa mga nangyayari. Umeksena na ako bago pa lalong kumulo ang dugo ni Mrs. Magnus kakarinig ng mga salitang tumututungo para sa akin mismo sa bibig ng kaniyang asawa. "Dad ayos lang. Hindi mahalaga sa'kin ang singsing. Hindi kami nakapag-prepare dahil mapilit si Outo-san."

"Dad?" ani Logan. Nasurpresa ang lahat sa naging pagtawag ko dito. Maski ako hindi napaghandaan ang sariling salita. Kinilabutan pa ako sa lalong pagtalim ng titig ni Mrs. Magnus sa'kin.

"Ah-uhm... sorry. That was vulgar of me..."

"What? No!" Logan is actually smiling. "You can call me whatever you want. Unlike someone," he glance at Caine.

Caine put his hands up with his table utensils while acting innocently. "Don't look at me. I'm simply following the mafia way."

"You sure are rude," Kostyusha didn't even put an effort on hiding her disapproval of me. "You have the audacity calling a person you just met all your life Dad when in fact you're an illegitimate child."

"Yu!" Logan warn her. "Stop antagonizing her.

"He's right, Kostyusha," Caine held his mother's hand. "There's no harm in getting to know each other."

"Hmp!" I'm happy she listens at least to her son.

"How's Vasilias Uni? Are you treated well there?" Logan--I mean--Dad try a new conversation.

Tumango ako. "It's great. I wasn't bullied so far."

"Of course. I'll ruin the family who dares to. (^_^)."

"A-ha-ha-ha..." I definitely can't tell him about the attack. They're dead anyway. Speaking of, I still don't know who's behind it. Val should know so I'll ask later.

"Don't worry. I will defend my cute little sister. (^~^)." Caine is really acting like a real brother. A seriously dangerous one. "I don't mind bringing misery to anyone who'd break her heart."

"What a coincidence, me too," Val look straight to Caine's eyes. Was it me or I see an electrical line between them like they're on a staring competition?

---

VasiliasVampirMou

Thank you for everyone na patuloy na nagbabasa sa "Belonged to the Mafia 18+" (´∀')~ Nakakawala ng stress magbasa ng magagandang feedback niyooooo~ 乂❤‿❤乂  I'll do my best to keep y'all updated~~~

Belonged to the Mafia 18+Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon