KALBİN NEFESİ

11.GECENİN SESSİZLİĞİ VE SESİ

Selamun Aleykum,
Bilindiği gibi şu an ülkemizde de virüs var. Tek isteğimiz Allah 'ın izniyle ölümler olmadıkça bu virüsten kurtulmak. Rabbim müslümanları sağ salim bu virüsten kurtarsın inşallah. Bolca dua edelim.
Son olarak Hz Yunus (as) Peygamberimizin duasını yazmak istiyorum.

لا إله إلا أنت سبحانك إني كنت من الظالمين
La ilahe illa ente subhaneke inni kuntu min ez-zalimin

-Ya Rabbi senden başka ilah yoktur. Seni her türlü noksanlıktan tenzih ederim. Şüphesiz ben zalimlerden oldum.

(Darlıkta ve sıkıntıda okunan bu dua her derde devadır biiznillah)

🌸🌸🌸

Genç kız şaşkınlıktan ne yapacağını bilememişti. Bunların hiçbiri tesadüf olamazdı. Bilakis tevafuktu. Hala salonun orta yerinde durduğunu fark edince beynine sinyali yollayıp dilinin çalışmasını emretti. Kesinlikle bunu yapmıştı.Yoksa konuşamayacak ve odadan kaçar adımlarla çıkacaktı. Bu da gelen misafirlere ayıp olurdu.
-H-hoş geldiniz.
Kekelemek istememişti ama konuştuğuna şükretti. Belkıs ve annesi şaşkınlıklarını üzerlerinden atmaya çalışıyorlardı. Yusuf'a değmemişti gözleri ama en az onun kadar şaşkın olduğunu tahmin edebiliyordu.
-Tevafuğun böylesi.
Gelen ses Sami amcaya aitti. Helya daha fazla beklemeyip odadan çıkmıştı. Hemen bir bardak su içip kendini sandalyeye bıraktı. Dizlerinin bağı çözülmüştü. Sanki bacaklarına kramp girmişti.
-Bir şey mi oldu? Bir dakika sen niye terledin?
Ablası elini alnına koyunca küçük bir çığlık attı.
-Helya ateşin var. Ah deli kız bugün ateşlenecek zaman mıydı? "
Ateşi yoktu. Sadece heyecandan ve şaşkınlıktan bu hale gelmişti. Öyle çok utangaç bir kız değildi fakat durum şimdi tam tersiydi.
-Abla ben kahve falan götürmicem.
Ablası kardeşinin normal olmayan hareketlerine alışamıyordu. Kardeşi uysal bir kızdı. Hareketlerine oldukça dikkat eden, fakat şimdi ergenler gibi tavırlar vermesine anlam veremiyordu.
-Helya?
Kapıdan seslenen kişi Belkıs 'tan başkası değildi. O da en az Helya kadar şaşkındı.
-Gel canım.
Ablası içeri buyur etti.
Helya ayağı kalkıp Belkıs' a sarıldı.
-Sen olacağı aklımın ucundan geçmezdi. "
Belkıs'ın şaşkınlığını dile getirmesiyle ablası ikisinin tanışık olduğunu anlamıştı.
-Siz nerden tanışıyorsunuz ?
Neyseki genç kız biraz kendine gelmişti. Üzerindeki baskı daha da azalmıştı sanki.
-Abla biz aynı sınıftayız.

-Vay. Demek öyle

-Evet. Siz hamile misiniz?
Belkıs'ın gözleri Esma 'nın karnına takılmıştı.
-Evet canım. Ufaklığın gelmesine de az kaldı. Doktor bu hafta doğum gerçekleşir dedi. "
Belkıs ve Helya gülümsemişti. Helya ayrıca yeğeni olacağı için de heyecanlıydı. Onun kokusunu içine çekmek için sabırsızlanıyordu.

-Neyse kızlar önce çay götürelim.İsteme faslına gelince kahveleri dağıtırız. "
Ablasının cümlesini duymasıyla gerilmişti.
-Kim götürecek?

-Çayları annem götürecekti. Kahveleri sen."
Ablası göz kırpıp annesini çağırmaya gitmişti. Belkıs ve Helya mutfakta yalnız kalmışlardı. Helya ister istemez Belkıs'tan utanıyordu.
-Şimdi sen benim yengem mi oluyorsun?
Zaten utanan Helya iyice kızarmıştı.
Kafasını yere eğmişti. Tam olarak isteyerek evlenmiyordu. Bunu Belkıs'a söylemesi sorun oluşturur muydu diye düşündü. Sonra anında vazgeçti. Böyle bir şeyi söylemek saçma olurdu.
-Anlamadığım nokta evlenmek için erken değil mi? Yani daha okul var. Tabi senin düşünceni bilmiyorum ama. "
Bunu nasıl açıklayacağını bilmiyordu. Doğruyu söyleyemezdi de.
-Sadece... Öyle gerekti.
Başka da bir şey demedi. Kısa ve netti ama altında yatan anlam bir çok manaya da gelebilirdi. Belkıs ise ailevi bir şeye yormuştu. Önemli bir şey olsa gerekti ki babası dün alelacele abisine evleneceğini söylemişti. Daha abisinin okulunu bitirmesine bir yıl vardı. O yüzden nişanı bir yıl uzatıyorlardı.
Abisi başta karşı çıkmıştı fakat babasının bir bildiği vardır diyerek kabul ettiğini söylemişti. Dün Helya değildi tek tereddüt eden. Yusuf 'ta aynı şekilde gece boyunca düşünmüştü. Sevdiği biri yoktu. Bu yüzden babasının oğlunu ikna etmesi kolay olmuştu. Aksi taktirde Yusuf' un sevdiği olsaydı asla kabul etmezdi diye düşündü Belkıs.