CHAPTER 10
TRAUMA
(EVELYN HAVEN'S POV)
Nagising ako feeling my mouth and throat is dry and then oxygen fill my mouth and nose. Unti-unti kong minulat ang bumibigat ko pa ring mata and the white ceiling welcomes my eyes.
'I am in the hospital again'
"You call sick again?" bungad na tanong ni Mom and I just look at them. Nandito sila but they didn't want to.
'Ako din ayaw ko dito'
"She fake fainting again. Evelyn just focus on your study! Pinag-aaral ka namin hindi para umarte ng ganito" and they left.
I sigh hearing those lines again. Nag-iinarte ako? Sana nga nag-iinarte na lang ako. Pumasok ang dalawang doctor at isang nurse na ngayon ko na lang ulit nakita.
"Are you feeling okay now?" Tanong nila. Inalis ko naman ang oxygen mask at bumangon ako alalay naman sa akin ang nurse na hindi ko pinansin.
"Okay na ako so can I get discharged?" Tanong ko at lalong nagulat ang nurse sa akin.
"Ma'am hindi pa po ubos ang dextrose niyo-" hind ko pinansin ang sinabi ng nurse at pinanlakihan ng mata ang mag-asawang doctor.
"Leave us" utos ni Doctora Winnie and the nurse did. Agad lumapit sa akin si Doc Alfred.
"It's been a while EV bakit ngayon ka lang bumisita?" Tanong ni Doc Alfred habang hinahaplos ang buhok ko umirap naman ako.
"Stop treating me like a baby!" Suway ko and they both laugh.
"Namiss ka lang namin anak" ani Doctora Winnie. Napailing ako at niyakap naman ako nito.
They are my doctors. Doc Alfred is a brain surgeon while Doctora Winnie is a Psychiatrist.
"Buti napadpad ka dito?" pabirong tanong ni Doc Alfred and I just shooked my head in disbelief.
"Inaantay niyo talagang maospital ako ano?" tanong ko at umiling naman sila.
"Hindi ah inaantay kaya namin na may dumating na papel sa amin na kailangan naming pirmahan" palusot ni Doctora Winnie.
She's right they are the ones who fill up my forms, attending different parent gathering and many more that my parents should be the one doing.
Pangalawa ko silang magulang. They are actually my Ninong and Ninang. Bestfriend ni Dad si Ninong and dati everytime Mom and Dad left iniiwan nila ako sakanila.
They really did their best to fullfill their duty as my mini parents. Hindi sila nag-kaanak and that's why they treat me as one. I feel loved with them dati but now I am like awake from a hypnotism that my true parents love is the best but I never have.
"You're okay?" tanong nila and I just stare at them. Doctora Winnie heaved a deep sigh and about to touch me but I refuse.
"I wanna get out here" tanging lumabas sa bibig ko. Malungkot na tumango ang dalawang doctor at iniwan ang isang paper bag.
Binuksan ko iyon to see a 3 layer lunchbox and another 5 medications plus inhaler. I just look at the medicines and ignore it. Bumangon ako at basta na lang tinanggal ang nakakabit sa akin at nagbihis.
I feel dizzy actually but I tried my best to stay strong. Matapos noon tinignan ko ang likod ng palad ko and saw blood. Napaupo ako sa sahig and images flash in my mind like a lightning.

BINABASA MO ANG
DREADFUL SERIES #3: PHATOS
RomancePeople nowadays are wearing a facade to hide their true feelings. Evelyn Haven Brinley is one of those people who wears a facade in front of a camera and everyone she is lost in her emotions and been searching for someone who can help and reach out...