DREADFUL SERIES #3: PHATOS

CHAPTER 15

CHAPTER 15

HER STATE

(THIRD PERSON'S POV)

Umuwi ng maaga si Evelyn. She look like a mess from crying on the way home. Hindi na niya naisip pumasok dahil sa kahihiyan na makukuha niya.

Pagtapak niya sa loob ng bahay nila her legs lost it's strength. Napasalampak siya ng upo sa pintuan nila. Saktong dumaan si Manang and saw her in mess.

"Diyos ko hija! Ano bang nangyayari sa iyo?"tanong ng Ginang pagkalapit nito sa dalaga, Evelyn tears started to fall. Para siyang bata na ninakawan ng laruan at nagsusumbong sa ina nito.

"Tumayo ka diyan at malamig ang sahig" pilit itinayo ng matanda ang dalaga. Nagpahila lang si Evelyn hanggang sa sala nila.

"Mabuti na lang at wala ang mga magulang mo-" hindi na natapos ng matanda ang nais sabihin ng umatungal sa iyak ang dalaga.

Doon Manang saw her as a child or a kid that is innocently crying. She cry out loud. Hindi pinigilan ng matanda na gawin iyon ng dalaga para lamang ilabas ang sama ng loob nito.

"Bakit ganun *sob* manang *sob* nagtitiwala na ako *sob* pero they betray *sob* me again" iyak nito sa matanda awang-awa naman itong niyakap ang dalaga.

The old lady hush Evelyn to sleep. Niyakap niya ito hanggang sa tumahan at makatulog. Matapos noon ay inihiga sa kama bago ikinuha ng kumot.

Pulang-pula ang mata ng dalaga. Halatang-halata sa mukha nito na kahit tulog ang hinanakit at pagdurusa. Nakakaawa itong tignan.

The girl's porcelain skin and rosy cheeks are full of tears. Kahit tulog ay nagsisin-ok ito. Inayos ng matanda ang paa nito inalis ang sapatos na suot at pinunasan ang mukha.

Kumikibot ang mga labi ng dalaga na tanda ng pagpipigil nito ng emosyon. Maya-maya pa Everlyn her big sister came rushing. Dumiresto ito sa sala kung saan nadatnan ang kapatid.

Hindi siya nagpatuloy lumapit dito she just stare at her younger sister from afar. Seeing her sister on that state is heartbreaking but she know she need it.

Kailangan niyang maging selfish para sa batang dinadala niya. Yes, she is the one who is pregnant not her little sister. Nabuntis siya ng kanyang dating nobyo at iniwana.

Ayaw niyang umamin sa takot na masaktan sila ng batang dinadala niya. Sinadya niya na iwan sa basurahan sa kwarto ni Evelyn ang gamit ng pregnancy test na positibo ang resulta para hindi sila mapahamak.

"Sorry Evelyn" ayan ang bulong niya habang tumutulo rin ang luha. She is still on her 5 weeks of pregnancy halata mang nanaba siya wala namang nagtangkang paghinalaan siya.

Hindi niya alam kung papaano pasasalamatan ang kapatid. Her sister sacrifices her own reputation. Alam niya na mas lamang siya sa nakababatang kapatid pagdating sa magulang kaya gayon na lamang ang nagawa niya.

She cannot risk the safety of the baby. Kahit masaktan ang sino man magawa lang niyang mapagtakpan ang pagkakamali niya ay gagawin niya. She will leave before her baby bump grows larger.

Samantala maya-maya ay nagising na si Evelyn. Masakit ang mga mata na pugtong-pugto sa kaiiyak niya. She never imagined herself to be drain like that again. The last time it happens ipinatapon siya ng mga magulang niya.

Bumangon na siya at umakyat para mag-ayos. Nakasalubong niya ang kapatid niya. They look at each other eyes. Lumapat ang tingin ni Evelyn sa tiyan ng kapatid.

"Papabuntis ka tapos sa akin mo ibibintang?" Mataray na ani Evelyn. Hindi siya galit sa bata dahil alam niyang inosente ito pero sa kapatid siya galit.

"I have no other choice. Hurt me if that's can ease your anger" aniya sa nagmamabait na tono.

"Baka hindi mo kayanin kapag sinaktan kita at mapaanak ka ngayon din" nakakuyom ang kamao ni Evelyn but then someone came itinulak siya nito.

"Evelyn! For godness sake sasaktan mo ang kapatid mo kahit buntis siya?!" Sigaw ng Ina nila na siyang nagtulak sakanya sanhi ng pagkaupo niya sa lapag.

"So all along alam nyo na buntis ang mahal niyong anak yet you didn't dare to clear my name?" Lalong nagpupuyos sa galit ang loob ni Evelyn.

"Yes but you're dad doesn't know and do not dare to tell this to your dad. Itatakwil kita pagnagkataon" matigas na ani ng Ina niya.

"Hindi ba't matagal niyo na akong tinakwil? All my life Mom! Kailan ko ba naranasan ang pagmamahal na tinatamasa niya Mom!" Her tears started to fall napaiwas naman ng tingin ang kanilang Ina.

"Kailan ba Mom na naginh fair kayo sa akin?! Akala ko Mother knows best but is this the best for me Mom? *sob* to be treated like this?" patuloy ang pag-iyak niya.

"Para niyo akong hindi anak! Daig ko pa ang ampon sa buhay niyo Mom! Nandito ako *sob* pero siya ang hinahanap niyo!" Sigaw niya sa sobrang galit habang lumuluha.

Nakalugmok pa rin siya sa sahig. Feeling the cold tiles on her legs that sent cold chills inside her. Unti unting nagbago ang emosyon niya. She lost emotion on her eyes and stand up as her tears started to fall.

"I hope one day you will realize how precious am I" aniya at umalis na doon bago dumiretso sa sariling kwarto.

Doon binuhos niya ang emosyon niya. She whimper everything. Pagod na rin siya sa lahat ng nararanasan niya galing sa mga magulang.

After that day she never go out of her room. Hindi siya kumakain ng kahit anong dala ng katulong nila. Tubig lang ang ginagalaw niya sa lahat.

She is torturing herself she want to end the pain little by little she is doing so. Hindi siya nakakatulog kahit anong inom niya ng sleeping pills.

As another day passed by her Dad temper go up. Inaalala nito ang dinadala daw ng anak niya na magiging apo niya.

Ng makita na dala na naman ng matanda pabalik ang tray ng pagkain na walang bawas nangagalaiti siyang lumapit sa matanda.

"Anong nangyari?" Tanong ng Dad ni Evelyn at napayuko bago nagpakawala ng buntong hininga ang matanda.

"Pangatlong araw na po ito hindi pa rin po siya lumalabas ng kwarto" agad kinuha ng Dad ni Evelyn ang tray. Dumiretso siya sa kwarto ng anak.

"Evelyn! Lumabas ka diyan at kumain! Isipin mo ang bata!" Sigaw niya sabay sunod sunod ang katok ngunit kahit kaluskos ay wala silang narinig.

Hindi na nakatiis ang ama at binuksan ang pinto gamit ang duplicate key. Pagbukas maayos ang buong kwarto hindi gaya ng inaasahan ng ama nito.

And then there they saw Evelyn lying on the bed with her pale skin and face, a sleeping pills on her right hand at hiwa sa kaliwang pulso nito.

"Tumawag ng doktor madali!" Sigaw ng ama at nilapitan ang anak.

"Evelyn hold on!"

AUTHOR'S NOTE:

I AM ONE OF THOSE TEENS THAT TRIED TO END MY LIFE. NAGAWA KO NA PONG UMINOM NG SLEEPING PILLS AND THE FEELING IS REALLY UNFORGETTABLE LALO NA NOONG NA-OVER USE KO AND I ALSO TRIED TO SLASH MY SELF A FEW TIMES.

ANYWAY HINDI ITO TUNGKOL SA AKIN SO DON'T BASH ME I JUST SHARE SOMETHING.

HOPE YOU ENJOY AND SEE YOU NEXT CHAPTER!!!