DREADFUL SERIES #3: PHATOS

CHAPTER 38

CHAPTER 38

CONDITION

(THIRD PERSON'S POV)

Naalimpungatan si Edward at agad niyang tinitigan ang asawa na mahimbing na natutulog. He can't help but get worried on how pale Evelyn is and having a uneven breath.

Hindi naman lingid sa kaalaman niya ang hirap sa paghinga ni Evelyn sa kalagitnaan ng gabi o sa madaling araw nitong mga nagdaan na araw naalimpungatan niya ito na pinapakalma ang sarili.

Ayaw naman niya tanungin ito dahil natatakot siya sa magiging sagot ng asawa. Then he heard a alarm na agad naman niyang pinatay. It is a alarm for him para buksan ang pouch na ibinigay ni Evelyn sa ferris wheel.

He can't help but feel nervous kahapon pa ng binigay iyon sakanya ng asawa parang mabigat sa loob niya na tanggapin iyon.

As he open the pouch and as what Evelyn told him a voice recorder is there. His hand are shaking as he press the play button

Narinig niya kung paano tumikhim ang asawa sa kabilang linya napangiti siya dahil mababakas sa pagtikhim nito ang kaba.

(PLEASE PLAY THE SONG IN THE MULTIMEDIA FOR BETTER IMAGINATION)

Song: STAY

"Natatandaan mo pa ba kung paano tayo unang nagkita noong napagkamalan mo akong bully ni Maisie natatandaan ko noon na sinabi ko sa sarili ko. How I wish I have someone that going to protect me just like you did to Maisie" simula pa lamang ay wala ng emosyon si Edward hindi niya alam ang mararamdaman tuwa dahil pinangarap siya ng babaeng mahal niya o awa dahil sa sinabi nito na walang pumprotekta dito.

"When you told me that you will me be my crying shoulder that going to be there always I can't help but feel happy dahil sa wakas there's someone I can lean on" he smiled dahil alam niya na maganda ang naging dulot noon kay Evelyn.

Binalikan ni Evelyn lahat ng moments nila at napuno ng tuwa ang puso ni Edward dahil sa alam niya na nagawa niyang iparamdam kay Evelyn ang pagmamahal na matagal na nitong hinahanap.

"Alam mo ba inalok mo ako ng kasal isa iyon sa pinakamasayang araw sa akin. I never expected someone will marry me since I was young but then you came" napangiti si Edward sa narinig at bahagya pang nilingon ang asawa.

"Can you still remember the day that we confirm that I am pregnant? I confirm another thing from that day" natigilan si Edward as he can hear her sobs on the background na ikinataka niya.

"I am diagnosed with Respiratory Depression"

FLASHBACK

Evelyn appear out of nowhere na sumisilip silip pa sa labas bakas sakanya ang kaba at tumataas- baba pa ang dibdib nito na parang naghahabol hininga.

"Calm down" ani ng Doktora na nakilala agad siya.

"Tell me the result Doc" tumango naman ang doktor and sign the person to seat down.

"I'm sorry to tell you these but you have Respiratory Depression" Evelyn bow down para itong nawalan ng lakas.

"It is fatal and need urgent medical attention"

END OF FLASHBACK

"Alam mo ba na gumuho ang mundo ko ng malaman iyon so I ask doctora to run another test and still the result doesn't change" gulat na gulat si Edward at parang naistatwa.

"I am afraid to tell you as I doesn't want to ruin your happiness that day. Pinagdasal ko noong kinasal tayo for him to give me a longer time to spend with you and our daughter" napaiyak si Edward hindi alam ang gagawin kung gigisingin ang asawa o patuloy na makikinig.

"Days passed by. The pain started to worsen madalas na akong nagigising ng madaling araw dahil sa sakit" hindi alam ni Edward ang gagawin and stare at nowhere.

"And I want you tell you how much I love you. Spend years with you but parang hindi yata tinupad ang hiling ko" natigilan siya at inilapit ang recorder sa sarili para pakinggan ang susunod na sasabihin ng asawa.

"By the time you are hearing this I am afraid to tell you I may not wake up" nagulat siya doon at nahulog ang telepono sa sahig nilapitan niya agad ang asawa at tinapik tapik ito.

Walang kibo ang dalaga paulit ulit na ginawa iyon ni Edward and tears started pouring down from his eyes.

"Evelyn! Wag ganito! Gumising ka! Wag mo akong biruin ng ganito! Wake up!" Agad niyang niyakap ang dalaga at inilagay sa lap niya.

He tried to find a pulse and nabuhay ang pag-asa niya when he find one but it is faint kinuha niya agad ang telepono at tinawagan ang ambulansya.

"Edward, hindi ako nagsisi na minahal at pinakasalan kita despite knowing that I am sick. Masaya ako that I spend my remaining days with you. I will try to fight for our daughter but I don't know if I can. Just remember how much I love you Hon. Sobrang mahal na mahal kita. And I wish for your happiness and life." At naputol na ang recorder agad niyang niyakap ang asawa and shouted.

"Evelyn! Please hold on! Mahal na mahal din kita please hold on please! Nagmamakaawa ako please fight no matter what. Wag mong bibitawan ang kamay ko" hinigpitan niya ang hawak sa asawa na para bang anong oras ay mawawala iyon.

He can still feel her breath but humihina na iyon na siyang ikinatakot niya. Few moments later the ambulance came and Evelyn was sent to ER.

Tumagal ang doktor sa loob ng matagal na oras na nagpakaba kay Edward hindi niya pa natatawagan ang pamilya ng dalaga at kaibigan nila dahil sa takot.

"Who's the family of the patient?" Agad siyang lumapit ng sa wakas ay lumabas na ang doktor.

"Asawa ho ako doc" bakas sa mukha ng doktor ang awa dahil sa estado ni Edward na nakasuot pa ng pajama

"I'm sorry" iyon pa lang ay pinagbagsakan na si Edward ng langit at lupa.

"Her state is not good. Kumalat na ang impeksyon sa ka lungs niya. She is currently in coma and we cannot assure you the safety of the baby inside her. If she fights we can atleast have a surgery para ilabas ang bata. But mister I want to tell you that you should be prepare for the worst" mahabang litaniya ng doktor nabuhayan naman ng kaunti si Edward.

"What is the survival rate po?" Tanong niya nabubuhayan na ng pag-asa.

"She is in 50-50. I suggest to prepare for really the worst bihira at himala na lamang ang maaring magpahaba ng buhay niya. I'm sorry"

AUTHOR'S NOTE:

HAPPY READING