DREADFUL SERIES #3: PHATOS

CHAPTER 17

CHAPTER 17

SICK

(EVELYN HAVEN'S POV)

"Nakahanap na ako ng titirhan mo" ng marinig ko iyon gumaan ang pakiramdam ko. I cannot spend few more days to be here pakiramdam ko tuluyan akong mawawala sa katinuan.

"Saan po?" I keep my voice tone down. Kahit pa sound proof ang kwarto I cannot trust anyone.

Pinakita niya sa akin ang isang address na nasa papel. Hindi pamilyar ang lugar marahil probinsya ang pupuntahan namin.

Love's Orphanage

Napangiti ako sa pangalan ng ampunan. I guess my Dad wouldn't thought that I would be living in a orphanage.

"Gumawa ka na lang ng paraan para makatakas" aniya at tumango naman ako.

Naalala ko ang nurse na nagdadala ng gamot ko gabi-gabi. Mukhang kailangan ko pa namang palitan ang dextrose bag ko.

Kagaya ng naisip ko dumating nga ang nurse. Nakangiti itong bumati sa amin. Sinenyasan ko si Manang na mauna ng lumabas.

"Aalis na muna ako Evelyn" tumango ako and she then left. Tumingin ako sa nurse matapos nitong matanggal ang dextrose bag. Kinuha ko ang syringe na nakita ko at tinurok sakanya.

I smirked as I saw the nurse fall on the ground. Naglagay ako ng bandage sa kamay ko na kalilinis lang ng nurse. Hinubaran ko ang nurse ng panloob at nagpalit kami ng damit.

'Sorry Miss. I need to do this'

And I pushed the cart. Nakayuko akong lumabas. Antok na antok lang akong tinignan ng mga bodyguards.

Pagkapasok ko sa elevator agad kong pinindot  ang parking. Naroon raw ang maghahatid sa amin sa pupuntahan namin.

Hindi ko alam kung paano nagkaroon ng access si Manang but I think I will be safe naman.

Mahaba ang naging byahe pero dahil gumamit kami ng mga shortcuts to avoid traffic kinahapunan nakarating kami.

Pagkababa ko nakaramdam ako ng hilo. Marahil ay sa hindi ko pagpapahinga buong byahe. Nagpaalam naman ako kay Manang na wag na akong tatawagin dahil magpapahinga ako.

Long tiring day...

(EDWARD DASHIELL'S POV)

Isang linggo na kami dito sa Orphanage. Nag-hahanap na kami ng paaralan na pwede naming pasukan kaya lang walang kolehiyo dito sa bayan pa raw.

"Mukhang kailangan nating tumigil ah" komento ni Maisie and we all nodded.

"Oh M Gee! Walang signal dito sa labas. I need to change my sim na!" Tili ni Leia napatakip pa kami sa tenga sa tinis ng boses niya.

Totoo ang sinabi niya walang signal sa labas. Sa loob wifi lang ang pag-asa namin. Masaya naman ang tumira actually dito maaliwalas at tahimik.

"Hindi niyo ba napapansin?" Tanong ni Warren natawa naman si Melvin paniguradong may naisip na naman siyang kabaliwan.

"Hindi ba yan yung kanta para sa kalikasan" and he started singing. Binato namin siya ng bato na nailagan naman niya.

"Ang alin?" Tanong ko and Warren pointed the window connected to the room kung saan nalalagi ang anak ni Madam Merly.

"Anong meron?" tanong ni Maisie natauon na ang atensyon ni Leia sa usapan namin.

"Her daughter never go out of her room" napakunot naman ang noo namin.

"Paano mo naman nalaman na babae ang anak ni Madam?" Tanong ni Melvin and Warren shook his head.

"I have my ways" aniya sa mayabang na tono.

"Bangko?" Tanong ni Leia and we shook our head at umirap naman siya bago umupo sa tabi ko at lumingkis sa braso ko.

'Daig nya pa ang isang linta'

"Simply, narinig ko siya kagabi na kinakatok ang kwarto beside my room" katabi niyang kwarto ang anak noong kapatid ni Madam Menchie.

"Sabi niya 'Hija, hija?' that means it is a girl" sagot niya na ginagaya pa ang tonong pangmatanda. They laugh but I look at the room.

'There something about that room that keeps pulling me'

Napatingin kami sa kwarto ng marinig namin ang isang tili. Agad kaming umakyat sa 3rd floor at nadatnan namin si Madam na umiiyak.

"Diyos ko Hija! Ano bang nangyayari sayo? Dadalhin na ba kita sa ospital?" Tanong nito naiwang nakabukas ang pinto kaya agad kaming pumasok.

And we are all shock of what we saw.

(THIRD PERSON'S POV)

Takang-taka si Manang Merly ng hindi pa lumalabas si Evelyn sa loob ng isang linggo. Sabi nito ay mamahinga lamang ito ng ilang araw.

Hindi siya nakatiis at pinasok ito. Pagpasok niya patay ang lahat ng ilaw. Pagbukas niya nasa lapag si Evelyn putlang putla.

Napatili siya sa gulat. Hinang-hina ito. Marahil epekto pa rin ng sleeping pills lalo na at wala itong natatanggap na gamot na dapat itake nito.

"Diyos ko Hija! Ano bang nangyayari sayo? Dadalhin na ba kita sa ospital?" Histerikal na tanong ng matanda. Hindi umimik si Evelyn hinang hina siya.

Pagpasok nina Edward gulat na gulat sila. Hindi nila lubos akalain na si Evelyn pala ang babaeng tinutukoy na anak ng matanda.

"Pakibuhat mga utoy" agad lumapit si Edward at binuhat si Evelyn. Lamig ang katawan nito kahit naka-pajama na ito ay dama niya.

Pagkalapag niya sa kama nagulat siya when Evelyn open her eyes. Stare at him and then close totally.

Aligagang lumapit ang matanda at dinama ang noo nito. Inaapoy sa lagnat ang dalaga. Maya-maya ay may isang lalake na pumasok.

"Denarcus! Tignan mo nga ang batang ito." agad naman lumapit ang lalake. Nakasuot ito ng lab coat at may stethoscope na nakalay sa leeg nito.

Pinulsuhan siya ng lalake and  listen to Evelyn's heartbeat. Mabagal ito at mukhang nahihirapang huminga ang dalaga.

"Wala ba siyang nebulizer?" Tanong nito at agad naman naghanap ang matanda sa gamit ni Evelyn.

Edward keep looking at the action of the man. Matalas ang mata niya na para bang may maling gagawin ang doktor.

"I will inhale some-" Edward cuts the man before he finish his sentence.

"I will do it" at inagaw niya ang nebulizer dito and inhale some of it at sinalin sa papamagitan ng labi ang hangin gulat na gulat ang lahat.

Matapos noon umubo-ubo ang dalaga bago unti-unting nagmulat ng mata pero pumikit ulit ng may maayos na paghinga.

"Kumuha kayo ng bimpo at maligamgam na tubig" utos ng doktor. Naglabasan ang lahat naiwan ang dalawang lalake sa loob.

"Nobya mo?" tanong ng doktor hindi umimik si Edward at nakatuon ang atensyon kay Evelyn.

"I guess it's a yes. Punasan at pakainin niyo siya bago painomin ng gamot and she will be fine" sagot ng doktor at umalis ng may ngiti sa labi.

Napapikit si Edward sa nangyari. His lips once again touch Evelyn's lips. Walang nagbago nagawa pa rin nitong pabilisin ang tibok ng puso niya. He look at her.

"Get well soon, I cannot look at you on this sick state"

AUTHOR'S NOTE:

HI EVERYONE!!! I'M BACK WITH ANOTHER UPDATE!!! HOPE YOU ARE ALL STILL SAFE.

HOPE YOU ENJOY THIS AND SEE YOU NEXT CHAPTER!!