DREADFUL SERIES #3: PHATOS

CHAPTER 16

CHAPTER 16

NEW HOME

(EVELYN HAVEN'S POV)

Nagising ako ng may mabigat na pakiramdam. Ng imulat ko ang mata ko I cannot see anything until everything became clear.

Unang naging malinaw sa akin ay ang swero sa kamay ko. Sumunod ay isang matanda na nakayuko at mukhang natutulog.

I tried to moved and wake up Manang. Gulat na gulat siya ng makita ako napa-antanda siya bago pinindot ang isang button sa ulunan ko.

Maya-maya pa ay pumasok ang mga tao na nakaputing lab gown. Nasa ospital na naman ako. Hindi ko akalain na masasagip pa ako.

I cannot take the pain and decided to eat all the medicine I have and slash my wrist to be sure but I guess hindi ko pa talaga oras.

"Maayos na nalinis ang sugat niya. As for the 20 capsules of sleeping pills she ate 10 lang ang naisuka niya the rest is digested by her stomach. She should stay here for a few weeks hindi siya gaanong makakakilos dahil sa epekto ng over use niya ng sleeping pills." Ani ng doktor nginitian ako nito at tinignan ko ang mga kasama niyang doktor.

The other doctor doesn't look good for me. Kilala at naalala ko sila. Hindi ako pwedeng magkamali sila ang nakasama ko ng mga oras na na-trauma ako.

'I guess I will be back there again?'

Hindi ko alam kung papaano nila nagagawang itago ang medical records ko. No one know that I undergo Psychiatrist and Mental Hospital for one and half year.  I think Dad pulled some strings.

Umalis na sila ng may ngisi. Napahawak ako sa dibdib ko ng biglang manikip iyon. This is unsual for me ngayon ko lang naranasan ito.

"Ah" parang pinipiga ang puso ko. Napaluha si manang ng makita ang sitwasyon ko.

"Anak? Saan ang masakit gusto mong tawagin ko ang doktor mo?" tanong ni Manang lalong nanikip ang dibdib ko sa narinig

Sinenyasan ko siya na huwag. Takang-taka man inabutan na lang niya ako ng tubig.

"Ayos ka lang ba talaga hija? Bakit ayaw mong tawagin natin ang doktor mo?" Tanong niya at umiling naman ako.

"Wag manang. They will surely send me on mental hospital. Help me Manang! I wanna escape here" para akong lalong mababaliw kung sakaling magtatagal ako dito.

"Bakit hija? Sabi ng doktor hindi ka raw makakalabas pa. Magpahinga ka na anak" ani Manang at umiling ako.

I explained her my situation na naintindihan naman siya noong una hindi rin siya makapaniwala but in the end understand what my situation is.

"Paano ka makakatakas?" Tanong ni Manang and I sighed.

Alam kong bantay sarado ang kwarto ko ng mga guard na hinire ni Dad and I know I cannot escape no matter what.

"Ako na po ang bahala Manang. Just please find me a shelter that my Dad will not be able to find me. Yung hindi niya maiisip na hanapin ako doon. We will escape manang" tumango naman siya.

I will not let her go back to our house hindi siya mapapatawad ni Dad pag nagkataon. I felt like I am a robot of them controlled to follow what they say.

Kinabukasan pumasok si Manang sa kwarto ko ng may ngiti sa labi. Takang-taka ako but I know she have a good news for me.

"Nakahanap na ako ng titirhan mo"

(EDWARD DASHIELL'S POV)

"Ililipat ko kayo ng orphanage. Doon imamanage kayo ng kapatid ko." ani Madam Menchie habang nakapila kami ng isang linya.

"Sa Love's Orphanage kayo ililipat mayroon doong 100 mga bata, 10 sanggol at walang kahit na sinong teenager doon. Kayo ang tutulong sa kapatid ko na mamahala doon" napabuntong hininga kami.

Ibig sabihin lang nito lilipat na naman kami ng school. Inililipat kami lagi ng Orphanage at kaya hindi kami makatagal sa isang school ng buong school year.

"Maliwanag ba?" Tanong ni Madama Menchie sa mataray na tono.

"Opo!" Malakas na ani namin bago siya masungit na binuksan ang pamaypay at umalis ng nakataas ang kilay.

'Matandang dalaga kaya nagsusungit'

"So Lilipat na naman tayo." ani Maisie sa malungkot na tono.

"Isang Madam Menchie nga mahigpit na paano pa kaya kapag dalawa?" ani Melvin at naupo sa sofa na nandoon.

"Kilala mo ba yung kapatid ni Madam?" Tanong ni Warren. Abala na siya sa pagbabasa niya na naabala ng dumating si Madam.

"Hindi. Never heard that Lola have a sister. That means I will meet another masungit na Lola" pagmamaktol niya.

Ibig sabihin ngayon lang niya nalaman na si Madam Menchie ay may kapatid. Kumilos na kami para mag-impake.

Kinabukasan umalis na kami. Hindi na namin nagawang magpaalam sa ibang bata sa Hope Orphanage dahil sa maaga kaming umalis.

Mahaba ang naging byahe. Hating gabi na ng dumating kami sa Orphanage. Nasa probinsya kami base sa paligid. Sariwa ang hangin, berdeng berde ang damo at mukhang bagong gawa ang orphanage.

"Nandito na tayo" ani Madam Menchie at agad bumaba sa sasakyan. Personal niya kaming inihatid dahil daw gusto niyang makita ang kapatid.

"Merly! Nandito na kami!" Sigaw ni Madam Menchie. Marahil Merly ang pangalan ng kapatid niya.

Maya-maya pa lumabas ang isang matanda na nakangiti. Mas bata siya tignan kaysa kay Madam Menchie dahil sa ngiti nito. Malambot ang ekspresyon nito sa mukha.

"Menchie!" Sigaw nito at agad tumakbo palapit sa amin. Nagkamustahan ang dalawa habang papasok kami ng Orphanage.

Pagpasok bumungad sa amin ang sala o tanggapan ng bahay. Makaluma pero fully air condition ang bahay. Makintab ang sahig at walang alikabok.

"Heto na ba ang sinasabi mo na mga bata na sasamahan ako? Kasing edad nila ang dalaga ko" masayang ani ng matanda.

Nakangiti kaming nagmano. Tuwang tuwa siya sa amin. Tahimik ang bahay marahil ay tulog na ang mga bata.

"Sa unang palapag dito ang mga sangol kaya sana wag kayong masyadong maingay lalo na kapag gabi o oras ng pagtulog nila sa tanghali" paliwanag nito.

Umakyat naman kami sa sumunod na palapag. Doon makalat maraming nagkalat na laruan na isa-isang pinupulot ng matanda.

"Pasensya na kayo mayroong 10 kwarto dito. Ibig sabihin sampung bata isang kwarto. Lahat ng kulay rosas na pinto ay sa mga babae at asul naman sa mga lalake." malaki ang bawat kwarto. Mahimbing na natutulog naman ang mga bata.

"Sumunod ay dito sa ikatlong palapag" umakyat kami mayroong 10 baitang na hagdan bawat palapag.

"Dito kayo tutulog. Katulad sa baba may 10 kwarto dito. Akin ang nasa dulo na kulay kayumanggi. Dito ang iba-iba ang kulay ng pinto. Pero pakiusap wag niyo munang istorbohin ang nasa kulay asul-berde na pinto namamahinga ang anak ko doon" paalala nito.

Nakapagtataka naman na sa edad niya ay may anak pa rin siya na kasama niya.

AUTHOR'S NOTE:

SA MAGTATANONG PO WHAT DO I MEAN WITH TS SERIES IT IS TRAGIS SERIES LAMAN PO NITO ANG ILAN SA MGA STRUGGLES NG ISANG WATTPAD CHARACTER.

THE REASON I UPDATE THIS STORY IS BECAUSE 20.6K READS NA ANG GAP BETWEEN US, 5.37K NA ANG DARKNESS, 109 READS NA ANG STORY NA ITO AND I GOT 134 FOLLOWERS WHICH IS UNEXPECTED.

THANK YOU SO MUCH EVERYONE FOR SUPPORTING!!! I AM ACTUALLY PLANNING TO END THIS STORY WITHIN THIS MONTH!

HOPE YOU ENJOY THE UPDATES AND SEE YOU NEXT TIME!!!