Leanna Clavelle | COMPLETED

Phase One

Kanina pa ako gising pero mas pinili kong huwag na muna bumangon. It's another rough day to face for daddy is now back at home. I wish that he won't stay long here in the house and just stay in Manila or go back on his business trips like he always does.

Our house is big, but why does it feel so tight that it is sometimes suffocating me.

"Clavelle?"

Agad kong ipinikit ang aking mga mata nang marinig ang boses ni Yaya Gilda upang magpanggap na natutulog. I heard the door click sign that someone had opened it. Lumubog ang gilid ng aking kama at agad kong naramdaman ang kanyang marahang haplos sa aking buhok.

She sighed. "Clavelle, bangon na at mag-uumagahan na kayo." I didn't move and stood by my decision to play asleep. "Alam kong gising ka kaya 'wag kanang mag kunwari." She said softly.

Slowly, I opened my eyes and Yaya Gilda's warm gaze welcomed me. Nararamdaman na siguro niya kung bakit ko gustong mag tulog-tulogan. Ano ba 'tong ginagawa ko? Mapapahamak lang ako nito.

"Ya, ayoko pong bumaba." I confessed. "Daddy's back now."

Leanna Clavelle, just shut up, will you? You're just digging your own grave! My inner self whispered.

She smiled sadly at me and by her expression, I could read pity in her eyes. But I don't need that! I need strength to be strong enough to handle each battle every day. Hindi ko alam kung saan nag simula basta't nagising nalang akong may takot na nararamdaman para sa sarili kong ama.

"Huwag kang mag-alala, hindi rin naman mag tatagal ang Daddy mo dito at isa pa, pasukan na naman diba sa susunod na linggo?" pambulabog loob ni Yaya Gilda sa akin.

I nodded and plastered a fake smile, then sighed.

I just wish that soon this will end. Pero niloloko ko lang ang sarili pag ganoon dahil alam kong walang katapusan ito. Pag balikbaliktarin man ang mundo hindi mababago non na siya parin ang ama ko.

Yes, I love him, but sometimes it's tiring because each passing day my love is slowly turning into pain, longing, and... no I won't go beyond that.

I'll just keep hoping that one day, daddy will realize that I'm worthy of being his daughter. Hindi niya man sabihin pero ramdam ng kaibuturan ng aking puso na ako ang sinisisi niya sa pagkawala ni mommy.

Kung hindi ba ako dumating sa mundong ito, masaya kaya sila? Of course they will. Magiging masaya si dad sa piling ni mommy at higit sa lahat hindi ko na mararanasan at mararamdaaaman ang lahat ng ito.

"Dalagang-dalaga ka na Clavelle! Parang kahapon lang, ako pa nag papaligo sa'yo." Her eyes twinkled as she said it. "Tapos ngayon, Senior High School kana. Ano bang kinuha mong kurso?"

Mabuti pa si Yaya, interesado sa buhay ko samantala ang sarili kong ama ay walang pakialam. Ang importante lang naman sa kanya ay ang mga achievements ko na hindi parin sapat sa kanya not unless I am the number one.

Yaya Gilda has been my nanny since I was born. She's in her early 50's. Siya na rin ang tumatayong ina ko pati na rin kay kuya. Ang sabi niya, siya rin ang nag alaga kay mommy noon. Kaya minsan feeling ko kilalang kilala ko na si mommy dahil sa mga kwento niya.

Ano kaya pakiramdam na may nanay? Yan palagi kong tanong sa sarili na kailanman ay hinding hindi ko masasagot.

"Yaya, hindi naman po kasi kurso ang tawag dun." Sabi ko sabay ngiti upang mawala sa aking isipan ang sakit na dinadamdam.