Leanna Clavelle | COMPLETED

Phase Twenty-One

Hindi ko inakala na buong buhay ko ay magkakaron ako ng tapang at lakas ng loob. Lakas ng loob para ipag laban ang sariling kasiyahan. I've always thought of myself as inferior to my father, but not until now.

I admit I'm still scared, but there's no turning back this time. Nasimulan ko na kaya paninindigan ko ang desisyon ko. No matter what the circumstances may be.

Pero biglang hindi ko na alam. I want to cry pero walang luhang lumalabas. In just a snap, my world turned upside down. Gusto kung magsisi dahil sa pag suway sa ama pero gaya nga ng sabi ko. Wala ng atrasan 'to.

"Ineng sa'n ka raw bababa?"

Agad akong natauhan nang may kumalabit sa akin. I immediately turn my gaze to the ale beside me.

"Po?"

"Tinatanong ka kasi ng kundoktor kanina hija kung saan ka raw bababa."

She plastered a friendly smile but I couldn't even lift the side of my lips to smile back. Napakurap ako. Hindi alam ang isasagot. Saan nga ba ako pupunta? I don't know much about places here in Manila. I sighed.

"Saan po ba tutungo ang bus... uhm... ale?"

She suddenly chuckled. I don't get what's funny, so my face stayed stoic.

"Alam mo, ang ganda mong bata ka. Bagay kayo ng anak ko."

Napakurap ako, hindi alam kung ano ang magiging reaction. I don't feel like talking. I'm not in the mood. Pero hindi naman at tama na maging rude ako sa aling katabi ko. She's a bit talkative but she didn't harm me, so I feel it's not right to just shut her down while talking to me nicely.

"I'm sorry po?" ani ko kahit na narinig ko naman talaga.

Mag sasalita na sana ang ale kaya lang naunahan siya ng lalaking katabi.

"Nay naman! Ibebenta mo pa ako sa hindi natin kakilala." Nag kamot siya sa batok at iniwas ang mga mata nang dumapo ang tingin ko sa kanya.

"Manahimik ka na nga lang dyan Gerard kung ayaw mong malintikan." Mahinang siniko ng ale ang anak at patagong pinandilitan ng mata.

"Mananahimik na nga." That Gerard smiled at his mother then acted like he was zipping his mouth.

The side of my lips rose a bit. Ang cute nilang mag ina. Nakaka-ingit. But the light feeling I felt disappeared immediately when I remembered how I've always wanted that kind of bond with my parents.

Umiwas ako ng tingin at sa may bintana itinuon ang mga mata.

Good thing I'm on an air-conditioned bus dahil kahit papaano'y hindi ko naririnig ang ingay galing sa labas. The bus terminal is a bit crowded. Siguro maraming uuwi ng kanikanilang probinsya dahil bakasyon na.

"Sa Claveria ang tungo nito hija. Doon din ba ang tungo mo?" Nag salita muli ang ale sa tabi ko kaya napabaling ako. "At siya pala, tawagin mo nalang akong Aling Rosa"

"Ah opo. Doon nga po... Aling Rosa." I said without thinking.

Maybe that's where I should go. I'm not familiar with the place pero mukhang maganda roon. Gusto ko munang magpakalayo. I want to be far from everyone and I don't think if makakabalik pa ba ako sa kinalakhang syudad.

"Talaga? Alam mo, taga Claveria kami. Nandito lang naman kasi kami nitong anak ko sa Maynila dahil dumalo kami sa graduation ng isa ko pang anak. Engineer, bagay din kayo non."

I didn't know what to say, so I smiled a bit. Kanina ko pa nararamdaman may naka titig sa akin kaya nilingon ko ang katabi ni aling Rosa. His eyes widen a bit but he is still able to stretch the side of his lips. Tumango ako at sinuklian ang kanyang ngiti.