- Co zrobiłaś?! – gwałtownie się do mnie odwrócił, a ja delikatnie skuliłam się na fotelu.
- Musiałam tak powiedzieć. Inaczej albo musiałabym zostać dłużej, albo poszedłby do domu dziecka.
- Czemu nie powiedziałaś mi o tym wcześniej? – usiadł w swoim fotelu naprzeciwko mnie i spojrzał łagodnie, wyprostowałam się i przełknęłam ślinę.
- Bo sama nie wiedziałam czy musiałabym o tym mówić, a potem ciężko było mi się do tego przyznać. Myślałam, że nic z tym nie zrobią póki nie przyszło pismo, że on też musi przyjechać.
- I co my mamy teraz zrobić?
- Wiem, że zjebałam i nie wiem czy dam rade sama, dlatego przyszłam do ciebie. – pomimo, iż nie chciało mi się płakać w oczach miałam łzy.
- Yhh... Daj mi czas do końca tygodnia, wymyślę coś. – westchnął grzebiąc w telefonie.
- Dziękuje. Bardzo ci dziękuje. – uśmiechnęłam się i szybko wybiegłam na korytarz, gdzie oparłam się o ścianę naprzeciwko drzwi.
Patrzyłam to w sufit to w podłogę, uśmiechając się jak głupia.
Otrząsnęłam się dopiero jak usłyszałam czyjeś kroki z końca korytarza.
Poprawiłam włosy i poszłam do windy, zjeżdżając do sali, w której miałam próby.
Może dam radę.
CZYTASZ
Others /Jeon JeongGuk
Fanfic- Bałam się co powiedzą inni, ale teraz wiem, że tak naprawdę bałam się, że stracę cię tak jak ojca.. Myślałam, że jak nie będziemy razem to nie będę cierpieć kiedy odejdziesz. Ale się myliłam. Kocham cię JeongGuk. I może dalej będę się bała, ale ju...
