SEN HEP AKLIMDASIN

EN DOĞRU KARAR

Şarkı bitene kadar Nehir'i izledim durdum. Neden bilmiyorum. Aslında biliyorum ama bu gerçeği kabullenmek istemiyorum. İtiraf ediyorum, kıskandım. Niye kıskandım onu da bilmiyorum. Yani Arası kıskanmak için ne sebebim olabilir ki benim?

Şarkı bitti. Bütün müşterilerin hepsi coşkuyla alkışladılar Nehir'i ve Aras'ı..

''Çok teşekkür ederiz''

Nehir büyük bir mutlulukla Arasa sarıldı. İkisinin ne kadar mutlu oldukları yüzlerinden anlaşılıyordu. Ya da ben çok dikkatle izlemiştim onları. Hatta o kadar izledim ki, ikisinin de bütün mimiklerini ezberlemiştim artık. Kaç dakikadır sahnede olan gözlerimi artık abime çevirmiştim.

'' Ben artık gideyim.''

'' Geleli ne kadar oldu ki nereye hemen?''

'' Sıkıldım.''

Sandalyeden kalktım ve ceketimi giydim. Çantamı elime aldım.

'' Size iyi eğlenceler, görüşürüz''

Sahnenin yanından geçerken, göz ucuyla bile bakmadım onlara. Yürüdüm, geçtim. Kapının oraya gelmiştim ki Aras bana seslendi.

''Masal?''

Arkama döndüm. Yüzünde gülümseme vardı. Ama ben gayet ciddiydim.

''Efendim?''

Benim bu soğuk ''efendim'' sözümden sonra onun da yüzünde ki gülümseme kayboldu.

'' Gelmeyeceğini söylemiştin?''

''Öyleydi. ''

'' Ama geldin. Neden hemen gidiyorsun ?''

'' Abime vermem gereken bir şey vardı önemli. Şimdide gidiyorum.''

'' Keşke kalsaydın..''

'' Kalmamın senin için ne önemi var Aras? Ayrıca bana artık soru sormayı bırak. Seni ilgilendirdiğini hiç düşünmüyorum. Hadi git sahnene. Şarkı söyle, gitarını çal. Yeni solistinle beraber.''

Tam arkama dönecektim ki, aklıma yeni gelen bir şeyle ona tekrar döndüm.

'' Bu arada, birbirinize çok yakışıyormuşsunuz.''

Bu sefer kapıya yönelip, kapıyı açtım. Ve çıktım. O ise arkamdan bir şeyler söylüyordu ama hiç dinlemeden gittim.

'' Masal, ne diyorsun? Hiçbir şey anlamadım..''

Hızla yürüdüm gittim. Bu çocuk ne yapmaya çalışıyor anlamıyorum. Sevgilisiyle aynı sahneye çıkıyor ve bana ''biraz daha kalsaydın'' diyor. Bu erkeklerin hepsi aynı işte. Telefonum çalmaya başlamıştı. Arayan Deniz. Ben denizi unuttum.

''Alo, canım nerdesin?''

'' Canım ben evdeyim ya, uyuyordum mesajını yeni gördüm, valla kusura bakma hemen çıkıyorum evden.''

'' Yok canım çıkma boşuna evden. Gerek yok. Zaten bende eve dönüyorum. ''

'' Sen niye gittin ki, bir şey mi oldu? Ne kaçırdım ben? Valla çatlarım bak..''

'' Oldu bir şeyler de telefonda anlatılmaz. Sonra anlatırım. ''

'' Uyuyamam ben bu gece ama yarını bekleyeceğim artık. ''

'' Aynen canım. Neyse ben kapatayım, görüşürüz yarın''

'' Görüşürüz tatlım''

Kestirme yoldan yürüyerek, biraz hava alarak gitmek istiyorum. Yürümeye başladım. Hava da ne çok soğuk ne de sıcak. Ilık ve hafif rüzgarlı bir hava var bu akşam İstanbul'da. En sevdiğim havadan. Ellerimi ceketimin cebine soktum ve boş sokaklardan yürümeye başladım. Acaba böyle davranmasa mıydım? Yani sonuçta onun bir sevgilisi olabilir ve bundan banane. Buna karışamam. Belki de gereksiz bir tepki gösterdim biliyorum. Ama benim sinirlendiğim şey, Arasın bana karşı tavrı. Yani o gece onunla aynı sahnede şarkı söylerken, bana bakan o gözleri. O kadar içten gülümsüyordu ki bana. Sonra, akşam beni çağırması, ben giderken peşimden gelip bana sorular sorması falan. Neden? Sevgilisi varken neden bana böyle davranıyor anlayamıyorum. Sanırım doğru olan ondan uzak durmak. Hatta belki de MASAL RESTAURANTTAN bir süre uzak kalmak. Çünkü o orda.