Vicious Lily

Chapter 5

Sinabi ko lahat kay Odette ang nangyari pagpasok ko sa kwarto ko, hindi ko siya hinayaang mag react ng banggitin ko na nasa bahay si Denver at mabilis na sinabi sa kanya ang mga paratang nito.

"Can you believe him?" suminghab ako at nagpatuloy sa paglalakad ng pabalik balik sa harap ng kama.

"Wow.. it take me almost three years to see how ridiculous you are when you're mad.. and he just see it after talking to you one time.. wow"

What? 

Napahinto ako ng marinig ang nananaginip na bosis ni Odette.

"..anyway friend, anong sinabi niya? Nagalit ba siya habang sinasabi niyang ikaw ang kumuha nun?"

Binuka ko ang aking bibig to tell her exactly how he said it and then pause.. no hindi niya sinabi na ako ang kumuha pero papunta na rin naman yun doon..

"Ano ako? Hihintayin na paratangan niya ng harap-harapan?"

"So you just burst out like that when you didn't even let him finish his sentence? Buti nalang hindi ako sumama friend nakakahiya ka, no wonder pinagtawanan ka nun"

Nagtagis ang bagang ko, kahit anong sabihin ni Odette wala pa rin siya kanina kaya hindi niya alam kung anong totoong nangyari! 

"Pinagtawanan niya ako! What the hell Det--"

"Okay I get it! We should plan how to murder him now pero masasayang ang ginawa mong pagnanakaw kung hindi rin naman pala niya mapapakinabangan ang scholarship.. you know it worth your debut, you being a good law abiding citizen..and probably your rational thinking"

Okay she's not my friend.

"..and don't get mad at me, I'm just saying what is obvious I'll tell you what friend, you're just overthinking it.. kaya ka nagagalit ng todo kasi sobrang iniisip mo, chill ka lang.. play it cool"

Kinagat ko ang aking labi kahit pa nagpupuyos pa ang aking loob at marami pa akong gustong sabihin pero hindi ibig sabihin na tahimik ako ay nakikinig na ako.

"Happy birthday Lily"

I told my father na gusto ko ng simpling selebrasyon and this is his way of simple, inviting his whole team at work, our neighbor, some friend, yung mga relatives na hindi ko masyadong kilala, nag pa cater siya para hindi na mahirapan sina Manang Rosalie.

Pati bakuran namin ay may tao..

I can't even remember kung nagkaroon ba ng pagkakataon na ganito kadami ang tao sa bahay namin, only child is Papa yung mga nandito ay mga pinsan niya or something like that, ngumisi ako sa mga bumabati sa akin at the same time feeling the elbow of Odette connect to my ribs.

"Will you please tried to smile sincerely?" she hissed

I almost roll my eyes at her, ano ngayon kung naka simangot ako? Buti nalang tapos na ang klase at wala na akong responsibilidad na imbetahin ang mga kaklase ko since hindi ko na rin naman sila makikita.

Well ang ginagawa lang naman ng mga yun ay ikumpara ang mga birthday ng isa't-isa.

"Hey guys"

This time nagsikuhan kami ni Odette ng makita kung sino ang palapit sa kinatatayuan namin. Anak ng katrabaho ni Papa na si Mr. Park nakalimutan ko ang pangalan pero alam kong kilala to ni Odette.

"Happy birthday Lily.."

He smile dahilan para mawala ng tuluyan ang kanyang mga mata, kasing tangkad ko lang ang lalaking ito at alam kong mas matanda siya sa akin pero kung tignan mo ay para bang bata.. lalo pa at medyo mataba--Odette elbow me again.