The Weird Commoner Is A Secret Agent (Slow Update Editing)

TWCIASA #58: Justice

TWCIASA #58: Justice

Dahan-dahan kong minulat ang mata ko. Sinuri ko ang hindi pamilyar na paligid. Agad akong napabangon ng makita kung nasaan ako. Natandaan ko kaagad ang nangyari kagabi. So it's not a dream! Omygod!

Tinignan ko ang mukha ni Jawrence na mukhang pagod na pagod. But his still handsome as always. But this is not the right time to compliment him! I need to get out of here!

Nakita ko ang hubad kong katawan at tinakpan ko kaagad ng kumot. Kinuha ko ang damit kong nasira! Fuck! Wala akong dalang damit. Salamat na lang dahil mahimbing pa siyang natutulog ngayon.

Sinubukan kong gumalaw pero ang sakit ng pagitan ng hita. Sobra! Kinuha ko ang underwear ko ng dahan dahan para hindi siya magising.

Nagtingin ako ng maaaring isuot sa akin. Pagkatapos kong magbihis ay kinuha ko ang bag ko sa gilid. Tinignan ko siya. Hindi ko alam kung may ihaharap pa ko sa kanya ngayong may nangyari na sa amin!

Sumasakit pa ang gitnang bahagi ng binti ko. Marahan akong lumabas ng condo niya at umuwi na sa bahay. Saka lang ako nakahinga ng maayos.

I can't believe it! May nangyari na namam samin! Napasinghap ako sa kagagahan kong pagbibigay ko na naman ng sarili sa kanya? Bakit! Nasapo ako sa noo ko. Tinignan ko ang cellphone ko. Nakita kong maraming missed call at karamihan ay si Zin.

Zin:

Hey! Where are you?!

I'm worried!

Zam, please answer your phone.

Halos sunod sunod non ay kanyang text. Alas 6 na ng umaga at paniguradong tulog pa iyon si Zin. Ipinahinga ko ang sarili ko dahil sa pagod.

Mom calling...

Nagising ako sa ingay ng cellphone ko. Kahit nakapikit ako at sumasakit ang ulo ko ay sinagot ko ang tawag.

"Zam, kailangan niyo bumalik sa Pilipinas. Your Granny is in critical condition." Umiiyak na sabi ni Mommy sa linya. Yung antok na diwa ko ay biglang nagising. Tumigil ang tibok ng puso ko parang hindi ako makapaniwala sa naririnig ko.

"What? H-How..." Para akong binuhusan ng malamig na tubig. Hindi ko alam kung paano ko tatanggapin ang sinasabi niya o paniwalaan man lang.

"Bumalik na kayo dito ni Zin. Pleaseeee!----Anong nangyayari?! Maaaa! What the hell? Call the doctor!" Agad na naputol ang tawag.

Napabangon ako agad at sinabi kay Zin ang nangyari. Nanlalamig ang parehong kamay naming dalawa. Nagbook agad kami ng ticket para makabalik sa Pilipinas.

Ayos naman si Granny nung umalis siya dito. Nakangiti pa siya. Pano siya naging kritikal doon?! Andaming katanungan sa isip ko. Ilang araw pa lang ang nakakalipas! ANONG NANGYARI?!

Napapikit ako sa nangyayari ngayon. Babalik na naman ako sa impyernong Pilipinas na yon. Kung dati ay gustong gusto ko don tumira ngayon ay hindi ko na mawarian ang takot sa dibdib ko.

Nang makalapag ang eroplano ay dumiretso agad kami sa hospital.

"Zam, Zin.. ang Granny niyo." Bumuhos ang luha ni Mommy. Hinawakan niya ang kamay habang dahan dahan siyang napaluhod.

"Wala na siya."

Halos pagsakluban ako ng langit at lupa ng marinig ko iyon.

Hindi pwede...

Hindi pwede!

Agad akong umalis sa harap ni Mommy kahit ang paghagulgol niya ay rinig na rinig sa lobby ng hospital.