(Unicode) ရေကန်ထဲ မှ ချစ်ဇာတ်လမ်း- 2 (အပြာရောင် အချစ်ညများ)
ကျွန်တော် ချစ်တဲ့အကိုနဲ့အတူတူနေလာတာ ဘာလိုလိုနဲ့ တစ်နှစ်တောင်ကြာလာခဲ့ပြီ။ သူ့အချစ်၊ သူ့အကြင်နာတွေက ကျွန်တော့်ကို ဘယ်တော့မှ ြင်ီးငွေ့မသွားစေခဲ့ဘူး။ စီးပွားရေးကို ဇောက်ချလုပ်တတ်သလို အချစ်ရေးလည်း ဘာဇွဲကောင်းသလဲ မမေးနဲ့။ သူနဲ့နေရင် တနေ့ နှစ်ကြိမ်ဆိုတာတော့ ပုံမှန်မှတ်လိုက်ပေတော့။ သူအလုပ် ပိတ်တဲ့ရက်မျိုးဆို သုံးလေးကြိမ်လည်းဖြစ်သွားနိုင်တာပဲ။
မလုပ်နဲ့ဆိုတာ မရဘူး။ သူပြောနေတာ ဘာတဲ့။ မနက်ဖြန်ဆိုတာ မစဉ်းစားပဲ ချစ်တယ်။ ဒါကြောင့် ဒီနေ့ အားလုံးချစ်မယ်။ နေ့ဖို့ညစာ ချန်မထားဘူးက ပါသေးတယ်။ အလကား။ သူလိုချင်တာ ရဖို့ ပါးစပ်က ပေါက်ကရလျှောက်ပြောနေတာ။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော်ခွင့်မပြုရင်တော့ ဘယ်တော့မှ အတင်းအကျပ်တော့မလုပ်ရှာဘူးဗျာ။ အဲ့ဒီတော့ ကျွန်တော်လည်း ဆူဆူပူပူနဲ့ငြင်းသလိုနဲ့ ခွင့်ပြုရတာပဲပေ့ါ။ ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ သူ့ကိုချစ်တာကိုးဗျာ။ သူ့ရဲ့ယောက်ျားပီသတဲ့ စိတ်ဓါတ်ကိုချစ်တယ်။ သူ့မိသားစုကို ခင်တွယ်တဲ့စိတ်ဓါတ်ကိုလေးစားတယ်။ တချို့ယောကျာ်းတွေလို ချစ်ပြီးပစ်ထားတဲ့ လူစားမျိုးထဲ ကိုသီဟစော မပါဘူး။
လူတစ်ယောက်ကို ရုပ်ရည်ကြောင့်၊ ငွေကြေးကြောင့်၊ အာဏာကြောင့် ချစ်မိတာထက် စိတ်ထားလေးကြောင့် ချစ်မိတာ၊ ခံယူချက်လေးကြောင့် ချစ်မိတာက ဘယ်လောက်လေးနက်တယ်ဆိုတာ ကြုံဖူးသူတိုင်းသိပါလိမ့်မယ်ဗျာ။ ကိုယ့်အချစ်၊ ကိုယ့်စိတ်ဝိဉာဉ် အားလုံးကို ပုံပြီး လူတစ်ယောက်ကို ချစ်ခွင့်ဆိုတာ အရမ်းကို ကံကောင်းတယ်ဆိုတာ ကျွန်တော် ပိုပိုသိလာတယ်။ အကို့ကို ဂျပန်မှာ လက်ခံလိုက်ပြီးကတည်းက ကျွန်တော့် အသည်းနှလုံးရဲ့ အနက်ရှိုင်းဆုံးနေရာမှာ အကို့ပေါ်ထားတဲ့ အချစ်က အမြစ်တွယ်ပြီး နေ့စဉ်နဲ့အမျှ အချစ်သစ်ပင်က ကြီးထွားနေတယ်။ သူနဲ့ခွဲရတဲ့အချိန်တွေ ကျွန်တော် အလွမ်းကိုအဖော်ပြုရင်း ရှင်သန်နေခဲ့တယ်။ လွမ်းတယ်။ နာကျင်စွာနဲ့ ဆက်ချစ်နေပြီး လွမ်းတယ်။
ကံတရားကြောင့် အကို့ကို ပြန်ဆုံခဲ့ရတယ်။ အဲ့ဆုံတွေ့မှုက သူဖန်တီးထားတယ် ဆိုတာ နောက်ပိုင်းမှသိလာတယ်လေ။ သူ့ညီကို မြစ်ကြီးနားကနေ မန်းလေး ကျွန်တော့် ညီမလေးရှိတဲ့ တက္ကသိုလ်ကို ကျောင်းပြောင်းပေးခဲ့တယ်။ ညီမလေးတက်တဲ့ ကျူရှင်ကို အပ်ပေးတယ်။ ပြီးတော့ ညီမလေးနဲ့တွေ့ဆုံအောင် လမ်းစလေးတွေချပေးလိုက်တယ်။ အိမ်ကညီမနဲ့ သူ့ညီကလည်း ဖူးစာများပါသလားမသိတော့။ တွေ့တာနဲ့ တယောက်ကို တယောက်စိတ်ဝင်စားပြီးနောက်ဆုံးနှစ်ဖြေပြီး ခိုးရာလိုက်ပြေးတဲ့အထိတဲ့ဗျာ။
သူပြောကာစက သူ့ကို နည်းနည်းစိတ်တိုမိသေးတယ်။ဒါပေမယ့် သူကျွန်တော့်ကို ချစ်လို့၊ ပြန်ဆုံချင်လို့ ကြိုးပမ်းတယ်ဆိုတာ သိရတော့ ကျွန်တော် သူ့ပုခုံးကို ကိုက်ပစ်လိုက်ပြီး မျက်ရည်ကျမိတယ်။ ဘယ်သူမဆို ကိုယ့်ကို အဲ့လောက်ချစ်တဲ့သူရှိတာသိရင် စိတ်လှုပ်ရှားမိမှာပဲမလား။ ကျွန်တော်လည်း လူထဲကလူပဲဗျာ။ စိတ်လှုပ်ရှားရုံတင်မကဘူး။ သူ့ကိုလည်းပိုချစ်သွားတယ်။
ဒါကြောင့် သူကျွန်တော့်ကို ဘယ်လောက် တောင်းဆိုပါစေ။ ကျွန်တော်လိုက်လျောဖို့အသင့်ပါ။ သီဟစောဆိုတဲ့လူက သူ့အသက်ကို ကျွန်တော့်ကိုတောင် ပေးအပ်ထားမှတော့ ဝေယံအောင်ဆိုတဲ့ ကျွန်တေ်ာကလည်း သူ့လိုအင်ကို ဘာကြောင့်မဖြည့်ဆည်းရမှာလဲဗျာ။ အခုဆို သူနဲ့ ကျွန်တော် အတိလင်းနေကြတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်အလုပ်က ဆရာဖြစ်လို့ အုလပ်ခွင်အထိ သူဘယ်တော့မှ လိုက်မလာခဲ့ဘူး။ အမြဲပဲ ကျွန်တော့်ကို တပည့်တွေအထင်မြင်လွဲမှားမှာကို မဖြစ်အောင်ရှောင်ပေးတယ်။ ကျွန်တော်က ဘယ်သူသိသိ မရှက်ပါဘူး။ ကျွန်တော်တို့ချစ်ခြင်းက အပြစ်ကင်းတယ်လေဗျာ။ သူ့ဘက်က ကင်းရှင်းမှ ကျွန်တော်သူ့ကိုလက်ခံခဲ့တယ်။ သူကလည်း မလွတ်လပ်တဲ့ အချစ် ကျွန်တော့်ကို မပေးခဲ့ဘူး။ ဒါကြောင့် သူ့အချစ်ကိုရတာ ကျွန်တော် ဂုဏ်ယူတယ်။
အခုလည်း တပည့်တွေနဲ့ လေ့လာရေးထွက်လို့ သူနဲ့ တပတ်တောင်ခွဲခဲ့ရတာ။ ညတိုင်းညတိုင်း သူက ဘယ်လိုနေမယ် မသိဘူး။ ကျွန်တော်တော့ သူ့ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးကို လွမ်းလိုက်တာ သေတော့မယ်ဗျာ။ တချို့ကပြောတယ်။ ကြိုက်စရာရှားလို့ လိင်တူချင်းမှာ ချစ်ရလား။ တဏှာရာဂကြီးလိုက်တာတဲ့။ ပြောကြပါစေ။ ကျွန်တော် မနာပါဘူး။ သူူတို့သိတာ သွေးသားစက်ယှက်သက်သက်ပဲကိုး။ လူလူချင်း လိင်နဲ့မခွဲပဲ ချစ်လို့ရတယ်ဆိုတာ နားမှမလည်ပဲကိုး။ သူနားမလည်ရကောင်းလားဆိုပြီးသူ့ကို မုန်းလည်းမမုန်းမိဘူး။ သူ့စိတ်နဲ့သူ့ကိုယ် လွတ်လပ်စွာ ထင်မြင်ခွင့်ရှိသလို သူ့အသိဉာဏ်အဆင့်နဲ့ ကောက်ချက်ချခွင့်ရှိပါတယ်။ အမြင်မတူတာကို လက်ခံပြီး ကျွန်တော်က လိင်တူတဲ့ အကို့ကို အချစ်တစ်စက်လေးမှ မလျော့ခဲ့ဘူးဗျာ။
အချစ်တင်မကဘူး။ သူ့ကိုယ်ရဲ့ အချစ်စွမ်းအားကို တပ်မက်မှုလည်း တစ်စက်လေးမှ မလျော့ခဲ့ဘူးဗျာ။ ဆန့်ကျင်ဘက်လိင်ရဲ့ ဆွဲငင်မှုကို လူတိုင်းက လက်ခံတယ်။ နှစ်ခြိုက်တယ်၊ ကျေနပ်တယ်။ သံလိုက်တွေလို အဖို၊အမ ဆန့်ကျင်ဘက်ဆို တွယ်ကပ်နေအောင် ဆွဲငင်တယ်ပေါ့။ ကျွန်တော်ငယ်တုန်းကလည်း သံလိုက်တုံးတွေနဲ့ဆော့ကစားခဲ့ဖူးလို့သိပါတယ်.။ ဆန့်ကျင်ဘက်ရဲ့ ဆွဲငင်ခြင်းအနုပညာပေါ့။ သံလိုက်တွေမှာ ဖိုဖိုချင်း၊ မမချင်း မျိုးတူရင်တွန်းကန်တယ.်။ တွန်းကန်ခြင်းအနုပညာပေါ့။
ဒါပေမယ့် တွန်းကန်ခြင်းက ဆွဲငင်ခြင်းထက်ကို ပိုနှောင်တွယ်တဲ့အရာရှိတာကို ဘာကြောင့်လေးလေးနက်နက်မတွေးမိတာလဲ ဆိုတာ ကျွန်တော်မသိဘူး။ မျိုးတူဝင်ရိုးစွန်းနှစ်ခုကို ပွတ်တိုက်ကြည့်ပါလားဗျ။ တွန်းကန်တယ်။ ဟုတ်တယ်။ ဒါပေမယ့် သိမ်မွေ့တဲ့ ရင်းနှီးတဲ့အရာလေးကသူတို့ကြားမှာဖြစ်နေတာ။ အဲ့ဒါက ဖိုမ တွယ်ကပ်တာထက် နူးညံ့တယ်။ သိမ်မွေ့တဲ့ တစ်စုံတရာရှိနေတယ်ဆိုတာ ကျွန်တော် ခံစားမိတယ်။ အဲ့အရာလေးကို ကျွန်တော်မြတ်နိုးတယ်။ မျိုးတူလို့ မနီးကပ်နိုင်လို့သာ သိမ်မွေ့တဲ့အရာကို လူတွေမသိခဲ့တာပါ။ ဒါပေမယ့် ချစ်တဲ့ အကိုက အဲ့အရာကိုဖယ်ရှားပြီးနီးကပ်စေတဲ့အခါ ကျွန်တော် အဲ့မျိုးတူချစ်ခြင်းကို မမေ့နိုင်အောင်ကို တမ်းတနေမိပြီဗျာ။
ကျွန်တော် ခရီးထွက်ပြီး အိမ်ကိုပြန်ရောက်တော့ သူကပြုံးပြီးကြိုတယ်။ ကျွန်တော် သူ့ကိုယ်ပေါ်ခုန်တက်ပြီး အားပါးတရဖက်လိုက်မိတယ်။ သူကလည်း ကျွန်တော့်ကို ဖက်ပြီးမွှေ့ရမ်းလိုက်တယ်။ နောက် ကျွန်တော်တို့နူတ်ခမ်းတွေ အငမ်းမရတွယ်ကပ်သွားကြတယ်။
နူတ်ခမ်းချင်းစုပ်တယ်။ နမ်းတယ်။ လျှာချင်းကလိတယ်။ အနမ်းတွေက ပြင်းထန်လာတယ်။ ကျွန်တော် သူ့ကိုအရမ်းလိုချင်နေပြီ။ ဒါပေမယ့်ကျွန်တော် ခရီးကပြန်ရောက်စ ချွေးတွေသံတွေနဲ့။ ညစ်ပတ်နေတယ်။ သူ့ကို နမ်းပြီးပြောလိုက်တယ်။
"ကျွန်တော် ရေချိုးဦးမယ် အကို...ပြီးမှ.. ချစ်မယ်နော်."
"ကိုယ် မစောင့်ချင်တော့ဘူး။ တပတ်ကြီးများတောင် စောင့်ခဲ့ရတာ။ "
"အာ..အကိုကလည်း.. ကျွန်တော့်ကိုယ်က ညစ်ပတ်နေတယ် .."
"ဒါဆို..ရေချိုးရင်း ချစ်မယ်ကွာ..."
"'ဟာ.. အကိုက လုပ်ပြီ။ ရေချိုးကန်ထဲ စိမ်ရင်းလုပ်ရမှာလား။ တော်ပြီ။ ခဏလေးပါ...နော်.။ ကျွန်တော် အမြန်ချိုးလိုက်မယ်.."
သူက စကားနားမထောင်ဘူးဗျ။ ကျွန်တော့်ကို ပွေ့ချီပြီး ရေချိုးခန်းထဲ ဝင်ခဲ့တယ်... ။ ကျွန်တော် ရေချိုးခန်းကို မြင်တော့ အရမ်းသဘောကျသွားတယ်။
"ဝိုး... အကို ရေချိုးခန်းကို အသစ်ပြန်လုပ်ထားတယ်... မိုက်တယ်..."
အိပ်ခန်းထဲက ရေချိုးခန်းအဟောင်းကို ဖျက်ပစ်ပြီးပိုကျယ်အောင်လုပ်ထားတယ်။ ရေပန်းတွေက အပေါ်ကဖြာကျနေတယ်။ မီးခလုတ်ကိုဖွင့်လိုက်တော့ အပြာရောင်မီးလေးက ရေပန်းကြားလင်းလာပြီးရေတွေက နီလာရောင် ပြာလဲ့လဲ့ဖြစ်လာတယ်။ ရေချိုးခန်းနံရံက မှန်တွေနဲ့ကာထားတယ်။ပြီးတော့ ကျောက်ပြားခုံက ပါသေး။ ထိုင်ပြီး ခြေထောက်တိုက်လို့ရသလို ထိုင်ပြီး ချစ်တင်းနှောလို့လည်းရနေသလို....။ ကျွန်တော် စကားပြောမလို့ လှည့်လိုက်တော့ သူက အဝတ်အားလုံးချွတ်ပြီးနေပြီ။
"အကိုနော်... ဘာလုပ်မလို့ကြံနေတာလဲ..."
"ယံလေးကို ကိုယ် ရေချိုးပေးမလို့ပါ..."
"ရေပဲချိုးပေးရမှာနော်... ဟိုဟာ ဒီဟာ မလုပ်နဲ့.."
ကျွန်တော့်စကားသံအဆုံး သူက ဆွဲပြီး တခါတည်းနမ်းပစ်လိုက်သည်။ အပေါ်ကရေစက်တွေက ကျွန်တော်တို့ပေါ်တဖွဲဖွဲကျနေသည်။ နမ်းရင်း ရေစက်တွေက ပါးစပ်ထဲဝင်ကုန်သည်။ ကျွန်တော်ထိန်းထားသည်ကိုလွှတ်ပစ်လိုက်သည်။ အကိုက အဝတ်အားလုံးကူချွတ်ပေးတော့ ခဏတွင်း နှစ်ဦးသား ကျောက်ခေတ်လူသားတွေလို အဝတ်ကင်းမဲ့ကုန်သည်။ တယောက်ကိုတယောက် တင်းကျပ်စွာဖက်ပြီး တယောက်အသားကို တယောက်ပွတ်သပ်နေမိသည်။ အကို့ကျောပြင်ကို ပွတ်သပ်နေမိသလို အကိုကလည်း ကျွန်တော့်တင်ပါးတွေကို ဆုပ်နယ်နေသည်။ ကျွန်တော့်စိတ်တွေ ကြွတက်လာခဲ့သည်။ အငယ်ကောင်ကလည်းနိုးလာခဲ့ပြိ။
"ဟော...ကလေးရဲ့ အငယ်ကောင် နိုးလာပြီ။ လိမ်မာတယ်။ သူ့ဒယ်ဒီကိုတွေ့လို့ ချက်ချင်းထလာတာ..."
"အကိုနော်...ပေါက်ကရတွေ။ အကို့ဟာကြီးက ဒုံးပျံလိုဖြစ်နေတာကျကော..."
"အဲ့ဒါက သူ့သခင်ကိုတွေ့လို့ အတင်းကို တွင်းအောင်းချင်နေလို့..."
ကျွန်တော်သူ့ အငယ်ကောင်ကို ဆုပ်ကိုင်မိစဉ် အာခေါင်တွေခြောက်လာခဲ့သည်။ ပူနွေးမာကျောသည့် ဒီကောင်ကြီးကို ကျွန်တော်လည်း လွမ်းနေသည် မဟုတ်လား။ နှစ်ယောက်သား တစ်ယောက်ဟာတစ်ယောက်ဆုပ်ကာ ဆွနေပြီး အရမ်းကိုလိုချင်လာခဲ့သည်။ အကိုက ကျွန်တော့်ကိုယ်ကို ဆွဲယူကာ ကျောက်သားခုံလေးစီခေါ်လာသည်။ အကိုက ခုံပေါ်ထိုင်ပြီး ကျွန်တော်က မျက်နှာချင်းဆိုင် ခွထိုင်လိုက်သည်။ အကို့က ကျွန်တော့်နို့ကိုလှမ်းစို့လိုက်စဉ် ကျွန်တော် ယောင်ယမ်းပြီး ညည်းလိုက်မိသည်။ ကောင်းလွန်းလို့ ဒီနူတ်ခမ်းအတွေ့ကိုလွမ်းနေတာ သေမလိုပဲ မဟုတ်လား။ အကိုက ကျွန်တော့်နို့ကို စုပ်လိုက်၊ ကိုက်လိုက်၊ လျှာနှင့်ကလိလိုက်နှင့် စိတ်တိုင်းကျနှိပ်စက်နေတော့ ကျွန်တေ်ာ မရတော့ပေ။
"အကို... မရတော့ဘူး။ လုပ်တော့.."
"ဒီစကားကို စောင့်နေတာ ယံလေး..."
သူကပြောပြီး ကျွန်တော့်တင်ပါးကိုပင့်မပြီး သူ့အငယ်ကောင်နှင့် ကျွန်တော့် ခရေကိုတေ့ပေးလိုက်သည်။ ကျွန်တော် အသက်ပြင်းပြင်းရှုကာကိုယ်ကိုလျော့ပြီး သူ့အငယ်ကောင်ကို ကိုယ်ထဲ ဝင်ခွင့်ပြုလိုက်သည်။ ထိပ်ဖူးက တရွေ့ရွေ့နှင့်အထဲကိုဝင်လာခဲ့သည်။ တပတ်တောင်ကြာပြီဖြစ်လို့ ကျပ်နေသည်။ ကျွန်တော် ဖြည်းဖြည်းချင်းဖိချလိုက်သည်။ ကျပ်သိပ်သည့် ခံစားချက်က ကျွန်တော့်ကို ယစ်မူးစေသကဲ့သို့သူ့ကိုလည်း ညည်းသံထွက်စေသည်အထိ ကောင်းသည့် အရသာကိုပေးစွမ်းနေသည်။ ကျွန်တော် အကို့နူတ်ခမ်းကိုနမ်းလိုက်ပြီး အဆုံးထိဖိချလိုက်သည်။
အပေါက်အလမ်းတည့်စွာဖြင့် သူ့ညီငယ်လေးက ကျွန်တော့်ကိုယ်ထဲ တဆုံးဝင်သွားလေပြီ။ သူက ကျွန်တော့်နို့တွေကိုချေပေးပြီး သက်သာအောင်လုပ်ပေးသည်။ နေသားကျတော့မှ ကျွန်တော်က ကျောက်ထိုင်ခုံပေါ်ဒူးတုပ်လျက်နှင့် လှုပ်ရှားတော့သည်။ သူက ပထမငြိမ်နေပြီးနောက် အရှိန်ရလာတော့ ကျွန်တော့်ကို ပင့်မက ကူညီပေးသည်။ကျွန်တော် သူ့ပုခုံးကို အားပြုပြီး အားကြိုးမာန်တက် လှုပ်ရှားပေးနေသည်။ ချစ်သော အကို့ကိုကောင်းစေချင်သည်။ ခွဲနေသည် တပတ်တာအတွက် အကို့ကို အကောင်းဆုံးဖြည့်ဆည်းပေးချင်သည်။
နောက်ဆုံး နှစ်ဦးသား ပန်းတိုင်ကို ရောက်သွားပြီး ကျွန်တော့်ကိုယ်ထဲ သူ့မျိုးကိုပန်းထုတ်သကဲ့သို့ သူ့ဗိုက်တွေပေါ်ကျွန်တော် ပန်းထုတ်လိုက်မိသည်။ ကျွန်တော် သူ့ကိုယ်ကိုမှီထားပြီး အမောဖြေနေသည်။ တကိုယ်လုံး အပူတွေလှည့်လည်လို့နေသည်။ သူက ရယ်မောကာ ပြောခဲ့သည်။
"ကိုယ်က ယံလေးနဲ့ ခုလို ရေချုးိရင်း ချစ်တင်းနှောချင်နေတာ.. ကိုယ့်ကို ခွင့်ပြုပေးလို့ ကျေးဇူးတင်တယ် ချစ်လေး..."
"ကျွန်တော်လည်း အကို့ကိုလွမ်းနေတာ.. အရမ်းလွမ်းတာပဲဗျာ..."
'လွမ်းရင် နောက်တချီ..လာခဲ့..."
တကယ်ပဲ သူ့ကိုယ်ခံစွမ်းကာ လက်ဖျားခါလောက်သည်။ ကိုယ်ထဲစိမ်ထားသည့် သူ့အငယ်ကောင်က ပြန်မာလာခဲ့လေပြိ။
-------------------------------------------------
( ဆွိခန်းလေးဖတ်ချင်တယ်ဆိုလို့ ဇာတ်ကောင်အားလုံးရဲ့ ဆွိတာလေးကို ပြန်ရေးနေတာပါ။ တတ်နိုင်သလောက် အပေါစား အချစ်ခန်းမဖြစ်အောင် ကြိုးစားရေးနေပါတယ်ဗျာ)
YOU ARE READING
Love Stories
Short Storyခ်စ္ဇာတ္လမ္းမ်ားစုစည္းမႈ ကိုနွင္းထန္+ မိုးစက္ သီဟေစာ+ေ၀ယံေအာင္ သူရိန္+ ကိုကို သတိုးေအာင္+ေငြစင္ မင္းသတိုး+ေႏြဦး ထိမိုယြမ္+စာဂီရိ တင္တက္ရင္+ကမာအာဇမာန္ တင္ေမာ္ရင္+ေဟဇယ္ သူတို႕ေတြရဲ႕ အခ်စ္ခန္းမ်ားသီးသန္႕စုစည္းမႈ။
