Love Stories

(Unicode) ရေကန်ထဲ မှ ချစ်ဇာတ်လမ်း- 4 (မုန်တိုင်းများ၏အရှင်သခင်)

(Unicode)
ရေကန်ထဲ မှ ချစ်ဇာတ်လမ်း- 4 (မုန်တိုင်းများ၏အရှင်သခင်)


ဟေဇယ်နှင့် တင်မော်ရင်

တင်မော်ရင်သည် နောင်တော်နှင့်ကမာ မြို့တော်ကိုစွန့်ခွာသွားကတည်းက တာဝန်များစွာပိနေခဲ့သည်။ ချူးချူးကိုလိုအပ်သည့် အကြံဉာဏ်များကိုပေးကာ လေ့ကျင့်သင်ကြားပေးခဲ့ပြီး အိမ်ရှေ့မင်းတာဝန်ကိုလည်းထမ်းဆောင်ရသေးသည်။ ဒ့ါကြောင့် မိမိအိမ်တော်တွင် ပြန်အိပ်ဖို့ပင် အနိုင်နိုင်ဖြစ်လာခဲ့သည်။ လွမ်းသည်။ တော်တော့်ကိုလွမ်းသည်။ ဖိန်းဖိန်းနှင့်သားလေးကိုလွမ်းသည်။ အလွမ်းဆုံးက ဟေဇယ့်ကိုဖြစ်သည်။ ပြီးတော့ မိမိချစ်ရသော နတ်သားလေးဟေဇယ်၏ အထိအတွေ့ကိုလွမ်းသည်။ တောက်ပသည့် မျက်လုံရွဲကြီးနှင့်သူလေး၏ အကြင်နာကိုလွမ်းသည်။

ဟေဇယ်က ယခုအခါ ချူးချူး၏အတိုင်ပင်ခံဖြစ်နေသဖြင့် မိမိတွေ့ချင်တိုင်းလည်း မတွေ့ရပေ။ ဖိန်းဖိန်းကမှ အိမ်ပြန်သွားလျှင်တွေ့ရသေးသည်။ ဟေဇယ်ကတော့ ချူးချူး၏ သူငယ်ချင်းလည်းဟုတ်၊ အတိုင်ပင်ခံလည်းဟုတ်ဆိုတော့... ချူးချူးသွားလေရာပါပြီး မိမိမှ နန်းတော်ထဲ မျက်နှာလေးမြင်ရုံသာမြင်ရပြီး ထိတွေ့ခွင့်မရတာ ကြာလေပြီ။ ချူးချူးက ဟေဇယ်ကို မိမိ၏တရားဝင်ကြင်ယာတော် တင်မြောက်ပေးပါမည်။ ယခုတော့ သူမအနားခေါ်ထားပါရစေဦးဆိုပြီး တရားဝင်တောင်းဆိုထားသဖြင့် လူကြီးတန်မယ့်နှင့် တင်မော်ရင် အတင်းမခေါ်ထားနိုင်ပဲ နှမျောတမ်းတစွာဖြင့် ဟေဇယ့်ကို ဘုရင်မချူးချူးနားကို ငှားပေးထားရသည်။

ညတိုင်းညတိုင်း ဟေဇယ်မရှိသည့် အိပ်ယာက အထီးကျန်လွန်းလှသဖြင့် တင်မော်ရင် အလုပ်ကို သန်းခေါင်ကျော်သည်အထိ လုပ်ပြစ်လိုက်သည်။ အလွမ်းကို အလုပ်နှင့်ဖြေလိုက်သည်။ ဖိန်းဖိန်းက ချစ်လင်ကို ဖြောင့်ဖြသော်လည်း ပြောမနိုင်သဖြင့်လွှတ်ထားရတော့သည်။ ဟေဇယ်လေးနှင့် မောင်တော်ကို မိမိကိုယ်တိုင် သဘောတူကာ ချူးချူးကို အတိအလင်း လက်ဆက်ပေးရန် နားချထားခြင်းဖြစ်သည်။ ချူးချူးက လက်ခံသော်လည်း ဟေဇယ့်ကို ခင်မင်သည်။ တွယ်တာသည်။ ပြီးတော့ ဟေဇယ်၏ ဖြတ်ထိုးဉာဏ်နှင့် တိုင်းတပါးတွင်ကြီးပြင်းခဲ့သည့် အတွေ့အကြုံများက နိုင်ငံခြားဆက်ဆံရေးတွင် များစွာအသုံးဝင်သဖြင့် သူမအနားတွင် အနီးကပ်အကြံပေးခန့်ထားပြီး ခေါ်ထားသဖြင့် အိမ်ကချစ်လင်ကြီးကလည်း သက်ပြင်းတဟင်းဟင်းချပြီး အလုပ်ကိုတွန်းလုပ်နေသည်ကို သိတာပေါ့။ ဖိန်းဖိန်းသည် မိမိကို ချစ်ပေးသည့် မောင်တော့်ကို ကျေးဇူးတင်သည်။ အချစ်မလျော့သည့်အတွက် သူစိတ်ချမ်းသာအောင်လည်း ဖိန်းဖိန်း ပြန်လည်လိုက်လျောပေးခြင်းဖြစ်သည်။

အချို့မိန်းမများက ပြောကြသည်။ မုန့်သာဝေစားနိုင်သည်။ အချစ်ကို ဝေမစားနိုင်ဘူးတဲ့။ ခပ်ညံ့ညံ့မိန်းမများ၏ စကားဖြစ်ပါလိမ့််မည်။ ရည်မှန်းချက်တူလျှင် အတူဝေမျှလို့ရသည်ဟု ဖိန်းဖိန်းယုံကြည်သည်။ ယခုဆိုလည်းကြည့်။ မောင်တော်က မိမိကို တန်ဖိုးထားမြတ်နိုးသည်ကိုသိသည်။ သားတော်လေးကို တုန်နေအောင်ချစ်သည်ကိုလည်း သိသည်။ မိမိအပြင် ဟေဇယ့်ကို သနားပြီး အသည်းနင့်အောင်ချစ်နေမှတော့ မောင်တော်ချစ်သည့် သူကို ဖိန်းဖိန်းလိုက်ချစ်ပေးရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။ မိမိမုန်းလျှင် မောင်တော်ပဲ စိတ်ဆင်းရဲမည်။ မိမိချစ်သည့် မောင်တော်ကို ဝမ်းသာစေချင်သည်။ ပြီးတော့ ဟေဇယ်ကလည်း မောင်တော့်ကို စိတ်ရင်းနှင့်ပြန်ချစ်ပေးသည်။ မိမိကိုလည်း ရိုသေစွာဆက်ဆံသည်။ ဂါရဝတရားထားသည်။ တူမတော် ဘုရင်မကို အထောက်ပံ့ပေးသည်။ ဒါကြောင့် ဟေဇယ့်ကို မောင်တော့် ကြင်ယာတော်အဖြစ် လက်မခံစရာမရှိပေ။

ဖိန်းဖိန်းသည် တူမတော် ဘုရင်မထံ အခစားဝင်ပြီး ဟေဇယ့်ကို အိမ်ခဏပြန်လွှတ်ပေးရန် နားချရသည်။ မဟုတ်လျှင် မောင်တော်လည်း အလုပ်တောက ထွက်လာမည် မဟုတ်တော့ပေ။ ဟေဇယ်က တက်ကြွနေသော်လည်း သူလည်း မောင်တော့်ကိုလွမ်းမည်ကို မိမိနားလည်သည်။ မိမိကိုကြည့်လိုက်သည့် မျက်ဝန်းများက အားကျဟန်ပါနေသည် မဟုတ်လား။ ချူးချူးလည်း ဒေါ်လေး၏တောင်းဆိုမှုကြောင့် ဟေဇယ့်ကို သုံးရက်အိမ်ပြန်နားခွင့်ပေးလိုက်သည်။

ဟေဇယ်သည် ချူးချူးနှင့်ဖိန်းဖိန်းကို အရိုသေပေးပြီး အိမ်ရှေ့မင်းအိမ်တော်ကို အပြေးလွှားလာခဲ့သည်။ ဟိုလူကြိးကို သတိရသည်။ သူ့ရင်ခွင်ကျယ်ကြီးကို တမ်းတသည်။ အိမ်တော်သို့ရောက်သော် ဟေဇယ်က သူအလုပ်လုပ်သည့် စာကြည့်ခန်းကိုသွားချောင်းပြီးနောက် အကြံတခုရသွားသည်။ ထို့နောက် အိမ်တော်ထိန်းကြီးကို လိုအပ်တာမှာကြားပြီးနောက် အိမ်ရှေ့မင်းကို ရေချိုးဆောင်ဘက်ကို ခေါ်လာရန် အမိန့်ပေးလိုက်သည်။ ဖိန်းဖိန်းကခေါ်ခိုင်းလိုက်သည်ဟု ပြောပြီး ရေချိုးကန်ကြီးထဲစောင့်နေသည်။

တင်မော်ရင်သည် စာချွန်လွှာများကိုဖတ်နေစဉ် အိမ်တော်ထိန်းကြီးက သခင်မက ရေချိုးဆောင်ကိုကြွရန် မှာလိုက်သည် ဆိုတော့ မိမိလည်းရေမချိုးရသေးသည်ကို သတိရပြီး ဖိန်းဖိန်း ရေချိုးရန်စီစဉ်ပေးထားသည်ဟု ထင်ပြီး လာခဲ့သည်။ ရေချိုးဆောင်ထဲကိုရောက်သော် သင်းပျံ့သည့် မွှေးရနံ့ကိုရပြီး ကန်ထဲတွင်နှင်းဆီပွင့်ဖတ်နီများနှင့် အမွှွေးနံ့သာရည်များရေစပ်ထားသည့် ရေနွေးနွေးကိုတွေ့သော် တင်မော်ရင် အဝတ်အားလုံးချွတ်ခွာလိုက်ပြီး ကန်ထဲကိုဆင်းလိုက်သည်။ မွှေးပျံ့ပြီး နွေးသည့်ရေက မောပန်းသမျှကိုပြေသွားစေသည်။ ဒါကြောင့် တင်မော်ရင် မျက်လုံးမှိတ်ကာ ကန်ဘောင်ကိုမှီပြီး အနားယူလိုက်စဉ် ရေကန်ထဲကို တစ်စုံတစ်ဦးဆင်းလာသံကိုကြားလိုက်ရသည်။ ဖိန်းဖိန်းထင်သောကြောင့် မျက်လုံးကို ဖွင့်မကြည့်ပဲ မေးလိုက်သည်။

"ဖိန်းဖိန်းလား... မိုးချုပ်ကြီးရေချိုးတာ နေမကောင်းဖြစ်လိမ့်မယ်..."

သို့သော် ဘာမှဖြေသံမကြားပဲ မိမိခြေထောက်ကြားတိုးဝင်လာသည့် လက်လေးတစ်စုံက အိပ်ငိုက်နေသည့် ဖွားဖက်တော်လေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ ပြုစုပေးစဉ် တင်မော်ရင် တိုးတိုးညည်းလိုက်မိသည်။ ဖိန်းဖိန်းက မိမိကိုပြုစုပေးနေသည်ဟုထင်ကာ တင်မော်ရင် နှစ်သိမ့်စွာညည်းနေသည်။ ထို့နောက် ပူနွေးသည့်လျှာလေးက မိမိရင်ဘတ်က အဖုကို ကိုက်လိုက်တော့ ကြက်သီးဖြန်းခနဲထပြီး မျက်လုံးပွင့်သွားသည်။
"ဟေဇယ်လေး...ကိုယ် ကလေးကိုလွမ်းနေတာ..."
"သွားပါ ... ခုမှ... အိမ်ရှေ့မင်းက မရီးတော်ထင်နေတာ မလား.. "

ဟေဇယ် သူဖက်လိုက်သည်ကိုရုန်းပြီး ကန်တဖက်ကိုလှည့်သွားတော့ တင်မော်ရင်က ဟေဇယ့်ကို လှမ်းဆွဲကာ ဖက်ထားပြီးပြောလိုက်သည်။
"ကိုယ် အဟုတ်ကိုလွမ်းနေတာ ဟေဇယ်လေးရယ်။ လွမ်းလွန်းလို့လူရုပ်တောင် မပေါက်တော့ဘူးကြည့်ပါဦး..."
"ဘယ်ပေါက်မှာလဲ။ ညလည်း မအိပ်ဘူးဆို။ ရေလည်းမှန်မှန်မချိုးဘူးတဲ့။ ညစ်ပတ်တာဗျာ။ "
"ချိုးပါတယ်ကွ... ဘယ်သူပြောလဲ မချိုးဘူးလို့.."
"မရီးတော်ပြောတာ... အိမ်ရှေ့မင်းကိုပြောလို့လည်းမရဘူးတဲ့။ ဒါကြောင့် ဘုရင်မကိုပြောပြီးကျွန်တော်ကို လာကြည့်ခိုင်းတာ... ချိုးရင်လည်းပြီးတာပဲ။ ကျွန်တော် နန်းတော်ကိုပြန်တော့မယ်..."
"အာ... မဖြစ်ဘူးလေကွာ။ ကိုယ် ပြန်မလွှတ်တော့ဘူး။ ကိုယ် ဟေဇယ့်ကို လွမ်းတာသေတော့မယ်."
"ခု အလွမ်းပြေပြီမလား။ လွှတ်တော့... ရေချိုး.."
"အင်း... ကိုယ်တကယ်တမ်းဝန်ခံရင် ဟေဇယ့်ကိုလွမ်းလွန်းလို့ ရေချိုးဆောင်မဝင်တာ... "
"အာ...ကျွန်တော်နဲ့ ဘာဆိုင်လို့လဲ..."
"ရေချိုးရင်း အရင်က ဟေဇယ်နဲ့ ကန်ထဲချစ်ခဲ့တာကိုပြန်သတိရပြီး ရူးချင်လာလို့ပေါ့.. ပြောရင်း ကိုယ့်အငယ်ကောင် နိုးလာပြီ။ ကြည့်စမ်း။ ကိုယ်သာ မမှတ်မိတယ်။ ကိုယ့်အငယ်ကောင်က ဟေဇယ့်ကိုမှတ်မိတယ်ကွ။ တချက်ပဲကိုင်ရသေးတယ် နိုးလာပြီ။"
"ဟုတ်တယ် အိမ်ရှေ့မင်းက ဖွားဖက်တော်လောက်တောင် ဟေဇယ့်ကိုမချစ်ဘူး။ ဟေဇယ့်ကို မရီးတော်နဲ့မှားတာ အရမ်းဝမ်းနည်းတာပဲ။ ဟေဇယ်တော့ ဒါတွေကို အားလုံးပြင်ထားတာ။ အိမ်ရှေ့မင်းကို ပြုစုပေးမယ်ဆိုပြီ။ တော်ပြီ..."
"ဟေ့... ကိုယ့်ကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့ကွာ။ ကိုယ်လေ... ဟေဇယ့်ကို လိုချင်လို့သေတော့မယ်...လာပါဦး.."
"ဟင့်အင်း... မလာဘူး..."

သို့သော် တင်မော်ရင်က ဟေဇယ့်ကိုယ်လေးကို သိုင်းဖက်ကာ လည်ပင်းများကိုနမ်းစုပ်သည်။ လက်က ဟေဇယ့် ရင်ဘတ်က အဖုကို ချေပြီး အောက်က ဟေဇယ့်ညီလေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ လှုပ်ရှားပေးသည်။ နောက်ပြိး မိမိကောင်ကြီးနှင့် ဟေဇယ့်တင်ပါးကြားကိုပွတ်တိုက်တော့သည်။
"အင်း...ဟင်း.... "

တင်မော်ရင်သည် ဟေဇယ့်ညည်းသံလေးကြောင့် တခါတည်း မျက်နှာချင်းဆိုင်ဆွဲလှည့်ကာ နူတ်ခမ်းကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်နမ်းလိုက်ရင်းပွေ့ချီကာ မိမိကိုခွထားစေသည်။ ထို့နောက် ဟေဇယ့် တင်ပါးလေးကို ဆုပ်နယ်ချေပြီး ခရေလေးထဲ လက်ချောင်းနှင့်ကျူးကျော်တော့သည်။ ဟေဇယ်သည် အိမ်ရှေ့မင်း၏ အငမ်းမရအနမ်းကြောင့် ယားကျိကျိဖြစ်လာသည်။ ဟေဇယ်သည် သူ့လည်ပင်းကို သိုင်းဖက်ကာ သူနှင့်အနမ်းခြင်းပြိုုင်နေသည်။ အောက်မှ ရှေွှချောင်းချင်းလည်း ပွတ်တိုက်နေသည်။
"ကိုယ်.. ဟေဇယ့်ကို ချစ်ချင်ပြီ..."
"အင်း..."

တင်မော်ရင်သည် ဟေဇယ့်တင်ပါးလေးကို ဆွဲဟပြီး မိမိကောင်ကြီးကိုကိုင်ကာ ဖိသွင်းလိုက်သည်။ ဟေဇယ်သည် ကိုယ်ကိုလျော့ကာ အဝကို အလိုက်သင့်လေးဟထားပေးသည်။ သူ့ကောင်ကြီးထိပ်ဝင်လာသည်နှင့် တခါတည်းဆောင့်သွင်းလိုက်သဖြင့် ဟေဇယ်ညည်းသံလေးထွက်သွားတော့သည်။
"အ...ကြမ်းလိုက်တာ ... အိမ်ရှေ့မင်းရယ်..."
"ဘာ အိမ်ရှေ့မင်းလည်း.. မောင်တော် ပြန်ခေါ်စမ်း..."

တင်မော်ရင်က ဟေဇယ့်ကိုယ်လေးကို ပွေ့ယူကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆောင့်ထိုးရင်းပြောလိုက်သည်။ ဟေဇယ်၏ မျက်နှာလေး နီမြန်းလာပြီး နူတ်ခမ်းလေးက ပွင့်ဟကာ ခေါ်ခဲ့သည်။
"အင့်... မောင်တော်... အ... အောင့်တယ်.. "
"အဲ့ဒါ မချစ်ရတာကြာလို့... ကိုယ် ဟေဇယ့်ကို ကြမ်းချင်ပြီ..ခွင့်ပြုနော်..."
"ဟုတ်ကဲ့..."
"အွန့်.. အ...အ..."

ရေကန်ထဲ ရေတို့ဘောင်ဘင်ခတ်ကုန်သကဲ့သို့ ဟေဇယ်၏ ညည်းသံနှင့် တင်မော်ရင်၏ အသက်ရှုသံပြင်းပြင်းတို့ထွက်လာခဲ့သည်။ ဟေဇယ်သည် သူ့ပုခုံးကို ကိုက်ပစ်လိုက်ပြီးပြောသည်။
"အဲ့ဒါ ကျွန်တော့်ကို မမှတ်မိတဲ့အတွက်... အဲ့ဒါ ကျွန်တော့်ကို အတင်းလာခိုးမတွေ့တဲ့အတွက်..."
"အား... ဟေဇယ်လေးက ကိုယ့်ကိုတောင့်တနေတာလား ပြောစမ်း။"

"တောင့်တတာပေါ့... ဟင့်..ဟင့်..ကြမ်းကြမ်းလေး... အ... ကောင်းတယ်... "

ဟေဇယ်၏ လှိုက်မောသည့် စကားသံလေးကြောင့် တင်မော်ရင် ထိန်းထားသမျှလွှတ်ပစ်လိုက်တေ့ာ့သည်။ ဟေဇယ့်ကို ကန်ဘောင်ပေါ်တင်ပြီး နို့သီးလေးကို စုပ်ကာ ဖွဖွကိုက်လိုက်စဉ် ဟေဇယ်၏ စအိုက မိမိလိင်တံကို အတင်းညစ်ထားတော့သည်။ တင်မော်ရင်သည် ဟေဇယ့်ကိုယ်ထဲက လိင်တံကိုချွတ်ကာ ဟေဇယ့်ကို ကန်ဘောင်တွင် လက်ထောက်ကာ ကုန်းခိုင်းလိုက်သည်။
"အ.. မောင်တော်.. ဘာလုပ်မလို့လဲ..."
"ဟေဇယ့် ဖင်ပေါက်လေးကို လျက်ပေးမလို့..."
"ဟင့်..ဟင့်... ထည့်ပါတော့... "
"နေဦး.. ကိုယ် ဟေဇယ့်ကို ပြုစုဦးမယ်..."

ဟေဇယ်က သူ့ဟာကိုလိုချင်သော်လည်း သူက တင်ပါးနှစ်ဖက်ကိုလက်နှင့်ဖြဲကားပြီး လျှာနှင့် အပြားလိုက်လျက်လိုက်ကတည်းက ဟေဇယ်ကော့သွားတော့သည်။ နောက်ပြီးလျှာနှင့်အထဲထိထိုးသွင်းကာ ကလိတော့သည်။ ဟေဇယ်သည် ကန်ဘောင်ပေါ်မှောက်ကျသွားပြီး အသက်ကို ဟက်ပဲဟက်ပဲ့ရှုနေမိသည်။
"အ.. မောင်တော်...ယားတယ်... ဟင့်အင်းး..."
တင်မော်ရင်က တင်သားလေးကို ကိုက်လိုက်၊ ခရေဝကို လျက်လိုက်နှင့် အားရအောင်နှိပ်စက်နေသည်။ နောက်ဆုံးမှာ မိမိကောင်ကိုကိုင်ပြီး ဟေဇယ့်တွင်းဝတွင် တေ့ကာ တခါတည်းဆောင့်ထိုးပစ်လိုက်သည်။ အရမ်းမတုတ်သော်လည်း ရှည်လျာသည့် လိင်တံက ဟေဇယ့်ကိုယ်ထဲ အရှိန်နှင့်ဝင်သွားတော့သည်။

"အ... အင့်...အင့်... အ... ကြမ်းကြမ်းလေး... ဟင့်.."
"အား... ကောင်းလိုက်တာကွာ။ ဟေဇယ့်ကို မချစ်ရတာ ကြာလို့ထင်တယ်။ ဟေဇယ့် ဖင်လေးက ကျပ်နေတာပဲ။ ကိုယ်တော့ ချစ်လို့ကိုမဝနိုင်ဘူးကွာ..."

တင်မော်ရင်သည် ဟေဇယ့်လက်မောင်းကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး တရကြမ်းဆောင့်ပြီး အားမလို အားမရပြောသည်။ နှစ်ဦးသား ရေကန်ထဲ တဖုန်းဖုန်းနှင့်ချစ်တင်းနှောနေလိုက်သည်မှာ ခက်လှမ်းလှမ်းကပင်ကြားရမတတ်ပင်။
"ဟင့်..'ဟင့်.. ကောင်းတယ် အရမ်းကောင်းတယ်.. လုပ်ပါ။ ကြမ်းကြမ်းလေး ချစ်ပေးပါ..."

ဟေဇယ်၏ တောင်းဆိုမှုကြောင့်တင်မော်ရင်လည်း မငဲ့ညှာတော့ပဲ အားကုန်ကို ချစ်တင်းနှောရင်း နောက်ဆုံး ဟေဇယ့်ကိုယ်ထဲ မိမိမျိုးစေ့ကိုပန်းထုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ဟေဇယ်လည်း ကျေနပ်စွာညည်းရင်း ရေကန်ထဲ မျိုးစေ့များပန်းပစ်လိုက်တော့သည်။ နှစ်ဦးသား အားရသွားမှာ ဖက်ကာ ရေစိမ်နေတော့သည်။

---------------------------------