Love Stories

(Unicode)ရေကန်ထဲ မှ ချစ်ဇာတ်လမ်း- 3 (မုန်တိုင်းများ၏အရှင်သခင်)

(Unicode)ရေကန်ထဲ မှ ချစ်ဇာတ်လမ်း- 3 (မုန်တိုင်းများ၏အရှင်သခင်)

ကမာသည် အိပ်ပျော်နေသည့် အကိုကြီးကို ငြိမ်ငြိမ်လေး စိုက်ကြည့်နေမိသည်။ တညလုံး သူလည်းပင်ပန်းသွားပြီထင်သည်။ ဒါကြောင့် အကိုကြီးကို မနက်ဆိုလျှင် မနိုးပဲ သူအိပ်ယာနိုးလာသည့်အချိန်ထိ ကမာ အေးအေးဆေးဆေး ငေးကြည့်နေတတ်တာ အကျင့်တခုလိုဖြစ်နေပြီ။ နားပါစေ။ စစ်ဘုရင်ကြီး အနားယူပါစေ။ မိမိကိုပိုင်ဆိုင်ရဖို့၊ အတူနေရဖို့ အကိုကြီး ဘယ်လောက်ပင်ပန်းခဲ့သည်ကို ကမာပြန်တွေးကြည့်တိုင်း ရင်နာသည်။ ကျင်နေအောင်နာသည်။

တချို့လူများက ကံကောင်းကြသည်။ ချစ်သူနှင့်တွေ့တော့ အပြန်လှန်ချစ်ကြောင်းကို လွယ်လင့်တကူပြောခွင့်ရသည်။ နှစ်ကိုယ်တူအချစ်တိုင်းပြည်ကို ထူထောင်ရဖို့ အခက်ခဲမရှိခဲ့ကြပဲ ချစ်သူနှင့်အတူတူနေထိုင်နိုင်ကြသည်။ ဒါတောင်မှ အချစ်ပြယ်သွားတာနှင့်၊ အချစ်သစ်တွေ့သွားတာနှင့် ကွဲပြဲကြသည်ကိုကြည့်ပြီး ကမာ သူတို့အစား နှမျောမိသည်။ အချစ်ဆိုတာ လွယ်လွယ်ကူကူနှင့် ပေါ်လာသူများအတွက် တန်ဖိုးမထားမိကြတာလားဟု တွေးမိတာ အကြိမ်ကြိမ်ပင်။ တကယ်ဆိုလျှင် အချစ်တစ်ခု ပေါ်ပေါက်ဖို့ ဘယ်လောက်အချိန်ယူရသည်ကို မည်သူမှ အချိန်ပေးမစဉ်းစားလို့သာ ချစ်ခြင်း၏တန်ဖိုးကို သူတို့မေ့လျော့သွားကြခြင်းဖြစ်သည်။

မိမိနှင့် အကိုကြီးတင်တက်ရင်ကျတော့ အချစ်တစ်ခုပေါ်လာသည့်တိုင် ဖွင့်ဟပြောခွင့်မသာခဲ့ပါ။ ပြီးတော့ ကျေးဇူးရှင်နှင့် မွေးစားညီဆိုသည့် စည်းကြီးကလည်း တားထားလိုက်တာမှ ကျော်မရတော့ဘူးလား ထင်ရသည်။ပြီးတော့ ကံဆိုးပြီး တေးဟာခန်မင်းကြီး၏ မျက်စိကျခြင်းကို ခံလိုက်ရတော့ ချစ်ပေမယ့် သူတပါးရင်ခွင်ထဲ ဝင်ခဲ့ရတာ ဘယ်လောက်နာကျင်ရသည်ကို မည်သူနားလည်နိုင်မည်နည်း။

တေးဟာခန်ကို အလုပ်ကျွေးပြု၇လို့နာကျင်ရသည်ထက် မိမိကိုကြည့်ပြီး ယူကြုံးမရဖြစ်နေသည့် အကိုကြီးကိုကြည့်ပြီး ကမာ့ ရင်ဆတ်ဆတ်ခါနာခဲ့သည်။ ကမာ့ကြောင့် အကိုကြီး မွန်ဂိုထီးနန်းကိုသိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။ ယိုင်နဲ့နေသည့် ချစားနေသည့် ယခင်အုပ်ချုပ်ရေးကို တောင့်တင်းအောင် ပြန်လည်ပြင်ဆင်သည်။ တိုင်းပြည်တိုးတက်အောင် လုပ်ဆောင်ပေးသည့်ချစ်သူကို ကမာမြတ်နိုးစွာဖြင့် အချစ်တွေကိုပေးအပ်ခဲ့သည်။

နေုာက်ပိုင်း ဟေဇယ်၊ ချူးချူးတို့ကြောင့် မိမိတို့အချစ်ရေးက တိမ်မယောင်နဲ့နက်၊ လွယ်မယောင်နဲ့ခက်ခဲ့သည်။ သို့သော် အကိုကြီးက ဘာတုန်းကမှ လက်မလျော့ခဲ့ပါ။ မိမိကို လက်ခံလာအောင်လုပ်နိုင်ခဲ့သည်။ တဖက်သတ်အချစ်က အချစ်စစ်မဟုတ်သည်ကို ဟေဇယ်သိအောင် အကိုကြီးပြသပေးနိုင်ခဲ့သည်။ နောက် ချူးချူးကို ထီးနန်းလွဲပေးပြီး မိမိနှင့်အတူ တောထဲကိုလိုက်လာတာက အေးအေးချမ်းချမ်းအချစ်တိုင်းပြည်ကို ထူထောင်ချင်သည်ကိုသိသည်။ ဒါကြောင့် ကမာ သူ့ကိုပိုလို့မြတ်နိုးမိသည်။

ထီးနန်းစည်းစိမ်ကိုစွန့်ပစ်ပြီး မိမိကိုသူရွေးခဲ့သည့်အချက်က ကမာ့ကို ဘာပြောရမှန်းမသိအောင်ကို ဆွံအသွားစေသလို ရင်သိမ့်သိမ့်တုန် ကြည်နူးသွားစေသည်။ မင်းကြီးတေးဟာခန်၏ သမီးချူးချူးက မွန်ဂိုထီးနန်းရဲ့အရှင်သခင်မ စစ်စစ်မို့ မိမိချစ်သောအကိုကြီးက အသာတကြည်လွဲပေးခဲ့သည် ဆိုသော်လည်း လူတစ်သိန်းမှာ တစ်ယောက်သာလုပ်နိုင်သည့် အလုပ်ကို သူမျက်တောင်တချက်မခတ်ပဲလုပ်နိုင်ခဲ့သည်။ သူ့စိတ်ထားက လေးစားမြတ်နိုးဖို့ကောင်းလွန်းလှသည်။ ကမာ သူ့ကိုကြည့်ရင်း စိတ်မထိန်းနိုင်သဖြင့် ပါးကိုလှမ်းပြီးနမ်းလိုက်တော့ သူ့နူတ်ခမ်းကပြုံးလာပြီး မိမိကိုယ်ကိုဖက်တွယ်ကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲဖိထားပြီး ပြောလိုက်သည်။

"လွမ်းတယ် ကမာလေး..."
"အကိုကြီးကတော့ ပိုပြီ။ ကျွန်တော်က အကိုကြီးနားက တဖဝါးမှမခွာတဲ့ဟာ... "
"ကမာလေးနဲ့ကိုယ်အိပ်ပျော်သွားတဲ့အချိန်အတွက် လွမ်းတာ..."
"အဲ့ဒါတော့ အကိုကြီးများပြီ... မအိပ်ခင်လည်း အတူရှိတယ်။ အိပ်တော့လည်း ဖက်အိပ်တယ်။ နိုးတာနဲ့လူကိုဖက်ထားတယ်။ အဲ့ဒါကို လွမ်းသေးတာလား... "
"အင်း...လွမ်းတယ်... ပြောရင်း သတိရလာပြီ။ အရင်တုန်းက ခန်းမင်းကြီးရဲ့မိဖုရားအဖြစ် ကမာက နန်းတော်ထဲရှိနေတဲ့အချိန်ကို သတိရပြီးလွမ်းလာပြီ။ ပြီးတော့ .. ဆေးကုဖို့ အရှေ့ကျွန်းမှာ ဟိုကောင် မော်ရင် ကမာ့ကို ခေါ်သွားတဲ့အချိန်ကို လွမ်းတယ်...."

ကမာ သူ့နူတ်ခမ်းကို အနမ်းဖြင့်ပိတ်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ ထထိုင်ကာ ပြောလိုက်သည်။
"ထတော့... ကျွန်တော် ရေတံခွန်မှာ ရေသွားချိုးမလို့...အကိုကြီးလိုက်ခဲ့..."
"အင်း... ရေချိုးရင်း တချီနော်..."
"တချီတည်းနော်...မကြာရဘူး..."

ကမာသူ့ကို သေချာအောင် ထပ်ပြောရသည်။ သူ့တချီက အမြဲသုံးချီလောက်ဖြစ်သွားတတ်သည် မဟုတ်လား။ သူကရယ်ကျဲကျဲလုပ်နေပြီး ပြောတော့ သူ့လက်မောင်းကို မနာအောင် လက်သီးနှင့်ထိုးလိုက်မိသည်။
"ထုံးစံအတိုင်းကိုယ့်တချီက သူများသုံးချီစာပေါ့.."
"တော်သေးတယ်။ ကျွန်တော်က ကလေးမမွေးနိုင်လို့၊ မဟုတ်ရင် ကျွန်တော့်ဗိုက် ဘယ်တော့မှ ပိန်မှာမဟုတ်ဘူး..."
"ဘာလဲ ကမာလေးက ကိုယ့်ကလေး လိုချင်တာလား။ ဒါဆို ကိုယ်အခြားမိဖုရားတွေကို ခေါ်လိုက်မယ်လေ... "
"ဘာ...ခေါ်မနေနဲ့။ တခါတည်းလိုက်သွား..."

ကမာ စိတ်တိုပြီး သူ့ကိုတွန်းကာ ဆောင့်ဆောင့်နှင့်ထွက်လာခဲ့သည်။ အခြားသူကို လှည့်မကြည့်ဘူး။ ကိုယ့်တယောက်တည်းကို ချစ်တာကို သိပေမယ့် ခုလိုပြောလိုက်တော့ ကမာ ရင်ထဲနင့်သွားခဲ့သည်။ မိမိက သားသမီးမပွားစည်းနိုင်တော့ သူ မျိုးဆက်လိုချင်လို့များ ဒီစကားပြောသလားဟု တွေးကာ စိတ်မကောင်းဖြစ်လာမိပြီး ရေတံခွန်ဘက်ကို အရင်ထွက်ခဲ့မိတယ်။

တင်တက်ရင်သည် ကမာ့ကို ဘာရယ်မဟုတ် စလိုက်ပြီးမှ ကမာ မျက်နှာပျက်သွားသည်ကိုတွေ့တော့ ချက်ချင်းနောက်မှ အပြေးလိုက်လာသော်လည်း ဒင်းကလေးက မြင်းစီးပြီးအရင်ထွက်သွားလေပြီ။ ကမာ့ အားနည်းချက်ကို ထိခိုက်မိပြီဆိုတာသိလို့ တင်တက်ရင် ချက်ချင်းနောက်မှ ဒုန်းစိုင်းလိုက်လာခဲ့သည်။ ရေတံခွန်နား တိတ်တိတ်လေး လာကြည့်တော့ ရေထဲဒိုင်ဗင်ထိုးချသွားသည့် နတ်သားလေးကို တွေ့လိုက်ရသဖြင့် ရင်သပ်ရှုမောဖြစ်သွားမိသည်။

ကမာနှင့် အတူနေလာတာကြာပြီးဖြစ်သော်လည်း သူ့လှပမှုက မိမိကို အမြဲညှို့ငင်နေဆဲပါ။ အလှသက်သက်ထက် စိတ်ထားလေးက မိမိကို အချစ်ပိုစေသည်မဟုတ်လား။ အလှသက်သက်နှင့်သာ ချစ်ရမည်ဆိုလျှင် ဟေဇယ်ကို မိမိချစ်မှာပေါ့။ ဒါပေမယ့် ကမာ့ စိတ်ထားအလှက မြင်သူတိုင်းကို ရင်အေးပြီး လူပီသသည့် စိတ်ကိုဖြစ်ပေါ်စေသည်။ ဒါကြောင့် ကမာ့ကို တင်တက်ရင် အသက်ထက်ချစ်ရခြင်းဖြစ်သည်။ တင်တက်ရင် အခြားတဖက်မှ ရေအောက်ကို တိတ်တိတ်လေး ငုတ်လျှိုးကာ ချစ်သူလေးနားကို ကူးခတ်လာခဲ့သည်။ ရေတံခွန်နားတိုးကပ်သွားပြီး ရေချိုးပြီး ရေအိုင်ထဲ ပြန်ဆင်းစိမ်ရင်း ကောင်းကင်ကြီးကို မော့ကြည့်ကာ ကမာ အတွေးပွားနေမိစဉ် ရုတ်တရက် မိမိခြေထောက်ကိုလာဆွဲသည့် လက်တစ်ဖက်ကြောင့် ရုန်းကာ ကုူးခတ်ပြေးလိုက်သည်။ အကိုကြီးလက်မှန်းသိကာ ကျေနပ်သလိုလည်းဖြစ်သွားသည်။ သူလိုက်လာချော့မည်ကိုသိနေသည်။

"အ..."
ကမာ အမှတ်တမဲ့ညည်းလိုက်မိသည်။ သူက ရေအောက်မှနေပြီး မိမိညီလေးကို တွင်းပူပူထဲစိမ်လိုက်သည် မဟုတ်လား။ ကမာ ရုန်းသော်လည်း သူ့လက်များက မိမိပေါင်ကိုချုပ်ထားကာ အငယ်ကောင်ကို လျှာနှင့်ကလိနေသည်။အေးစိမ့်သည့်ရေထဲ စိမ်နေပြီး အေးစက်သည့်အသားက ချက်ချင်းပူနွေးလာခဲ့သည်။ ကမာ သူ့ပုခုံးကို ညစ်လိုက်မိသည်။ သူ့လက်များက တင်ပါးကို ညစ်နယ်နေသည် မဟုတ်လား။ အမြဲတမ်း လူကိုကလိကလိဖြစ်အောင် နှိပ်စက်တတ်သည့် စစ်ဘုရင်ကြီးကို ကမာ အရှုံးပေးလိုက်ရတော့သည်။

"ကမာလေး.. ကိုယ့်ကို စိတ်မဆိုးပါနဲ့။ ကိုယ်က ကမာ့ကို စလိုက်တာပါ။ ကလေးလိုချင်မှတော့ ကိုယ်က ကမာ့ကိုဘယ်ရွေးတော့မှာလဲ ... "
"ကျွန်တော် သိပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ကျွန်တော့်ကြောင့် အကို့မျိုးဆက်ပြတ်မှာကိုသတိရလို့ ဝမ်းနည်းသွားတာ..."
"ဟိုကောင် တင်မော်ရင် မွေးပေးနေပြီလေကွာ။ ကိုယ့်တို့မျိုးဆက်က ဘာကြောင့်ပြတ်မှာလဲ။ တော်ပြီ။ ကိုယ့်အတွက် ကမာလေးရှိရင် ပြည့်စုံပြီ။ လာခဲ့ဦး။ ကိုယ့်မယားလေး ဝမ်းနည်းသွားအောင်လုပ်မိလို့ကိုယ် ပြန်ပြီးအလျော်ပေးမယ်..."
"မလိုဘူး... ကျွန်တော့်ကြောင့် အကိုအများကြီးနစ်နာခဲ့တာ ကျွန်တော်ပဲ ပြန်လျော်ပေးမယ်..."

ကမာပြောပြီး အကိုကြီးကို ခွပြီး ဦးဆောင်ကာ နမ်းတော့သည်။ တင်တက်ရင်က ရေထဲကူးခတ်ရင်း ကမာ့ကို ဖက်ပြီး အနမ်းကိုတုန့်ပြန်သည်။ နှစ်ဦးသား ရေထဲက ငါးလို ကူးခတ်ရင်း ကျီစယ်နေကြသည်။ ကမာ၏ပွတ်တီးပွတ်သပ်လုပ်မှုကြောင့် တင်တက်ရင်၏ စိတ်တို့နိုးကြားလာခဲ့သည်။ ကမာ့အငယ်ကောင်ကလည်း တင်တက်ရင်၏ ဗိုက်ကိုလာထောက်နေပြီ။ တင်တက်ရင်၏ အကောင်ကလေး ကမာ့ တင်ပါးကြားတိုးဝှေ့နေပြီ။
"ကမ်းစပ်နားသွားမယ်...အကို..ကျွန်တော် အကို့ကိုပြုစုပေးဦးမယ်..."

တင်တက်ရင် ကမာ့ကိုပွေ့ပြီးကမ်းစပ်နားက ကျောက်ဆောင်ပေါ်တင်လိုက်သည်။ ကောင်လေးက ချက်ချင်းလျောဆင်းကာ မိမိရှေ့ဒူးထောက်လိုက်ပြီး မိမိညီငယ်ကို အကောင်းဆုံးပြုစုပေးတော့သည်။ တင်တက်ရင်သည် ကမာ့ဆံပင်လေးကို ပွတ်သပ်ကာ ကမာပြုစုပေးသည့် နတ်စည်းစိမ်ကို ခံစားနေသည်။ ကမာ့ကိုငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ နေရောင်အောက်တွင် သူ့အသားအရေက ဖြူဝင်းကာ ညက မိမိနမ်းထားသည့် အနီမှတ်များက ပွနေသည်။ ပိရိသည့် နူတ်ခမ်းပါးလေးက မိမိကို အကောင်းဆုံးခံစားချက်ကိုပေးနိုင်ရန် စိတ်ပါလက်ပါ ပြုစုပေးနေသည်။တင်တက်ရင်သည် ကမာ့အပြုစုကြောင့် အရမ်းကို မာလာသဖြင့် ဆွဲယူကာ နူတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်ပြီးပြောလိုက်သည်။
"ကိုယ် ဒီအတိုင်းဆိုပြီးသွားလိမ့််မယ်...လာတော့..."

တင်တက်ရင်သည် ကမာ့ကိုယ်လေးကို ကျောက်ဖျာပေါ်လက်ထောက်ပြီး ကိုယ်ကိုနောက်ပစ်ထားခိုင်းသည်။ တင်ပါးလေးကို ညစ်နယ်လိုက်ပြီး ကိုက်လိုက်မိသည်။
"အ..."

ကမာ့အသံလေးက စိတ်ကြွချင်စရာထွက်ပေါ်လာသည်။ တင်တက်ရင်သည် နောက်ဘက်တွင်ဒူူးထောက်လိုက်ပြီး တောင်ကြားလမ်းလေးကို လျှာအပြားလိုက်လျက်ပစ်လိုက်သည်။
"အ... အကိုကြီး..."

ထိုနေရာကို လျက်တိုင်း ကမာ ဘယ်လိုမှ မခံနိုင်အောင် အူရော အသည်းရော ယားတက်လာပြီး ညည်းလိုက်မိသည်။ အကိုကြီး မိမိကို စိတ်တိုင်းကျနှိပ်စက်ဦးမည်ကိုသိနေသည်။ မိမိစိတ်ကို အထွတ်ထိပ်ရောက်လုနီးပါ ပြုစုပေးပြီးမှ ချစ်သဖြင့် အမြဲသူ ဘယ်နှစ်ကြိမ်လိုချင်သည်ဖြစ်စေ မိမိပေးနိုင်နေခြင်းဖြစ်သည်။

တက်တက်ရင်သည် ကမာ့ တင်ပါးလေးကို လက်နှင့်ဆွဲဖြဲလိုက်ပြီး လျှာနှင့်အပြားလိုက်စုန်ဆန်လျက်လိုက်သည်။ ပြီးတော့ အထဲအတွင်းသားထိရောက်အောင် လျှာနှင့်ထိုးသည်။ နူးညံ့သည့်အတွင်းသားလေးသည် ညက မိမိသောင်းကျန်းထားသဖြင့် နာကျင်ကျိမ်းစပ်နေမည်ကို စိုးသဖြင့် ပြုစုပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ ချစ်တင်းနှောသည်ဆိုသော်လည်း ကမာက အမြဲခံဖက်ဖြစ်နေသဖြင့် ဝေဒနာသက်သာအောင် အမြဲလုပ်ပေးချင်သည်။ မိမိသာယာမှုကို သူဖြည်းဆည်းပေးသော်လည်း သူ့အတွက်ကိုလည်း ပြန်ကြည့်ပေးချင်တာ တင်တက်ရင်နဲ့ အချစ်ပါ။

တင်တက်ရင်သည် လျှာထိပ်နှင့် အထဲထိရောက်အောင် ကလိသဖြင့် ကမာ တင်ပါးကိုယမ်းနေရတော့သည်။ ယားလည်းယား၊ နေရလည်းခက်ကာ ဗိုက်ထဲမှ တမျိုးဖြစ်ဖြစ်လာတော့သည်။
"အကိုကြီး... ယားလာပြီ...တော်တော့..."

အကိုကြီး၏ လက်က မိမိရွှေချောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အထက်အောက်လှုပ်ရှားပေးပြီး အနောက်ဘက်တွင်းထဲ လျှာနှင့်ကလိသည့် ဒဏ်ကို ကမာရူးမတတ်ခံစားနေရသည်။
"အကိုကြိး...ချစ်ပါတော့... ကျွန်တော် မရတော့ဘူး..."

တင်တက်ရင်သည် ထိုစကားကိုကြားသော် မိမိကောင်ကို ကိုင်ကာ ကမာ့တွင်းဝကိုတေ့လိုက်သည်။ ကမာ အသက်ပြင်းပြင်းရှုကာ မိမိကိုယ်ထဲ ဝင်လာမည့်မြွေကြီးကိုစောင့်မျှော်နေသည်။ သို့သော် မြွေခေါင်းက တေ့ရုံတေ့ထားပြီး ဝင်မလာသဖြင့် ကမာလှည့်ကြည့်ကာ ပြောလိုက်သည်။

"အကိုကြီး...ထည့်တော့လေ..."

သူက ထိုအခါမှ ကမာ့ခါးကိုဆုပ်ကိုင်ပြီး အထဲကိုတိုးဝင်ခဲ့သည်။ ကမာသည် ကိုယ်ကိုလျော့ကာ ဝင်လာသမျှကို လက်ခံကာ ပူနွေးမာကျောသည့် ရွှေချောင်း၏ အရသာကို ခံစားနေသည်။ ကောင်းသည်။ အရမ်းကိုကောင်းသည်။ ချစ်သူ၏ကျေနပ်သည် ညည်းသံကိုကြားတော့ ပိုလို့ကောင်းသည်။ ချစ်သော အကိုကြီး၏ သာယာမှုကို မိမိပေးနိုင်သည့်အတွက် ကမာ ကျေနပ်မိသည်။ အဆုံးထိဝင်တော့ သူက ကမာ့ကိုယ်လေးကို လှမ်းဖက်ကာ လည်ပင်းသားများကို နမ်းဆုပ်သည်။ နားရွက်လေးများကို ဖွဖွပွတ်သပ်သည်။ မိမိကိုယ်ထဲမှသူ့ရွှေချောင်းက နေသားတကျဖြစ်အောင် သူငြိမ်ပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။
"ရပြီ အကိုကြီး..."

တင်တက်ရင်က ကမာ့ကိုယ်ကို ကျောက်ဆောင်ပေါ်လက်ပြန်ထောက်ခိုင်းပြီး ခါးကိုဆုပ်ကိုင်ကာ ဆွဲထုတ်ကာ အရှိန်နှင့်ပြန်သွင်းတော့သည်။ လှုပ်ရှားမှုက တရစပ်ဖြစ်လာသည်။ အသက်ရှုသံမြန်လာသည်။ ပြင်းလာသည်။ ကမာလည်း ချွေးတို့စီးကျလာသည်။ သူ့တိုးဝင်လာသည်နှင့် ကမာလည်းနောက်ကိုပြန်ဆောင့်ပေးသည်။ အင်အားကြီးသည့် အကိုကြီး၏ဆောင့်ချက်တို့ကြောင့် ကမာ့ကိုယ် လှုပ်ခါနေတော့သည်။ အတူနေသည့်သက်တမ်းကြာလို့သာ ကမာခံနိုင်နေခြင်းဖြစ်သည်။

ကမာညောင်းလာတော့သူက ကမာကိုယ်ထဲက ချွတ်လိုက်ပြီး မျက်နှာချင်းဆိုင်ဆွဲပွေ့ကာ ကမာ့ကိုချီပြီးအောက်မှ ထိုးသွင်းလိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါ သူက ကလေးလိုပွေ့ပြီး အောက်မှပင့်ကာလှုပ်ရှားတော့သည်။ ကမာက အထဲကိုနက်နက်တိုးဝင်လာသည့် ဒဏ်ကြောင့် အောင့်သလိုဖြစ်သော်လည်း အံကြိတ်ထားပြီး သူကောင်းအောင်ငြိမ်ပေးနေသည်။ ချစ်သောသူအတွက် အသွေးကိုလည်းကြည်ဖြူသည်။ အသားကိုလည်းကြည်ဖြူသည်။ အသက်ကိုလည်းပေးနိုင်သည်။ နှစ်ဦးသား ရေထဲတွင် ပွဲကြမ်းကာ ချစ်တင်းနှောတော့သည်။
"ချစ်တယ်..ကမာလေး...အရမ်းချစ်တယ်...."

ကမာသည် တကိုယ်လုံးတောင့်ခနဲဖြစ်ပြီး မအောင့်နိုင်ပဲ သူ့ရင်ဘတ်များပေါ်ပန်းထုတ်လိုက်မိသည်။ သူကရယ်မောကာ ကမာ့ကိုနမ်းရင်းပြောသည်။
"ကမာလေး မြန်လိုက်တာ.... ကိုယ်ဖြင့် တဝက်ပဲရှိသေးတယ်..."
"အာ... အကိုကြီးကလည်း မြန်မြန်လုပ်တော့. ကျွန်တော် အေးလာပြီ..."

တကယ်တော့ သူအအေးပတ်မှာစိုးလို့ကမာ ချွဲလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ သူက တကယ်ထင်ပြီး ကမာ့ကိုနမ်းကာ ခပ်သွက်သွက်လှုပ်ရှားရင်း ကွမ်းတယာညက်လောက်ကြာတော့ ပြီးမြောက်သွားသည်။ သူလွှတ်ပေးတော့ ကမာ့ကိုယ်ထဲမှ ဖြူပျစ်ပျစ်အရည်များ ရေထဲပြန်ပြီးထွက်လာခဲ့သည်။ သူက ကမာ့ကိုဖက်ကာ နမ်းရင်း ရင်ဘတ်က အဖုကိုညစ်ချေနေသဖြင့် ကမာ့ညီလေးက ပြန်မာလာချင်တော့သည်။
"ဟော... ကမာ့ ကလေးလေး နိုးလာပြီ။ နောက်တခါ ပြန်စရအောင်..."
"အာ..အဲ့ဒါ အကိုလုပ်လို့... တော်ပြီ။ ဗိုက်ဆာပြီ။ မနက်စာစားပြီးမှာပဲ ချစ်တော့...."

ကမာ အမြန်ဖြေပြီး ရေထဲမှ တက်လိုက်တော့သည်။ မဟုတ်လျှင် သူက တကယ်မလွယ်သည့်စစ်ဘုရင်ကြီး မဟုတ်လား။

တင်တက်ရင်သည် ကမာပြောလိုက်သည့် စကားကြောင့်ပြုံးဖြီးသွားပြီးနောက်မှ ချက်ချင်းလိုက်လာတော့သည်။ မနက်စာစားပြီးလျှင် နောက်တခါ အချစ်မုန့်ကိုစားရဦးမည်။

-----------------------------------