17.06.2018
88.Gün
Yine ben ...
Sana söz vermiştim , kendimi toparlayıp gelecektim . Olmadı . Her defasında Kurulu bir saat gibi başa dönüyorum . Yine yazıyorum sana uzun uzun çünkü başka kimsem yok '
3 aydır bir nasılsın '' sorusuna muhtacım . Yolda tanımadığım insanların yüzüne pür dikkat bakıyorum , bakıyorum ki biri durdurup '' bu halin ne , neyin var '' demesini bekliyorum . İnan dese biri '' tanımadığım '' demem oturup her şeyi baştan sona anlatırım ama kimse görmüyor beni . Oysa çarpa çarpa yürüyorum , dudaklarımı ısırarak konuşuyorum , avuç içlerim terliyor , göz altlarım içine çökmeye başladı ... O kadar mı kör oldunuz ?
Sahi insan büyüdükçe mutluluğu azalıyor mu ?
Kırgınım herkese ve en çokta buradan kırgın olarak ayrılmaktan korkuyorum , herkese bir miktarda sitemliyim .''
Ah bayım ne çok unuttunuz ... Kollarımda ruhunuzun ölümünü izledim , sımsıkı kolumu tutup '' beni bırakma '' dediniz ama ilk siz beni bıraktınız oysa ben her şeyimi , bütün umudumu size bağlamıştım , üzülüyorum kendime birde kızıyorum .
Ah bayım '' hiç var olmamış gibi herkesin hafızasından silinmek istiyorum '' sahi başarabilir miyim ?
Herkese sırt çevirip , sevdiğimi bir köşede bırakıp terk edebilir miyim bu bedeni .
Gözümün içine bakarak '' sen güçlü değilsin, ben olmadan toparlanamazsın '' demiştin .Bunu bile bile nasıl arkana bakmadan gittin , özür dilerim yine başa sardım ....
Ah be kadın :
'' Yokluğuna şiirler yazıyorum , yokluğuma isim bile koyamıyorum .'' Senden başka kimsem kalmadı . Kimseye sığınamıyorum sadece sen varsın . Sende arkanı dönüp gitme olur mu ? Benim ikinci kez yıkılmama izin verme , gel toparla beni . Sana ihtiyacım var . Ştt , ağlamıyorum. Sadece içimde burukluk var . Sanırım ben seni çok özledim ...
Dışarısı çok soğuk . Bu gece gökyüzüne bak olur mu ? sessiz ve karanlık ...
Bundan sonra ki olacakları tahmin edemiyorum , seçim yapamıyorum ...
Soğuk havaya , insanlara alıştım hatta aldırmıyorum ...

ŞİMDİ OKUDUĞUN
RUHUM
Roman d'amourNeden hayatlarımıza , içlerinde yaralı bir ölü taşıyan yabancılar olarak devam etmek zorunda kaldık ? yaralanmışlardan korkun, yaralanmamış kim var peki ? tesadüfler biraz cüretkar görünüyor.