20.7.2018
122.Gün
'' Tavana bakıp Allah'ım çok özledim ne olur rüyama girsin dediğim gecelerdeki çaresizlik ..''
Bu günlerde çaresizliğin biri bitiyor diğeri başlıyor .
''Elim sende oyunu oynuyoruz '' Elimizde ki bir çaresizlik ve biz bunu ondan o kişiye doğru dokuna dokuna taşıyoruz .
Çok anlam yüklemişim her şeye , kuş gibi umutlarım uçuyor . Elimden gelen bir şey yok ve en çokta bu beni yıpratıyor .
Acaba ulaşabilecek miyim sana ? Beklediğime değecek mi ?
Ben her gece senin hayalini kurarak bir şeylere tutunuyorum ''
Gece çöktü yine , bu sessizlik beni yeniyor . Güçsüz düşüyorum , omuzlarıma bir ağır yükü bindirip bilmediğim bir sokakta bıraktılar beni.
Kırıldıkça insanları kırmaya başladım , tükendikçe tüketmeye başladım , savruldukça savurmaya başladım , sinirlendikçe yıkmaya başladım ve bunların hepsini siz bana aşıladınız ''
Her şeyin değeri kaybedilince anlaşılır 'mış ''
Acizleşiyorum ve önümü göremiyorum .
Sana el uzatıyorum lütfen geri çevirmeyin bayım size ihtiyacım var lütfen bu çığlıklarımı ' suskunluğumda gizlediğim feryatlarımı duyun ' lütfen .
Kaç ayır bomboş geziyorum sokaklarda , evde , insanların kalabalığında .....
Dokunamıyorum kimseye , yabancılaşıyorum git gide.
Üzerime geliyor 4 duvar ve ben her şeyi yarım bırakmaya başladım .
Yavaş yavaş tükenmişliğimi izliyorum aynada .
Biliyor musun '' Dün güldürebilen bugün öldürebiliyor ''
Yavaş yavaş uzaklaşıyorum ....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RUHUM
Roman d'amourNeden hayatlarımıza , içlerinde yaralı bir ölü taşıyan yabancılar olarak devam etmek zorunda kaldık ? yaralanmışlardan korkun, yaralanmamış kim var peki ? tesadüfler biraz cüretkar görünüyor.
