06.08.2018
139.GÜN
Bugün tam 1 yıl oldu , zaman çok çabuk geçiyor demi ? Geçen sene 6.8.17 tarihinde hayatıma girmiştin . Benden hiç gitme olur mu ? Ben bu enkazın altında sadece sana sığınıyorum birde sen beni öldürme , yaşat . Bu günlerde geçecek biraz sabret olur mu ? Yanımda sen varken Her şeyin üstesinden geleceğim inanıyorum . Söz verdiğim gibi buluşacağız , Söz verdiğim gibi O konsere beraber gideceğiz inana bana .
Vicdanın nasıl rahat mı adam ?
Tam bağdaş kurup oturacakken yanına , beni nazikçe kovduğun kalbin taşa döndü mü ? Vicdanın nasıl ? Var gücümle sana koşarken bir tek beni görmediğin için , bir tek bana yer açmadığın için o koskoca torağın çöle döndü mü ?
Hani bir söz var : "Acaba şuanda o ne düşünüyor?Herhalde beni değil... - Niçin?Onun kafasında bir müddet yaşamak için neleri feda etmem ki?
Ben Her şeyimi feda ettim de , sen kördün , sen .
Avuç içlerimi sıkarak yanına geldim , üstüm başım yara bere içinde koştum ardından dönüp de bakmadım , bu kadar mı taş yüreklisin ?
Ah , herkesten özür dilerim . Hakketmediğinizi bildiğim halde o yolun sonuna kadar yürüdüğüm için , olmayacaklara bağlandığım için , kör'leşmenize göz yumduğum için ...
Ne istiyorum biliyor musun : Bir deniz kıyısında sabaha kadar oturup, olanı biteni gözden geçirdikten sonra kafasında her şeyi aşmış bir insan olarak kalkıp gitmek.
Gitmek çözüm mü acaba ?
Şu telaşlarım bir bitse belki benimde gitmem gereken yollar , insanlar var ''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RUHUM
RomansaNeden hayatlarımıza , içlerinde yaralı bir ölü taşıyan yabancılar olarak devam etmek zorunda kaldık ? yaralanmışlardan korkun, yaralanmamış kim var peki ? tesadüfler biraz cüretkar görünüyor.
