25.03.2018 ''
10.04.2018
Ruhumun acısı dinmiyor..''
Aslında ruhum var mı onuda bilmiyorum .
Her şey aniden oldu '' hazır değildim hiçbir şeye .''
4 duvar arasındayım , bir sağa bir sola dönüyorum , uyku tutmuyor.
Hala rüyada mıyım acaba ?
Rüya da olsam bu kadar uzun sürmezdi .
Her şey ona güvenmekle birlikte başlamıştı ' inan ne yapacağımı bilmiyorum sadece tedirginim , huysuzum .
Sağ tarafımda bir tablo asılı :
Bir insan kalabalığı daire şeklinde yan yana gelmişler ortada biri var bir şeyler anlatmaya çalışıyor o kişi silik bir şekilde çizilmiş. Anlamadığım tek şey o bir şeyler anlatmaya çalışırken çevresindeki insanlar kulaklarını kapatıp çömelmiş . Renkler kırmızıdan siyaha doğru ilerliyor . Her şey git gide grileşiyor ...''
Acaba her şey baştan mı başlıyordu ?
Yeniden mi sorguluyordum kendimi ?
Ben kimdim?
Ah evet , ben aslında '' ötekilerin ötekileştirilmiş haliydim '' Kafamdaki bu soruları susturmam gerekiyordu ama sanki bir şeyler isteğim dışında ilerliyordu .'
Acaba hiç başlamadan mı pes etsem ?
Kafamdaki bu sesler beni yeniyordu oysa insanoğlu kendisiyle savaşmak için var olmamış mıydı?
Saatin sesi birazda olsa kendime gelmemi sağlıyordu.
Evet , zaman ilerliyordu , sessizlik çökmüştü her yere . Sokak lambaları bir yanıp bir sönüyordu.
Kafamdaki bu düşünceleri susturmam lazım , en iyisi balkona çıkıp derin derin nefes almak .
Ah , yorulan kalbime hiçbir şey iyi gelmiyordu. '' Ölmek için güzel bir gece '' diye fısıldıyordu biri sanki kulağıma .
Sessizlik , sakinlik iyi gelmiyordu bana .
Bilmiyorum , kendi içimde boğuluyorum sanki . Bazı şeyleri içime atmaktan nefes alamıyorum . Sanki yaşamak öldürüyor beni ' Kurtulmayı beklemiyorum , annemin gözlerinde bitişimi seyrettiğimden beri...''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
RUHUM
RomansaNeden hayatlarımıza , içlerinde yaralı bir ölü taşıyan yabancılar olarak devam etmek zorunda kaldık ? yaralanmışlardan korkun, yaralanmamış kim var peki ? tesadüfler biraz cüretkar görünüyor.
