Yaklaşık bir ay olmuştu geleli, Albay ve ben projelerle ilgileniyor, Lena ve Emma'da aşı ve sağlık işleri ile meşguldü. Ben ve Albay insan bulmak uğruna hemen hemen her gün dışarı çıksak da kimseyi bulamıyorduk. En son yaptığımız bombardımandan sonra da bir şey beklemek doğru olmazdı... Ben ve Albay bahçede duvar örerken Lena koşarak yanımıza geldi;
-Aşıyı bulduk!
Ben ve Albay oldukça şaşırmıştık, Albay ile koşarak Laboratuvara gittik. Bir enfekte insana dönüşmüştü bu oldukça güzel bir şeydi sıkıntı şu ki bu aşı bu enfekte için etkiliydi, diğer enfekteler için olur muydu bilemezdik. Bunu denemek için Albay ile yola koyulduk. Av vakti gelmişti...
Saat 21:00 da Albay ile yola çıktık, öncelikle uyuşuk enfekteleri avaladık, sıra ise Hırçın ve kuvvetli enfektlerdeydi... Arabayla meydana geldiğimizde enfekteler saldırmaya başlamıştı, hırçın enfektlerin biri arabadaki tuzağa bastı, Albay son gaz direksiyonu eve çevirdi. Eve kadar gelmiştik ama enfektler peşimizi bırakmamıştı... Aklıma bir şey gelmişti, Albaya dönerek;
-Albay, arabanın arkasında kral var, o yüzden peşimizdeler.
-Aynen öyle artmaları bizim için çok kötü olacak...
Arabayla son gaz gitsek bile pek işe yaramıyordu, enfektler hırsla arabadan tutunuyor ve peşimizden geliyordu. Silahımı çıkarıp tutunanları vurmaya çalıştım ama pek bir şey değişmiyordu... Bir süre sonra evin dış sınır girişine gelmiştik tutunanları son bir hamle ile temizlesem bile arkamızdan koşarak gelmeye devam ediyorlardı. orta ve iç sınır kapılarını geçip evin altındaki garaja arabayı koyuduk ve hızlıca bagajdaki tutsak enfekteleri sürükleyerek laboratuvara götürdük. Emma uyuşturucu iğneyi yakaladığımız üç çeşit enfekteye verdi, enfekteleri yatırdık ve aşıyı deneme işine koyulduk. Emma üçüne de aşıyı bastı... Üçünü de aynı ilk deney enfektesi gibi kelepçeledik ve yarını beklemeye koyulduk... İlk enfekte gerçekten iyileşiyordu, bu beni mutlu etmişti... Hepimizde büyük salona geçip sohbet etmeye başladık. Albay sessizce bana;
-Kant, bu bizim için hiç iyi olmayacak...
-Neden?
-Enfektelerin reisi aşağıda laboratuvarda, diğer enfekteler durmayacak.
-Albay korkmana gerek yok! o duvarları aşamayacaklar.
Albay bana gülümsedi
O sırada saatime baktım, saat 00:00 olmuştu. Müsaade aldıktan sonra Lena ile birlikte uyumak için odamıza çıktık. Ben olası durumları hesaplamak için uyumuyordum, bir kahve alıp odama geldim ve dışarıyı seyrederek düşündüm... Yaklaşık bir ay önce Lena'nın psikolojisi bozulduğunda "Onlar gelecekler" diye sayıklıyordu. Onlar gelmişti... Olasılıkları hesaplarken yaptığım en iyi olasılık; Uzaklara gitmek... Kitap okumaya devam ediyordum, uykumun geldiğini fark ettim ve Lena'nın yanına yavaşça yattım.
Ertesi gün uyandığımızda ise kahvaltımızı yapıp laboratuvara geçtik. Labaratuvara geldiğimizde enfektelerin pek iyileşmediğini gördük, ama ilk deney yaptığımız enfekteye canlılık gelmişti. Yine günlerimiz geçiyordu buraya kadar gelen enfektelerden eser yoktu...
2 Ay sonra...
Bir sabah hızlıca yerimden kalktım ve kahvaltıyı yapıp hep beraber laboratuvara indik, ilk deneğin uyanmasını dört gözle bekliyorduk ama denek uyanmamıştı... Albay ile işlerin başına tekrar döndük, Akşama kadar aralıksız proje çizmiştim Albay ise etrafa savunma hatları oluşturmayı planlamıştı bir süre sonra...Güneş batmıştı, işimizi Bitirmemize az kalmıştı, Lena heycanla yanımıza gelerek;
-Denek yavaş yavaş uyanıyor!
O an işimizi bırakmamızla laboratuvara koşmamız bir oldu. Laboratuvara geldiğimizde hemen ilk deneğin başına geldik ve beklemeye başladık... dakikalar saatler geçmişti ki denek gözlerini bir anda açtı ve bize baktı;
-Siz de kimsiniz?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Anti Dünya
AksiDünya, her geçen gün boğuluyor ve kendine zarar veren insanlığı son bir hareketle yok etmeye çalışıyordu... Ben Kant ise bu olanları canlı canlı izliyor ve kendimi korumaya çalışıyordum. 2020'de çıkan bu salgın sadece beni etkilememiş bir çok insanı...
